Wat zijn er veel dingen om blij over te zijn! Gisteren kwam m'n boek binnen. Echt heel leuk, om het dan eindelijk echt in je handen te kunnen houden. Ik kreeg twee presentexemplaren toegestuurd en één ervan heb ik weggegeven aan de kapper, die er juist was. Ik heb in het boek ook over hem geschreven en hij vond het daarom een erg leuk kadootje.
Verder ben ik erg blij met al het geven, ontvangen en ruilen. Ik was al van plan er vandaag over te schrijven, maar nu ik de laatste reacties op het vorige logje lees, komt dat extra mooi uit.
Mensen reageren erop, dat ik zoveel krijg en zijn daar soms ook wel (begrijpelijk!) een beetje jaloers op. Nu zijn er natuurlijk genoeg dingen op te noemen in mijn leven, waar niemand ooit jaloers op zal zijn of worden, maar dat vind ik niet nodig om hier nu te beschrijven.
Ik wil liever iets schrijven over wat ik juist het afgelopen jaar persoonlijk zo geleerd heb: het mooie van geven en ontvangen, van delen en bedeeld worden. Het is zoiets prachtigs als je dat mag ervaren en als je merkt dat je zoiets kunt leren door jezelf open te stellen.
Als ik iets krijg ben ik daar vaak zó blij mee en enthousiast over, dat ik het op mijn blog schrijf. Maar dat maakt, dat er maar één kant van de zaak zichtbaar wordt: het ontvangen. Dingen die je geeft, daar loop je niet mee te koop. Die kant is dus meestal ónzichtbaar. Toch zijn die twee dingen erg met elkaar verbonden. En wat er óók bijhoort: de wensen durven uitspreken. Ik zal een voorbeeldje geven. Een bloglezeres bood een spinnenwiel aan. Hoewel ik al langer de wens had om te leren spinnen, wilde ik dat wiel niet meteen mezelf toeëigenen. Dat vond ik te hebberig van me. Ik heb daarom eerst geprobeerd het wiel aan iemand door te geven, die eerder had aangegeven er graag één te krijgen. Toen ik echter na drie keer mailen geen reactie kreeg en de mevrouw van het wiel aangaf er op korte termijn vanaf te willen, vertelde ik haar, dat ik het dan eigenlijk wel graag zélf wilde hebben, hoewel ik nog niet eens kon spinnen. Oké, het wiel kwam naar mij en ik gaf er een lekkere zelfgebakken appeltaart voor terug. Zij blij, ik blij.
Vervolgens durfde ik de wens uit te spreken, dat ik wilde leren spinnen. Ik vroeg spinles aan Angelique van Atelier Keet. Geheel spontaan en geheel belangeloos bood ze aan mij te komen leren spinnen. In ruil voor de spinles bood ik haar aan een banner van haar webwinkel op dit blog te plaatsen. Dat resulteerde voor haar in een flink aantal bestellingen. Zij blij, ik blij.
Zie je wat er gebeurt? Zie je het geven, het ontvangen, het ruilen, het je wensen durven uitspreken? Zie je hoe mooi het is en hoeveel mensen er blij om worden?
Een poosje geleden schreef ook al iemand dat ze jaloers was op alles wat ik kreeg (dat was om de pruimen, die we mochten plukken bij mijn zwager en schoonzus). Ik begrijp die jaloezie bést en ik wilde die mevrouw ook zo graag laten delen in mijn rijkdom. Daarom vroeg ik haar om mij haar adres te mailen. Maar dat gebeurt dan niet... Zo jammer vind ik dat.
Nog een voorbeeldje: ik kreeg van drie verschillende bloglezers druiven uit hun tuin aangeboden (ontvangen). Ik gaf twee ervan een aardigheidje: de één zelfgemaakte jam, de ander zelfgemaakte azijn. De derde krijgt nog iets (geven). Ik heb nu teveel om er siroop en sap van te maken en daarom wil ik wijn maken. Al mijn gistingflessen staan echter vol en nieuwe flessen kopen komt me financieel nu even niet uit. Daarom heb ik op de yahoogroup 'wijnmaken' gevraagd of er iemand in de buurt van Alblasserdam woont van wie ik er een paar zou mogen lenen (wens uitspreken). Er reageerde een meneer uit Rotterdam en daar mochten we gisteren flessen ophalen (ontvangen). Deze meneer bleek een computerprobleem te hebben (hij sprak de wens uit om dat opgelost te krijgen) en Willem bood aan hem erbij te helpen (geven).
Ik vind dit zó geweldig! Het is een economie van gesloten beurzen en met alleen maar blije mensen.
Als je kleding nodig hebt: vraag het gewoon in je omgeving. Grote kans dat je wat krijgt. Geef dan op jouw beurt jouw 'overschotten' ook weer door.
Als je graag goedkope groenten en fruit wil: vraag gewoon aan de marktkoopman "Heb je misschien nog iets waar je graag vanaf wil" Of ga naar het volkstuinencomplex en vraag daar aan de mensen (vaak oudere mannen) of ze ergens een overschot van hebben. Grote kans dat ze blij zijn als ze er anderen mee kunnen blij maken. En wie weet heb jij op jouw beurt ook weer iets om weg te geven.
Wat dat betreft vind ik het initiatief van Ik maak blij (zie leeslijst) ook zo geweldig! Eigenlijk is het gewoon een vorm van zorgen voor elkaar.
