dinsdag 23 augustus 2022

Verwondering

Tot mijn verwondering en blijdschap was de pijn vandaag totaal weg! Wat is het toch heerlijk, als je goed uit de voeten kunt en niet gehinderd wordt door pijn. Dat kun je nooit genoeg waarderen!

Het was een fijne werkdag, samen met Maria. Ik begon de vroege, stille uurtjes met werken aan mijn kookboek. Het zijn de laatste loodjes en ik wil er deze week graag zo ver mogelijk mee komen.

Om 9 uur kwam Maria. Ik was juist bezig om een maaltje worteltjes uit de tuin te trekken voor het avondeten. Die konden mooi vast in een teil water om schoon te weken. Maria had het nodige inpakwerk en ik ging de workshopzolder opruimen. Daar was het nog een puinhoop van na de fair. Er stonden nog allerlei bakken met workshop-spullen, die nog niet uitgepakt waren. Die ging ik één voor één uitpakken. Mijn doel was, om vanmiddag eindelijk weer zelf brood te bakken. Sinds de fair hebben we steeds brood uit de winkel. Behalve dat dat totaal niet voedt/vult, vind ik het ook best prijzig.

De spullen die ik uitpakte, moest ik allemaal schoonmaken, voordat ze op hun plaats gezet konden worden. Alles was smoezelig en zanderig. Vooral de tent op de fair, waarin ik de broodbakworkshop deed, was door het warme, droge weer erg stoffig. Ik haalde over alles een vochtig doekje en had steeds zwart water.

Het was een hele klus en ik was blij, toen aan het einde van de morgen alles er weer netjes uitzag. Ik had ook echt zin om te gaan bakken. Dat werkt zo bij mij: als het een rommeltje is, lokt dat niet uit tot iets dóen. Maar wanneer het opgeruimd is, ontstaan vanzelf de ideetjes.

Na de lunch ging ik dan ook met plezier naar zolder om te gaan bakken. Maria ging intussen met Henk nog de benodigde schoolspulletjes kopen. Hij had niet heel veel nodig, maar wel een nieuwe sport-outfit. Op de locatie waar hij nu heen gaat is een wit sportshirt verplicht. Dat had hij niet. En verder was het het gewone geneuzel: nieuwe agenda, wat schriftjes, een passer (die in de loop van het jaar altijd óf kapot gaat, óf ´verdwijnt´) enzovoorts. Morgen moet hij voor het eerst weer naar school. Maar we kregen vandaag een mailtje, dat zijn mentor wegens ziekte (voorlopig) niet haar werk kan doen en dat de eerste twee lesuren daardoor vervielen. Oeps. Dat begint goed ...

Toen Maria en Henk terug waren, was het tijd om snel met de orders aan de slag te gaan. Er stonden heel wat mandjes te wachten op broodbakblikken en die waren gelukkig vandaag bezorgd. We wilden graag de achterstand wegwerken en dat is op één pakketje na helemaal gelukt. Dat die ene net niet meer lukte, kwam doordat de label-software het niet deed, toen we de verzendlabels wilden printen. Zal je net zien. Op de laatste nipper reden we naar de post. Het blijft topsport :-).

Maria ging naar huis en ik naar zolder. Om de broden in de oven te schuiven. Die konden mooi bakken, terwijl ik het eten klaarmaakte.

Er stond worteltjes met vis op het menu. En gekookte aardappelen. Ik had zaterdag een zak meegenomen van de Aldi. In de winkel zag (en rook!) ik al een rotte aardappel in de zak zitten en toen ik dat zei, bij de kassa, mocht Henk een andere zak gaan halen. Maar die aardappels zagen er beslist niet beter uit. Ze hebben vast de container met aardappels in de regen laten staan, of zoiets. Ik dacht: ¨Ik haal die aardappels thuis meteen uit het plastic en leg ze luchtig in een mand.¨ Maar nog kan ik elke dag aardappels weggooien. Bah, wat is dát smerig, rotte aardappels. Dat is ook de reden, dat ik ze normaal niet bij de supermarkt koop. Maar ja. Ook voor vandaag zocht ik een maaltje goede aardappels bij elkaar en het werd een heerlijke maaltijd. En ook vandaag konden we weer buiten eten. Wat is het toch een prachtige zomer.



Vanavond reden Willem en ik nog even naar de notenboer, waar we onze noten en zuidvruchten inkopen. Daar stond een flinke bestelling klaar. Meestal combineren we het met een rit naar de molen. Maar dat komt deze week niet uit. Nu vinden we zo´n ritje samen altijd wel leuk, dus helemaal geen probleem.

We zaten zodoende wel wat laat aan de koffie. Het kon nèt niet meer buiten, omdat het donker was geworden en je dan lek gestoken wordt. Koffie met, op Willem z´n verzoek, versgebakken brood met roomboter. Ha, ha. M´n brood werd gemist :-).