De boel was hier gisteren even volledig stil gevallen. Ik had een lekker druk dagje gehad. 's Morgens m'n gewone werk gedaan en 's middags twee keer bezoek gehad. Toen het tweede bezoek was vertrokken dook ik de keuken in om de warme maaltijd klaar te maken. Ik had juist een stuk vlees gebraden en wilde het tweede stuk de pan in laten glijden, toen dat van de vork afviel en hard in de pan met hete jus belandde. De jus spatte helemaal over me heen: m'n gezicht, hand, voet, kleding. Ik draaide snel het gas uit en stak m'n hoofd onder de kraan en begon daarna met een kletsnatte theedoek te betten en te betten en te betten. Au, au, wat deed dat zeer. Ik kon de doek niet weghalen, want dan prikte het verschrikkelijk. Ik riep de meisjes, dat ze maar even de aardappels moesten komen schillen. Hans stuurde ik naar de winkel om potten rode kool en vla en yoghurt en Dirk moest de tafel gaan dekken. Toen Willem thuiskwam, vroeg ik of hij me even naar de apotheek wilde rijden. Ik wilde proberen of ik iets zonder recept kon krijgen. Het was net voor sluitingstijd en we reden er snel heen. Helaas mochten ze niets geven, want ze vonden het veel te erg. Ik moest er mee naar de huisartsenpost, vonden ze. Zucht...
Eerst maar terug naar huis om te kijken hoe het met het eten koken stond. Dat schoot al flink op. Daarna de huisartsenpost gebeld. Dan ben je ook al zeker 10 minuten verder. Ik mocht meteen komen. Oke, maar Willem heeft toch snel nog even met de kinderen gegeten. Zelf had ik geen trek. Ik bleef maar steeds de zere plekken koelen met de natte theedoek. Vooral m'n gezicht. Er zaten blaren op mijn wang, boven m'n neus en ook op m'n hand. Niet leuk!
Bij de huisartsenpost lijkt het altijd vooral een oefening in geduld. En het lijkt ook wel of iedereen daar altijd mopperig moet zijn. Maar eindelijk belandde ik bij een dokter, die de begeerde brandzalf voorschreef. Hij wilde me laten zalven/verbinden in de verbandkamer, maar die was bezet. Hij vroeg, of we het zelf zagen zitten. Ja natuurlijk. Zo moeilijk is dat niet ;-).
Na een ritje langs de apotheek reden we snel naar huis. Het was inmiddels 8 uur! Even je verbranden.....
De zalf werkte gelukkig meteen. Ik heb geen pijn meer. Alleen zal het wel een poos duren voordat die brandplekken weg zijn.
Intussen hadden Willem en Dirk zich over het volgende probleem gebogen. Internet lag er al sinds de middag uit. Helaas konden ze het probleem niet oplossen en daarom belden ze kpn. Daar hebben ze na drie kwartier te horen gekregen, dat die man het probleem zou invoeren en we moesten er maar op rekenen dat het minimaal 48 uur ging duren voordat het opgelost was.
Zo was de avond snel voorbij. Ik had het sowieso al helemaal gehad vanwege de pijn en het gedoe en dus zijn we maar eens een keertje op tijd naar bed gegaan.
Gelukkig bleken we vanmorgen gewoon weer online te zijn en zo lossen veel dingen vanzelf weer op :-)
