Wat zaten wij in een enorme rollercoaster. Echt absurd! En dat een hele week lang.
Het begon vorige week maandag, toen ik mijn manuscript voor het kookboek moest inleveren. Ik heb er tot het laatst hard aan gewerkt en het toen aan het eind van de ochtend ingestuurd. Ik moet nog een klein onderdeel en drie recepten, maar dat mag gelukkig wachten tot na onze vakantie.
Toen alles de deur uit was, hebben Maria en ik alle web-orders, die er lagen, ingepakt en naar de post gebracht. We hoeven er nu tot 16 augustus niet meer naar om te zien. Mensen kunnen wel bestellen, maar wij gaan pas vanaf 16 augustus weer verzenden.
Toen de orders weg waren, waren we er eindelijk helemaal klaar voor, om alles wat nog niet ingepakt was voor de fair, te gaan inpakken. En intussen was ik als een malle aan het wassen, want ik wilde alle manden leeg hebben, voordat we op woensdagochtend voor de rest van de week zouden wegrijden.
Willem kon halverwege de middag het vrachtwagentje al ophalen, wat we gehuurd hadden. Dat was superfijn. Nu konden we alvast een heleboel meteen in die auto zetten. Het was de hele dag alle hens aan dek.
De volgende morgen kwam Jelinde ook de gelederen versterken. Zij zou de hele week komen mee helpen. Het was de dag van het opbouwen van de fair. Ook Jan ging een dag mee. Nadat de allerlaatste spullen ingeladen waren, reden we om een uur of tien naar Barneveld.
Het is dan altijd een verrassing wat je aantreft. Elke fair zijn er andere tenten en is ook de opstelling anders. Het is een heel geïmproviseer. Maar dat vinden we leuk.
In de shop-tent vonden we de beloofde biertafels, maar de krukken waren er niet bij. Dus moesten we het anders bedenken, om in de hoogte te kunnen opbouwen. Ook bleek de tent niet rechthoekig, maar had hij een ronding. De vakkenkasten konden daardoor niet in één lange lijn, maar moesten rond geplaatst worden. We puzzelden en overlegden en al snel hadden we het meubilair naar ons zin geplaatst en kon het grote uitladen en uitstallen beginnen.
Het was een hele klus, maar toch hadden we verrassend snel een gezellig winkeltje ingericht en was het tijd om ook de andere locaties in orde te maken.
We hadden namelijk nog een workshoptent én ik moest één keer per dag op het grote podium van de Terdegetent een mini-workshop ¨Bak je eigen brood¨ verzorgen. De workshoptent bleken we bij verrassing te delen met ¨Bakken met Niels¨. Dus daar moesten we ook op improviseren. We maakten kennis met elkaar en deelden de koelkast in enzo.
Bij het grote podium was de verrassing, dat de styling ging steigeren bij mijn rvs werktafel. Na nadenken, overleggen, nog eens nadenken en dan ´gewoon dóen´ maakte ik achter het podium een soort werkplek op bankjes en zouden we vòòr elke workshop een houten tafel op schragen op het podium neerzetten. Om aan die tafel te kunnen werken zou ik de volgende dag een stuk trespa van huis meenemen. Het kón best allemaal, natuurlijk, al was dat werken op bankjes achter het podium in de rest van de week wel een crime. Ik zat daar op mijn knieën degen te kneden enzo en telkens als ik er iets moest doen, moest ik me eerst door een mensenmassa heen wurmen die naar een onderdeel van het podiumprogramma zat te kijken/luisteren. Pff, ik krijg het spontaan weer warm, als ik eraan terug denk. Ha,ha.
Aan het einde van de middag was alles zo´n beetje rond en reden we naar terug naar huis.
Ik kookte nog een keer een fatsoenlijke maaltijd, want daar zou de rest van de week niet veel meer van komen. Ik gaf nog weer een slinger aan de was en aan het eind van de avond begoot ik nog een keer heel royaal de moestuin.
De volgende morgen stond ik (weer, de derde keer die week) om vier uur op, om de allerlaatste was weg te werken. Het allerlaatste wat over de strijkplank ging, was het trouwoverhemd van Jan, wat hij maandag aan zou doen.
