De verwennerij houdt maar niet op. Mijn vader heeft zaterdag een grote pan met gestoofde kabeljauw gebracht voor zondag. Dat was smullen geblazen voor Willem en de kinderen! Papa had nog meer lekkers bij zich: mooie verse bospeen, pruimen (die een tante voor ons afgegeven had) en nog een envelopje met geld (wat iemand uit de gemeente had afgegeven). En juist toen Willem naar de boer wilde, ontdekte hij bij de achterdeur tassen vol heerlijke, verse groenten. Dankjewel hoor S! (Voor vandaag staan de boontjes op het menu ;-)). Nu hoefde Willem alleen maar even naar de winkel om brood in te slaan. En wat denk je? Nauwelijks was hij op weg, of achter hem werd er hard geseind: mijn vader reed achter hem en wenkte, dat Willem moest stoppen. Hij had een kistje lekkere aardbeien voor ons in zijn auto. Geschonken door mijn neef. Dankjewel neef! Willem was gisteren met alle kinderen én Geertje thuis. Ze hebben de voorraad heerlijkheden flink aangesproken. Willem verbaasde zich er (weer) over, hoeveel je met zo'n koppel er doorheen jaagt. Fijn hoor, dat er dan allemaal gezonde dingen voorhanden zijn en dat iedereen daar zo van kan genieten.
Intussen lig ik hier maar van de verhalen te genieten. Alle kinderen zijn in de loop van 2 dagen bij me op bezoek geweest. Zo goed om al die koppies weer te zien en al hun vertelsels te horen. Dat varieert van Wim en Geertje, die de sleutel van hun huis hebben gekregen en hard aan de slag zijn gegaan, tot alle vakantie-verhalen van de 4 kinderen die met oom en tantes mee mochten op vakantie.
Mijn i.n.r. blijft lummelen. Gisteren was hij 1.4 en vandaag 1.5. Steeds nog te laag, ondanks meer medicijnen. Vandaag zou de gynaecoloog weer overleggen met de hematoloog over het te voeren beleid. Ik hoop natuurlijk nog steeds, dat ik snel naar huis mag. Maar ik geloof het nu niet eerder, dan wanneer de gynaecoloog klaarstaat om me een schop naar buiten te geven.
