woensdag 4 juli 2018

Tuinmeubilair

Toen wij 14 jaar geleden hier kwamen wonen, was dit ons eerste huis met een tuin. Wat een genot! Zeker nadat ik me jarenlang opgesloten had gevoeld in een (overigens heerlijk) huis met alleen maar een klein balkon en aan de voorkant direct de straat. In die tijd kregen we 6 kinderen in 7 jaar tijd. Als ze op een leeftijd kwamen, dat ze gingen buiten spelen, moesten ze altijd via de voordeur naar buiten, waar ze direct op straat stonden. En dat was ook nog eens een heel drukke straat, waar ze niet mochten spelen. Daarvoor moesten ze de trap naast ons huis aflopen en dan kwamen ze op een parkeerplaats. Daar was het rustig genoeg om te spelen. Maar tegelijkertijd had ik niet goed zicht op die parkeerplaats en had ik eigenlijk geen moment rust. We voelden ons dus de koning te rijk met ons eigen tuintje!

Het eerste jaar hebben wij nog geen tuinmeubilair gekocht. Maar het tweede jaar kochten we een houten tuinset bij Karwei. Ik weet nog goed, dat een man, die bij ons op bezoek was, er een schampere opmerking over maakte: het was rommel en zou in no time kapot zijn. Ik dacht, dat dat wel mee zou vallen, als ik het hout regelmatig zou inkwasten met olie. Maar de man kreeg gelijk. Al heel snel gingen er spijlen kapot, gingen armleuningen los. vielen er imbussen uit enzovoorts. We hebben er hooguit een jaar of 4 lol van gehad. Of ergernis, net hoe je het bekijkt. Want kapotte zooi is niet fijn.

Ergens in die tijd kregen we een picknicktafel aangeboden. Een lekker grote, heel zware picknicktafel. Geruild tegen een fles wijn. Die tafel was fantastisch. We hebben daar echt heel vaak met het hele gezin aan zitten eten. Enig minpuntje was, dat hij niet geschikt was om eens lekker op uit te zakken met een bak koffie of een boek.

Op enig moment werd de tafel te klein voor ons gezin. Zeker als we een verjaardag of ander feestje hadden, kwamen we zitplaatsen tekort. Er kwamen witte plastic kuipstoeltjes bij, die ons door die en gene aangereikt werden.

Twee jaar geleden was de picknicktafel definitief ´op´. Er zaten rotte plekken in en de uiteinden van de tafel brokkelden soort van af. Aan het eind van het seizoen werd de tafel in stukken gezaagd en naar de stort afgevoerd. We zouden in het voorjaar iets nieuws gaan kopen.

Maar er kwam niets nieuws. Eigenlijk hadden we vorig jaar van het vakantiegeld iets willen kopen. Maar er waren andere, belangrijkere uitgaven en bovendien was het een zomer met maar heel weinig echt zomerse dagen. De zomer was eigenlijk voorbij, voordat we beseften, dat hij begonnen was ;-).

Dit voorjaar ging het weer kriebelen. Een lange zomer van heerlijk buiten zitten. Dat was op de eerste lentedagen mijn utopische gedachte. En mijn wensen? Die werden gevoed door wat ik overal om me heen zoal tegenkwam: overkappingen, loungesets, nep-pitrieten banken met heerlijke kussens, nep-leren bankstellen. Ik vond dat wij nodig ook zoiets moesten hebben. In elk geval een heerlijke hoekbank en liefst toch ook wel een overkapping annex tuinkamer. Toe maar. Die wens van een overkapping liet ik al snel varen. Zoiets zit er hier niet zomaar in. Om te laten maken veel te duur, om zelf te maken veel te weinig tijd. Maar een fijne, nieuwe parasol? Dat zou ook prima zijn. De parasol, die we nu hebben, is een jaar of 12, 13 oud. Ooit gekocht bij Hornbach voor niet al teveel geld. Volgens mij slechts 69 euro. Inmiddels is hij vreselijk verschoten en bovendien was het doek aan alle kanten los gegaan. Ik had bedacht om het ding maar af te voeren, zodra ons nieuwe tuinset zou arriveren.

Maar er komt geen nieuw tuinset! Nu puntje bij paaltje komt, hebben we ons geld nodig voor dringender zaken en ging ik met andere ogen kijken naar wat ik heb: een flinke hoeveelheid witte kuipstoeltjes, twee groene plastic verstelbare tuinstoelen, twee steigerhouten bankjes en een oude parasol. Ok. De bankjes zijn tegen elkaar geschoven bij wijze van tafel. De stoeltjes schoongemaakt. De parasol genaaid en de ergste groene aanslag eraf geboend met warm water en een schep natriumpercarbonaat. De oude tuinstoelkussens in alle vormen, maten en dessins zijn een bij elkaar geharkt zootje, maar zitten prima. En trouwens...zitten? Met een boek? Met een kop koffie? Eigenlijk....ben ik daar gewoon helemaal geen type voor.

Onze droeftoeter-parasol

Huishoudtrapje erbij gepakt en
naald en ijzergaren en naaien maar

Ook bijna alle ´hoesjes´ waar de baleinen in horen
waren los

Zo en nu nog een sopje tegen het groen

Een prima zitje voor een familie zonder zitvlees :-)

Kijk, de parasol droogt nog mooi op ook!
Later nog maar een keer een sopje geven,
dan is hij weer als nieuw ;-)

Ik ben liever bezig. Met pruimenjam koken bijvoorbeeld. Ha, ha. Ieder zijn meug. Ik vind die tuinkamers en loungesets en weet ik wat niet al echt wel heel mooi. En ooit wil ik ook wel wat mooier tuinmeubilair dan wat we nu hebben. Maar voor nu: dik tevreden :-).

Maandag werd mijn auto bij de groenteboer
vol gestouwd met rode pruimen

Ik kook ze met wat water in grote pannen zacht.
Daarna gaan ze door mijn horeca-formaat roerzeef


Ik kook er jam van met 3 : 1 geleisuiker:
3 kilo pruimenmoes en 1 kilo geleisuiker.

Het resultaat: heerlijke, friszure, prachtig rode pruimenjam!