Kwart voor 8 reden we weg: Maaike, Maria, Jelinde, Henk, Willem en ik. We zouden pas zaterdagavond terugkomen. We hebben vier heel drukke, maar ook heel leuke fairdagen gehad. We hebben ook veel bloglezers in de tent gehad, die even in het echt kwamen kennismaken. We hebben nieuwe klanten gemaakt, nieuwe vrienden gemaakt en ik mocht aan heel veel mensen leuke dingen leren. Brood bakken natuurlijk. Maar ook bijvoorbeeld een bijenwasdoek maken. Ik heb die vier dagen heel wat stappen gezet, doordat ik steeds weer in een andere tent aan het werk was. Maria was ook één keer per dag in de workshoptent, om koekjes te bakken. Helaas was het daar twee dagen echt te warm voor. Het koekdeeg was heel snel nadat het uit de koelkast kwam al té slap om er koekjes van te vormen. Maar ja, dat was nu eenmaal zo.
.jpeg)
´s Avonds reden we naar een adresje van Vrienden op de Fiets in Wenum Wiesel. Het leuke was, dat we de mevrouw van dit adres kenden van vroeger. Zij was toen kleuterjuf in Alblasserdam. We zijn door Cora verwend alsof we in een 5 sterren-b&b zaten.
´s Avonds waren we geen gezellige gasten. Als we aankwamen, wilden we alleen douchen en naar bed. Maar evengoed had ik zeker wel oog, voor alle zorgzame details: een schattig glaasje met bessen, een boeketje verse bloemetjes, heerlijk frisse baddoeken en washandjes en gezellig ingerichte slaapkamers.
´s Morgens waren we helemaal uitgerust en Cora verwende ons met een super lekker en uitgebreid ontbijt. We zaten steeds in de tuin, vlakbij de kippen. En terwijl we genoten van allerlei soorten brood, allerlei soorten beleg, koffie, thee, yoghurt met vers fruit én een gekookt eitje, praatten we met Cora over ´vroeger´ en over gezamenlijke kennissen. We kwamen erachter, dat Jelindes moeder ook bij haar in de klas gezeten had :-).
Met frisse moed reden we dan weer naar Barneveld en kwamen we weer bij ons ´thuis voor vier dagen´ aan.
Op donderdag kwamen Hans en Thirza nog spullen bij brengen. En zaterdag kwamen Hans en Jan-Hendrik meehelpen met alles opruimen. We konden het op het gemakje doen, want iedereen ging in etappes het terrein af en wij waren de laatste groep. We mochten er pas om half 7 af. We laadden alles in Hans z´n bus en de aanhangwagen en het restant ging in de caddy. In colonne reden we naar de Mac in Barneveld. Dat is traditie. We gingen er met z´n allen als afsluiter eten.
Ik denk dat het toch wel 9 uur was, voordat we thuis waren. We hebben toen heel snel alle kratten met spullen midden in de shop gestald. Die zouden we later wel vinden en opruimen.
En nog voordat het helemaal donker was, heb ik ook nog snel de moestuin begoten en nog wat geoogst.
Wat hadden we mooie dagen gehad. Maar wat waren we ook moe. Zo snel als mogelijk was, gingen we naar bed. We wilden tenslotte op zondag niet zitten knikkebollen in de kerk.
En ja, dan hadden we op zondag ook een jarige! Onze Henk werd 16! Thirza had voor gebakjes gezorgd en dit smaakte heerlijk bij het zondagse bakkie koffie na de morgendienst. We hopen Henk z´n verjaardag binnenkort met het hele gezin te vieren.
En ja. Toen was het maandag. Wéér een intensieve dag!
[omwille van de privacy van de kinderen, die ik op hun verzoek graag respecteer, heb ik hier op 18-10-23 een stuk tekst verwijderd]
Nou, zeg zelf: was dat niet zéér intensief allemaal?
Er restte mij dinsdag nog één klus: zóveel wassen, dat we genoeg schoon goed in de kast hadden liggen voor de rest van de week én een schoon gestreken zondags overhemd voor de mannen voor zondag. En daarna....
... zijn Willem, Henk en ik op vakantie gegaan. We kamperen tot DV zaterdag in Susteren. En echt: wat is dát bijkomen. Bijkomen van die zeer intensieve week. Van mijn lichamelijke getob van de laatste tijd. Van een jaar met maar liefst vier bruiloften van vier kinderen. Een jaar met corona. Een jaar met een hamsterhausse toen de oorlog in Oekraïne begon. Een jaar waarin ik een kookboek schreef.
Kamperen is dan echt aan te bevelen. In de stilte van de natuur, helemaal basic in een tent. Voor ons is er geen mooiere manier om te resetten!
.jpeg)
