Onze dag begon weer vroeg. Willem ging z´n woensdagavondrondje lopen. Daar was gisteren niets meer van gekomen, na ons familiediner. Maar in de ochtend wandelen is minstens zo fijn. En terwijl hij om half zes de deur uit stapte, klapte ik de strijkplank uit voor m´n dagelijkse portie strijk. En toen Willem na een uurtje weer binnen kwam, was m´n strijk ook precies klaar. We hadden het allebei warm gekregen en daarom besloot ik géén havermout te koken voor het ontbijt. Het werd vandaag een bord heerlijk dikke, zelfgemaakte yoghurt met havervlokken, druiven, noten, rozijnen en wat honing. Mmmm!
Intussen zat ik met een probleem: waar laat ik al die voorraad? De ingepakte kruiden konden boven worden gestald. Maar ik had echt geen zin om zware meeldozen de trap op te sjouwen. Ik besloot, dat we dan maar voor twee weken tussen de meeldozen moeten wonen :-). Langs de wanden van de woonkamer staan de dozen hoog opgetast. Het lijkt wel of we aan het verhuizen zijn!!
Behalve werken, stond er vandaag ook iets heel leuks op het programma: proefdraaien!
Een poosje geleden kreeg ik een mailtje van mensen, die hun tent weg deden. Zij waren aan een nieuwe vakantiefase in hun leven toe: van tent naar een huisje. Maar een tent, die zó lang deel van je leven uitmaakt, waar zoveel herinneringen aan verbonden zijn, waar je altijd zuinig op geweest bent, doe je niet zomaar weg. Zij zochten mensen, die ze er blij mee konden maken en die hopelijk net zoveel plezier aan hun tent zouden beleven, als zij zelf hadden gehad. Daarom hadden ze een mailtje opgesteld en dat aan verschillende mensen gestuurd. Het aanbod kwam voor ons als een geschenk uit de hemel. Wij wilden best graag op vakantie, maar met het onzekere en grillige verloop van Maria´s ziekte, durfden we niets te boeken. Een tent is dan een oplossing. Er is altijd wel ergens een plaatsje te boeken en lukt het kamperen niet, dan ben je zó opgebroken en kun je weer naar huis. Er waren verder niet direct gegadigden en we mochten alles komen afhalen. De tent, vervoermiddel, inventaris, alles.
Ik had intussen bedacht, dat we het kamperen prima konden combineren met de circa 80 kilometer Pieterpad, die Willem en Jan nog moeten lopen. We gaan daarom naar een natuurcamping in Limburg. De mannen kunnen dan wandelen en wij zullen ons vast en zeker prima vermaken.
Wij hebben nagenoeg geen kampeer-ervaring. In elk geval 0,0 als het gaat om een tent opzetten. We wilden daarom eerst proefdraaien. Dat deden we vanavond in de tuin bij mijn zus en zwager. Ha, ha, wat een belevenis. Als we dit op de camping hadden gedaan, hadden we vast en zeker bekijks gehad. Ik heb me wijselijk afzijdig gehouden, want ik blink niet direct uit in ruimtelijk inzicht. Willem is daar beter in en denkt ook logischer, als het gaat om dingen in elkaar zetten. Maria had zich opgeworpen als ´expert´. In het land der blinden, is immers éénoog koning. En Maria heeft wél ervaring met tenten opzetten. Zij is al enkele keren met een groepje vriendinnen wezen kamperen. Maar ja...zo´n De Waard-tent, als wij nu hebben, is toch wel een speciaal geval. En ook al hadden we een geprinte handleiding bij ons, het bleek toch wel lastig. Maar wat een uitkomst! Hanna, ons nichtje, kampeert al vanaf dat ze baby was. Zij had niet alleen ervaring met het opzetten van een tent, maar meer speciaal: van een De Waard-tent! Al puzzelend, kijkend, redenerend, lezend, werd de tent toch heus opgebouwd! Weliswaar niet helemaal volgens de regeltjes, maar die wéten we inmiddels wel! Dus als we voor het echie gaan, komt dat vast helemaal goed.
Het was een erg leuke avond, zo! Het is heel fijn, dat we nu (ongeveer) weten, hoe we de tent op moeten zetten en ook hoe lang zoiets duurt. Dat viel heel erg mee. In twee uur tijd hebben we hem opgezet en weer netjes afgebroken en opgeruimd. Nog even geduld hebben, voordat we écht gaan. Eerst moet de vakantie nog verdiend worden ;-).
