Wanneer mensen beginnen met consuminderen is het vaak een hele zoektocht naar het juiste evenwicht. Waar wil je op bezuinigen? Hoeveel tijd heb je voor je consuminderactiviteiten? Wat vind je nog acceptabel en wat dan niet? De antwoorden op dit soort vragen vind je vaak pas na een lange zoektocht, die uiteindelijk moet leiden naar een evenwicht.
Toen wij zo'n 20 jaar geleden kennismaakten met consuminderen, zijn wij als eerste gestopt met het kopen van merkspullen. Ik heb het dan niet over merkkleding. Dat was in die tijd nog lang niet zo'n issue als tegenwoordig. Ik heb het over de merken in de supermarkt. Hero, Venz, Douwe Egberts, Calvé etcetera. Veel merkloze/goedkope producten bleken prima binnen te houden. En als je nu eenmaal geen cent te makken hebt, móet je dit soort overstappen wel maken. Een paar zaken hebben wij nog heel lang wél van een A-merk gekocht. Gewoon, omdat we de b- of c-keuze echt niet lekker vonden. Het ging om Calvé pindakaas en Douwe Egberts koffie. Dit duurde totdat we in een periode kwamen, dat ook dit soort luxe producten voor ons financieel onbereikbaar werden. En uiteindelijk bleken we helemaal gewend geraakt aan alle goedkope spullen. Zelfs zo, dat, toen het financieel wat beter ging, we niet meer terug overgestapt zijn naar merkspullen. De b- of c-keuze producten bleken geen invloed meer te hebben op het juiste evenwicht.
In de zoektocht naar een goed evenwicht is ook de factor 'tijd' van belang. Ik heb bijvoorbeeld lange tijd steeds al mijn boodschappen gekocht bij de winkel waar dat het goedkoopste was. Daarvoor liep ik gerust 3 of 4 winkels af. Totdat dit zó'n aanslag op mijn tijd betekende, dat het evenwicht voor mij totaal zoek was. Tijd om daarvoor een andere manier te vinden. Ik ging over op maandboodschappen doen. Eén keer in de maand alle houdbare spullen inslaan en dan nog wel in één supermarkt (wel een voordelige). Lange tijd is me dit prima bevallen. Ik deed de boodschappen op zaterdagmorgen. In die tijd ging 'mijn' supermarkt op zaterdag al om 7 uur open en om die tijd stond ik dan ook voor de deur. Lekker rustig was het dan en de vakken waren meestal goed gevuld. Het ging goed zolang ik uitkwam met 3 volle karren. Die kon ik precies nog in onze auto vervoeren (met de banken ingeklapt). Toen kwam er een tijd, dat ik rustig aan moest doen vanwege een zwangerschap en het dus niet verstandig was om een halve zaterdagmorgen met boodschappen te slepen. In die tijd zag ik een busje van een supermarkt hier op het dorp rijden, waarop stond, dat ze boodschappen bezorgden. Ik belde naar die winkel en het bleek erg eenvoudig. Ik kon gewoon per e-mail bestellen en dan werd alles de volgende dag bezorgd. Boven de 100 euro werden er zelfs geen bezorgkosten in rekening gebracht. Inmiddels doe ik op deze manier al een paar jaar mijn boodschappen. En intussen is de maandelijkse hoeveelheid zó groot, dat ik het toch niet meer in onze auto zou kunnen vervoeren. De voordelen van het thuisbezorgen zijn: geen gesleep en veel tijdwinst. Al met al ben ik best wel wat duurder uit, dan wanneer ik alles zelf zou halen bij de goedkoopste supermarkt. Ik denk, dat het me wel zo'n 30 euro zou schelen. Toch is voor mij de boel in evenwicht, als ik mijn spullen gewoon per e-mail bestel en het bij ons tot in de garage gebracht wordt. Leuke bijkomstigheid is, dat er een nieuwe manager in de supermarkt is gekomen, die bij ons in de kerk zit. Ik gun hem de klandizie van harte.
Veel geld is er te besparen door dingen zelf te doen/maken. Maar daar gaat ook enorm veel tijd in zitten. Weer een punt waarop gezocht moet worden voor het juiste evenwicht. Sinds bijna 10 jaar bak ik al ons brood zelf. Alleen in tijden van bijvoorbeeld de vakantie wil ik nog weleens een poosje brood kopen. Ook nu wordt er tijdelijk geen brood gebakken. Maar dit voelt niet zo goed. Zelfgebakken brood is gewoon lekkerder. Bovendien vind ik het niet zo leuk om geld uit te geven aan brood, terwijl ik nog wel 50 kilo meel heb staan. Zodra ik het zie zitten (ik hoop morgen) ga ik weer zelf bakken. Wat dit betreft is het zelf doen en de tijd die daarin gaat zitten voor mij acceptabel om een juist evenwicht te hebben.
Ik merk, dat, nu ik nog haast niets kan doen, het opnieuw een zoektocht is naar het juiste evenwicht. Koekjes bakken is bijvoorbeeld iets, wat ik normaal graag zelf doe. Op dit moment kost me dat teveel energie. Dus dat is tijdelijk geschrapt, zoals zovéél dingen nu even geschrapt zijn.
Als je op álle fronten wil bezuinigen, is dat alleen mogelijk wanneer je over een enorme hoeveelheid energie, creativiteit en tijd beschikt. Wanneer dat niet zo is, zal je keuzes moeten maken. En die zijn heel persoonlijk. Wanneer je na een lange zoektocht eindelijk jouw evenwicht hierin gevonden hebt, blijkt, dat door omstandigheden dat evenwicht ineens weg kan zijn. En dan begint je zoektocht dus gewoon opnieuw ;-).
Vandaag heb ik de eerste paar stapjes gezet in het zelf oppakken van mijn huishouden. Het zijn maar babystapjes. Vanmorgen heb ik 2 wasmachines gevuld, de vaatwasser uitgeruimd en de tafel gedekt. Daarna was ik gevloerd en ben in mijn bed gekropen. Liggend/zittend in bed bleek er gelukkig ook nog wel iets nuttigs voor me te doen. Ik heb een paar kilo bonen gepunt, een paar kilo gerimpelde appels geschild (waar de zuster appelmoes van heeft gekookt) en Maaikes sokken afgebreid. Toen Willem om half 6 thuis kwam en ging eten koken, heb ik, zittend op de grond, een stukje tuin gewied. En vanavond heb ik koffie gezet. Het lijkt al heel wat (vind ik). Maar als ik bedenk, dat ik normaal gesproken in de zomer om half 6 naast m'n bed sta en ongeveer non-stop doorwerk tot 's avonds een uur of 10, dan is het erg schamel. Toch vond Willem het eigenlijk al teveel, toen ik aan hem vroeg, hoe hij het vond. Hij wilde me liever nog wat weekjes verzorgen. Tja, ik probeer niet anders, dan ook hierin het juiste evenwicht te vinden...
