Vandaag was het al de laatste dag van onze vakantie. Morgen hopen we weer op huis aan te gaan. Het was een fijne dag.
Ook vandaag zou het weer dik 30 graden worden. ´s Morgens hebben we tot een uur of 11 de tent in de schaduw. Het is dan nog heerlijk. We sliepen een beetje uit en zaten aan een lekker ontbijtje voor onze tent. Henk wilde super graag naar het zwembad aan de overkant van de weg. Hij is een echte waterrat. Willem en ik bleven liever wat luieren bij de tent.
We zetten onze stoelen in de schaduw en schoven daarbij steeds wat verder naar achteren. Net zo lang tot we in het laatste randje schaduw áchter onze tent zaten. We verveelden ons niet. Ik had een stapel boeken en m´n breiwerk bij me. En ook Willem ging zitten lezen.
Toen er geen schaduw meer was en Henk nog niet terug, maakten we het zijdoek aan de luifel vast en konden zo nog weer fijn een poosje voor de tent zitten. Ik zette nog maar weer een bakkie koffie en voelde me echt uitrusten.
Rond half drie kwam Henk weer boven water en maakten we ons klaar om weg te gaan. We zouden gaan wandelen in het Geuldal. Dat was wel even rijden, maar dat is in een auto met airco geen straf met die warmte. Er ging vooral een rugtas vol waterflesjes mee. Eten hoefden we niet mee te nemen, want, omdat het de laatste dag was, zouden we na de wandeling gaan wokken.
We waren al even onderweg, toen Willem een bordje langs de kant van de weg zag: Vers Fruitsap. Daar had hij wel zin in. We hadden ook eigenlijk nog niet echt geluncht. Bij de eerste mogelijkheid de beste, keerde Willem om en reden we terug. We parkeerden aan de achterkant. Willem dacht, dat het iets van een Syrisch winkeltje was. Het bleek een Syrisch restaurantje. Er was niemand te zien, maar de deur was los. We stapten dus naar binnen en op onze vraag, of we vers fruitsap mochten komen drinken, werden we allervriendelijkst welkom geheten.
Na een poosje kwam een meisje met gitzwart haar onze bestelling opnemen. Ik zei, dat we graag vers fruitsap wilden. Dat kon. Er waren zelfs drie soorten. We kozen limoen met munt. Terwijl we wachtten op onze bestelling keken we nieuwsgierig rond. Het zag er echt Syrisch uit.
De mevrouw met hoofddoek, die ons zo vriendelijk had verwelkomd, zette een fonteintje in het restaurant aan en vervolgens ook nog Syrische muziek :-). Het sfeertje was compleet. We lazen later dat deze mevrouw en haar man Syrische vluchtelingen waren en intussen een goed lopend restaurant hebben opgezet. Mooi is dat.
En daar kwam het heerlijke verfrissende fruitsap! Mmmm, wat was dat Genieten met een hoofdletter!
Helemaal opgefrist reden we verder naar Epen, waar bij restaurant De Smidse onze wandelroute begon.
Het was een route van Natuurmonumenten en op onze mobiel vonden we aanvullende informatie. Dat is altijd extra leuk. De route was langs het riviertje De Geul.
De eerstgenoemde bezienswaardigheid was een oude Volmolen. Daar werd vroeger wol gevold. De molen is regelmatig open voor publiek. Nu was hij gesloten, maar we zagen wel hoe het waterrad draaide en konden ons er een voorstelling van maken, hoe het er vroeger aan toe ging.
De route ging over heuvels en door bossen. We kwamen langs piepkleine bronbeekjes, die allemaal uitlopen op het riviertje de Geul. In tijden van regen, zal het er allemaal flink natter zijn. Het water was heerlijk fris en kraakhelder.
