Geven en ontvangen

Bij een eenvoudig leven hoort voor mij, als vanzelfsprekend, dat je ook deelt/geeft. En geven hoort dan (dat is volgens de Bijbel) niet een sluitpost van de begroting te zijn. Geven kan, mag en moet je met gulle hand doen. Denk niet, dat je dan per definitie altijd maar met geld moet strooien. Naast het geven van geld aan je naasten en aan goede doelen, kan geven ook betekenen, dat je iemand een stukje van jouw tijd geeft. Een bezoekje afleggen, een kaartje sturen, delen van je overvloed aan groenten of fruit, een bemoedigend mailtje, met een collectebus lopen. Dit zijn ook allemaal voorbeelden van geven.

Op dit moment is onze situatie anders. In plaats van gevers zijn wij nu vooral ontvangers. Behalve dat ik al wekenlang niet voor mijn gezin kan zorgen, hebben we ook flinke onkosten. Twee punten waarop wij nu hulp behoeven en wat ons ontvangers maakt. Het wonderlijke is, dat we op een bijzondere manier van alle kanten hulp ontvangen. Dat is nu al wekenlang aan de gang. Mensen die je aanbieden om je kinderen op te vangen (uit school), mensen die je komen helpen met de huishouding (strijk!), mensen die je kinderen meenemen op vakantie of bij uitstapjes, mensen die je geld geven, mensen die boodschappen bij je laten bezorgen, mensen die je een vakantie aanbieden, die je tuintje komen wieden, die maaltijden bij je bezorgen. Noem maar op. Het is gewoon heel bijzonder.



Ik ben er toch weer eens opnieuw opmerkzaam op gemaakt, hoe waardevol het is, om steeds je ogen open te houden voor de nood van je medemens. Hoe waardevol het is, om een stukje van die nood te lenigen. Het hoeft maar een klein gebaar te zijn. Het kan zo heel veel voor iemand anders betekenen. Daarom wil ik graag een oproep doen aan alle lezers, om eens bewust om je heen te kijken, of je iets voor je medemens kunt doen. Of je iets (van jezelf) kunt geven.

Als je kinderen hebt, leer ze dan ook hoe belangrijk het is, om iets belangeloos voor een ander te doen. Om iets voor een ander over te hebben. Ik weet van mensen, die hun kinderen uitbetalen voor karweitjes in het huishouden. Niet doen!! Het huishouden is een gemeenschappelijke zaak. De karweitjes die daaruit voortvloeien zijn in het kader van het nut van het algemeen. Daar hoort echt geen geld tegenover te staan, naar mijn mening.

Vroeger heb ik een hele periode één keer per week opgepast bij mensen, die die avond noodzakelijk weg moesten. Mijn moeder prentte me altijd in: denk erom, géén geld aannemen. Ik vond dat toentertijd ook volstrekt normaal. In feite hoefde ik er niets voor te doen, of om te laten. Ik kon daar gewoon mijn huiswerk maken, wat ik anders thuis had gedaan. Het bijzondere is, dat ik later, toen ik kinderen kreeg, jarenlang zakken vol prachtige kleding van die mensen kreeg.

In dit geval bleek geven zelfs iets materieels op te leveren. Maar natuurlijk is dat niet het oogmerk wat je hebt, als je iets geeft. Wat ik zéker weet is, dat geven nooit arm maakt. Geven levert altijd iets op. Geven maakt rijk. Maar op zijn tijd kan het gebeuren, dat je niet de gever, maar de ontvanger bent. Geven is iets wat je misschien niet van nature in je hebt. Maar je kunt het zéker leren. Ontvangen is volgens mij nog veel minder iets, wat je van nature kunt. Maar ook ontvangen is iets, wat je kunt leren!