vrijdag 1 februari 2013

Lekker toetje

Pff, wat is de werkweek weer omgevlogen. Dat is vooral doordat er veel afwisseling en drukte is. Op het moment ben ik vreselijk uithuizig en ik ben het meer dan zat. Ik had bedacht om iedere maand één afspraakloze week te gaan inplannen. Om maar meteen de daad bij de gedachte te voegen, besliste ik dat elke eerste week van de maand een afspraakloze week zou zijn. Ik heb nog maar nauwelijks het besluit genomen, of daar gaat de eerste keer de beste het al mis. Maria moet namelijk medicatie voor haar AD(H)D en volgens de nieuwe regels moeten de ouders daarvoor eerst een informatie-bijeenkomst bijwonen. Op zich al erg zinloos, want Maria is ons vierde kind met de diagnose ADHD en Ritalin staat hier al minstens 7 jaar in  de kast. Ik denk niet dat ik veel nieuws op zo´n bijeenkomst zal horen. Volgende leuke nieuws is, dat deze bijeenkomsten alleen op maandagmorgen plaatsvinden. Ja hoor, de meest ideale ochtend voor een huisvrouw om van huis te gaan, toch? En dan ook nog eens zo´n geweldig handig tijdstip: van 10.15 tot 12.15. Weleens bedacht dat er op dat tijdstip kinderen uit school komen voor de lunch? Ik moet maar weer voor drie koters een adresje vinden waar ze hun boterham kunnen eten. En ja, daar komt-ie: Ik kon terecht op 18 februari. Maar die week is bij mij al overvol (met o.a. twee jarige kinderen). Kon ik soms later? ¨Ehm...tja, dan wordt het maart en dat is zo ver weg. Maar ik kan het nakijken en misschien kunt u a.s. maandag erbij geschoven worden.¨ En dat kon. En dus zit ik maandagmorgen in mijn eerste afspraakloze week al op een afspraak. En dus lijkt mijn plannetje mislukt. Een schoonzus opperde vanmorgen dat het wellicht een beter plan zou zijn om een maximum aantal afspraken per week aan te houden. Mmm, moet ik eens over nadenken. Voorlopig snak ik naar een gewóne week, zónder afspraken, waarin ik eens normaal kan huishouden en niet van alles hoef te regelen aan oppas, vrij vragen op school en dat soort stuff.

Maar genoeg geleuterd. Het weekje zat en passant ook vol met leuke dingen, hoor. En ik heb heerlijk gekokkereld met alles wat er nog in huis was. Willem en de kinderen vinden dat meestal wel leuk, want als ik mijn creativiteit op dat gebied in de strijd gooi, komt er vaak iets verrassends op tafel. Gisteren maakte ik een simpel toetje, dat verrukkelijk smaakte. Het ziet er alleen niet uit ;-). We noemen zoiets (ja sorry, hoor, het is heel onsmakelijk) ´kinderkots´. Maar als je gezinsleden daar niet tegen kunnen, zou ik het toetje in een mooi schaaltje opdienen, er wat kaneelpoeder over strooien en er een weidse naam aan geven.

Hier is het recept:

Houd van een liter melk 1 beker apart en breng de rest aan de kook. Roer van 80 gram maizena, 80 gram suiker en de beker koude melk een glad papje. Zodra de melk kookt giet je het papje al roerend bij de kokende melk. Laat de pap een minuutje doorkoken en zet de pan dan in een teil (of de aanrechtbak) koud water om snel af te koelen. Zodra de pap wat afgekoeld en lobbig is roer je er een schaaltje (zelfgemaakte) appelcompôte en wat kaneel door. Wij aten deze pap lauw en, mmm, het was heerlijk! De appelcompôte die ik erdoor roerde was gemaakt van goudreinetten en wat aan de zurige kant. Als je appelcompôte uit een potje neemt kun je wat minder suiker gebruiken. Anders wordt het, denk ik, te zoet.