Zoals gewoonlijk stond ik vroeg op. Ik had nog even wat klussen te klaren, voordat de eerste vracht hout zou arriveren. Ik stopte m´n ontsapper van de weckketel nog maar een keer vol met rode pruimen. Van het pruimensap maak ik heerlijke limonadesiroop.
Ook kookte ik een pan banaan-citroenjam. Een combinatie die geweldig lekker uitgevallen is. Mmm!
En verder was er was. Tja. Natuurlijk :-). Ik had vrijdagavond al een poos staan strijken. Zaterdagochtend nog een poosje. En nog vòòr het hout arriveerde was dat allemaal gevouwen en in de kasten gelegd.
Maar daar kwam dan toch de eerste lading hout! Yesssss!! Wat een feest!
We stonden met z´n vieren klaar om het hout naar de hokken te kruien en daar te stapelen: Maria, Jan, Henk en ik. We gingen als een trein. Jan en Henk kruiden het hout, Maria gaf de blokken aan en ik stapelde. Af en toe kwamen we wat tegen, tussen al dat hout. Heel vaak spinnen, maar ook weleens wat anders....
Maria maakte een timelaps van het vullen van het grote houthok:
Uur na uur verstreek. Steeds als we nèt klaar waren met stapelen, kwam de volgende lading. Tussen de middag verdwenen er stapels zelfgebakken brood in hongerige magen. En doorrrr!
Het is gelukt! Vele handen maken licht werk. Aan het einde van de dag lagen alle drie de hokken tjokvol: 16 kuub!
Maar eerst was er zaterdagavond nog een gezellige afsluiter van het houtfeest. We aten met de hele familie frieten en hamburgers van de bbq. Net zolang, tot iedereen verzadigd was. Daarna gingen we naar binnen, waar Hans met de beamer foto´s van zijn verblijf in Malawi liet zien. Foto´s van het werk, wat hij daar deed. Foto´s van de natuur. Foto´s van de Malawiaanse bruiloft waar hij bij was. Prachtig allemaal!
Maar om kwart voor 10 hielden we het voor gezien. De kleinkinderen moesten nodig naar bed. En zo langzamerhand waren we eigenlijk allemaal wel gevloerd ;-).
Zondag likten we onze wonden: schrammen, blauwe plekken, splinters en spierpijn. Ha, ha, dat hoort er bij :-)
En vandaag was dan eindelijk de echte, eerste dag van de zesweekse zomervakantie! Niet dat deze eerste dag zomaar in luieren werd doorgebracht. Sowieso waren al vòòr half 7 Leendert, Hans en Koos naar hun werk vertrokken.
Willem had al gewandeld en ik had de shop opgeruimd, want daar kon je bijna niet meer naar binnen.
Willem en ik ontbeten gezellig samen en daarna vertrok ook Willem naar zijn werk.
De laatste Luijkjes kwamen één voor één uit bed rollen. Henk was helemaal blij, want die mocht vanmorgen achter de computer.
Maar niet voordat hij zijn klusje had gedaan. Hij
Jan probeerde intussen zijn eigen record kubus oplossen te verbeteren.
Maria bakte muffins.
En ik schreef 77 keer ´rode pruim´ op jampotjes en plakte er later ook nog eens 77 stickers op.
Vanmiddag was een gewone maandagmiddag. Het feestelijke was, dat we versgebakken boterhammen met écht Duo Penotti (aanbieding bij de Dirk) aten. Gezellig buiten, onder de parasol. Het was ´gewoon´ weer 29 graden. Wat hebben we toch een ouderwetse zomer, dit jaar! Heerlijk hoor.
Maria en ik besteedden zowat een uur aan het in elkaar schroeven van een krattenrek. Op de handleiding stond al ´bemoedigend´, dat je er ruim de tijd voor moest nemen. Dat bleek een eufemisme. Het werkje was domweg niet door 1 persoon te doen. Dus deden we het met z´n tweeën. Maria hield de bouten vast en ik draaide aan de andere kant de moeren vast. Maar we fiksten het!
Vlak voordat we de pakjes bij de post gingen brengen, belde Ria van de groentenkraam. Of ik nog watermeloenen en druiven wilde. Ja best, maar niet heel veel, hoor! Ok. Wij hebben verschillende opvattingen over wat ´heel veel´ is, kennelijk. Toen ik terug kwam van de post, waren ze net bezig om de laatste dozen/kratten in mijn auto te proppen. O, o. Nou ja, ik ging het thuis wel allemaal bekijken, wat er nu weer allemaal ingestopt was ;-).
Inderdaad. Meloenen. En druiven. En meloenen. En druiven. En meloenen. En druiven. Morgen maar eens kijken wat we daar allemaal mee gaan doen.
Voor nu stond er iets anders op het programma. Terwijl ik achter het aanrecht schoof, om te gaan koken, arriveerde Leendert met ... een tuinstel! Zo leuk! Via, via, kregen we een tuinstel aangeboden, van mensen, voor wie het te groot was en die het zonde vonden om het zomaar weg te doen. Zij waren blij, dat het tuinstel een nieuwe bestemming kreeg. Wij waren blij, dat we nu écht buiten konden eten. Fijn aan een tafel, in plaats van met het bord op schoot. Wat hebben we genoten, vanavond direct al.
Na het eten reden we met twee auto´s naar de molen, waar zo´n 500 kilo meel voor ons klaarstond.
En met de auto´s volgeladen, reden we langs schoonmama, die vorige week verhuisd is. Daar hebben we fijn op het balkon koffie zitten drinken. Net zolang, totdat de lucht inkzwart werd. Eindelijk, eindelijk, eindelijk valt er hier regen!!! Wat een heerlijke afsluiter van deze eerste vakantiedag!
