Precies op tijd bood schoonzoon Gerwin aan om één dag per week te komen helpen met inpakken. Hij werkt bij Defensie en draait daar 24-uurs diensten. Als hij 24 uur op de kazerne geweest is, is hij weer 2 dagen vrij. Die eerste dag rust je dan uit, maar die tweede dag? Als dat niet precies in het weekend is, is zo´n dag best saai. Dan kun je beter maar bij je schoonmoeder gaan inpakken :-). Ha, ha.
We proberen het steeds zo te plannen, dat Maria het grootste deel van de dag ook inpakt. Samen is het een stuk gezelliger en gaat het ook veel sneller. Op deze manier is al het inpakwerk in één dag gedaan. Fijn is dat!
Vandaag was het dus inpakdag. En intussen kon ik me wijden aan het huishouden. Nu de was niet meer buiten aan de lijn kan drogen, hangt hij binnen. Dat is altijd even omschakelen. Ik vind het op een mooie zomerdag best wel fijn, om een echte wasdag in te lassen en alle was in één dag weg te werken. Dat kan, als de was in een paar uurtjes droog is. Binnen droogt de was een stuk minder snel. De was in het trapgat gaat nog wel. Maar de was die aan de lijntjes in de badkamer hangt, heeft toch echt een hele dag nodig. Daarom is mijn winter-wasplanning een stuk strakker. Elke dag moet er wat gewassen worden. Dat is dan de volgende dag droog en komen de rekjes en lijntjes weer vrij voor de volgende was. Ik kan goed merken, dat ons gezin kleiner is geworden. Toen we nog met z´n twaalven waren, had ik elke dag wel drie wassen. Nu zijn we nog maar met z´n achten en red ik het met twee wassen per dag. Elke ochtend werk ik meteen het strijkgoed weg. Dat is mijn eerste klusje van de dag. Het is dan nog heerlijk stil in huis en ik vind het fijn om dan achter de strijkplank na te denken, of een preek te beluisteren. Vanmorgen luisterde ik muziek. Ik kreeg namelijk van een lieve bloglezeres een youtube-linkje met een psalm toegestuurd en toen ik dat had beluisterd, smaakte het naar meer. Om half 7 is de strijk klaar en is het tijd om de ontbijttafel te gaan dekken. Een ochtendroutine is heerlijk. Ik kan het iedereen aanbevelen.
Ik heb verder deze dag niets bijzonders gedaan in huis. Maar ik ben wel twee keer op stap geweest. Eerst had ik om 11.00 uur een afspraak met m´n overbuurman. Daar heb ik bijna drie kwartier in de stoel gelegen. Voor je nu iets raars gaat denken: m´n overbuurman is m´n tandarts ;-). Er moesten maar liefst drie kiezen gerestaureerd worden. Iets met maalsters die gaan stil staan...(Prediker 12 : 3). Volgende week moet ik nog een keer terug. Een paar jaar geleden moest er namelijk een voortand bij me getrokken worden, omdat ik steeds last had van een ontsteking in mijn verhemelte. Dat bleek te maken te hebben met een val, die ik als meisje van 10 jaar had gemaakt en waarbij ik hard op mijn kin terecht gekomen was (aldus de kaakchirurg). Er moest een voortand uit, om van de ontstekingen af te komen. Sinds die tijd heb ik voor die tand een prothese en die zit vanaf het begin al niet fijn. Eerst probeer je eraan te wennen. Als dat niet lukt, ga je informeren. Dan hoor je, wat zoiets kost en denk je: het komt nog wel een keer; het komt nu niet uit. Maar nu moet het er dan toch maar van komen.
Vanmiddag had ik nog een uitstapje. Ik ging samen met Henk naar de bank. Hij had nog steeds geen pinpas en dat is toch wel een beetje lastig, als je al op de middelbare school zit. Onze bank heeft geen filiaal meer op het dorp, dus reden we naar Papendrecht. Het was wel leuk, om zo even samen met Henk op pad te zijn. Nadat we bij de bank ons ding gedaan hadden, liepen we nog even door het winkelcentrum. We kochten meteen maar even een leuk kadootje, want hij is morgen voor een feestje uitgenodigd.
Het was al bijna half zes, toen we thuis kwamen. Maar dat was niet erg. Ik had iets makkelijks op het menu staan: spirelli pasta. Lekker met saus van verse tomaten. We hebben gesmuld. Ik had alleen echt te weinig gekookt. Ik merk dat er veel meer gegeten wordt, nu het wat kouder is. Het was al de derde dag op rij, dat de pannen schoon leeg gingen.
Vanavond na de koffie heb ik notencrackers gebakken naar een recept van De Voedselzandloper. Ze liggen nu af te koelen. Ik ben benieuwd hoe ze smaken.
Dit logje gaat dus eigenlijk nergens over. Het was een dag met niets bijzonders. Maar juist daarom bijzonder!
