Zomer19-journaal#6

Wat een dagen!! Gisteren zijn we met z´n vijven bezig geweest om onze tipi´s op de Terdege Zomerfair in te richten. Willem, Maaike, Maria, Jelinde en ik. Eerst de Verkoop-tipi. Er was een soort kastenwand van kisten en er stonden 2 picknickbanken en een kassa-tafel.

Dat was iets minder dan afgesproken en ik bedacht, hoe ik alles wat we bij ons hadden, daarop konden uitstallen. Dat ging hem niet worden. Gelukkig mochten we een derde picknicktafel erbij pakken. Zo moest het lukken. Ik gaf aanwijzingen waar ik de spullen uit de bus wilde hebben en daarna zijn we gewoon keihard aan de slag gegaan. Meter voor meter richtten we in en met het kwartier werd het leuker. En warmer! Poeh!

Het ging gesmeerd. Om een uur of vier was het plaatje af. Oh, wat waren we blij!

Daarna liepen we naar de workshoptipi. Daar konden we nog niet zo heel veel beginnen, want er was nog geen stroom. Zo goed en zo kwaad als het ging, zetten we de tafel en stoelen vast neer en maakten we twee werkplekken. Eén voor Maria en één voor mij. En daarna hielden we het voor gezien en reden we terug naar huis.

Ik ben vroeg naar bed gegaan. Weer met een dubbele paracetamol tegen de bekkenpijn. En in de hoop, dat het vandaag over zou zijn...

Om vier uur stond ik er naast. Gelukkig zonder pijn! Tussen 4 en 7 werkte ik de was van de hele week weg. Als we zaterdagavond thuis komen, moet natuurlijk wel alles klaar liggen voor de zondag. Bovendien blijven Hans en Koos thuis, want die moeten werken. En die hebben ook voor elke dag schoon werkgoed nodig enzo.

Daarna had ik nog een uurtje de tijd, voordat we met twee auto´s  (en 7 personen) naar Barneveld vertrokken. Later op de ochtend zouden Leendert en Thea ook komen helpen. Een complete crew! Maar dat was ook wel nodig, want we moesten onze aandacht over 2 tipi´s verdelen.

Meteen op de Fair voelde het vertrouwd. Hetzelfde gezellige sfeertje als vorig jaar. Geweldig! Het was even stressen, want de verkooptipi was helemaal klaar, maar in de workshoptipi was er nog niets aangesloten. Er was al wel stroom voor de koelkast en de oven. De rest van de apparatuur kon nergens in, want er waren geen sloffen. Willem had gisteren al het telefoonnummer van de mensen van de elektra gekregen en hij deed snel een noodoproep. En later nóg een keer. Want ja, onze eerste workshop was al om half 11. Precies op tijd werden we uit de brand gered. En de audiomeneren kwamen het geluid en de headset aansluiten. Top! We konden los.

De hele dag heb ik m´n tijd en aandacht over de twee tipi´s verdeeld. Was er even geen workshop of demo, dan was ik in de verkooptipi en andersom. Ik gaf mini-workshops deodorant maken, tandpasta maken, basiszalf maken en broodbakken. Ook verzorgde ik demo´s van de Wonderpan en van zelf wasmiddel maken. Maria deed een aantal keer een workshop cupcakes versieren met kinderen. Haar vriendin Jelinde hielp haar daarbij.

De cupcakes werden ook ter plaatse in de tipi gebakken. Het rook dus de hele dag lekker. Was het niet naar baksels uit de oven of de Wonderpan, dan was het wel naar lekker olietjes, zoals pepermuntolie, lavendelolie en citroenolie enzo.

´s Middag gaf een lezing over mijn bijen in de tipi van Terdege. Ook dat was heel leuk om te doen.

Ik heb de hele dag enorm genoten van alle ontmoetingen. Het is zó leuk om bloglezers te ontmoeten. Sommige lezers lezen al jarenlang mee en voor hen voelen we als familie. Zo feliciteerden veel mensen Leendert, die pas getrouwd is, en kenden ze ook Thea bij naam. Grappig! Soms vertelden mensen me iets persoonlijks, waar ik helemaal warm van werd. Er werden foto´s en selfies gemaakt. Ik kreeg een prachtig, veelzeggend kadootje. Steeds waren er van die leuke verrassingen. Ja, dat is waarom ik dit zo leuk vindt! En gelukkig genoot iederéén. We hebben echt als een team gewerkt.

Om 21.00 uur waren we klaar. Op naar het volgende avontuur: naar camping ¨De Grebbelinie¨ in Renswoude, waar ik een safaritent gehuurd had. Heerlijk om niet helemaal terug naar huis te moeten. En wat een leuke tent hebben we! Alle vermoeidheid gleed van ons af.

We zijn inmiddels allemaal onder de douche geweest, hebben de dag doorgenomen, nog wat gesmikkeld. Maar nu is het genoeg! We gaan lekker slapen. We hopen, dat we morgen weer zo´n fijne dag hebben en kijken er helemaal naar uit!

Zomer19-jounaal#5

Nu ik dit schrijf zijn we onderweg naar Barneveld, naar de Terdege Zomerfair. Vandaag gaan we opbouwen en daarna zijn we er vier dagen. Maar voordat wij wegreden, stroomde er heel wat water door de Maas. Pfff! Volgens mij is het net zo´n klus als een halve verhuizing. Ha, ha.

Maar goed. Laat ik beginnen met schrijven, waar ik vorige keer stopte. Dat was zaterdag.

Zaterdag was de hitte voorbij. Heel apart als het dan ineens regent! Ik denk dat veel mensen heel blij waren. De regen was heel erg nodig. De temperatuur was een stuk normaler. En hoewel ik prima tegen warmte kan, was het toch wel lekker, dat alles niet zo plakkerig was.

Ik stond om 4 uur op, want ik moest en zou de administratie afmaken. Het was hoogtijd voor de BTW-aangifte over het tweede kwartaal. Ik had geschat dat het 5 uur werk was. Dat bleek het inderdaad ruimschoots te zijn. Pas om half 10 was ik klaar.

Zoals elke zaterdagmorgen gingen we ook nu bij Willem z´n moeder een bakkie koffie doen. We zaten fijn op het balkon. In huis hing nog de warmte, buiten was het fijn!

Daarna hadden we nog wat ritjes voor de boeg. Eerst naar Dordrecht, naar mijn zus, om iets af te geven. We grepen deze gelegenheid meteen aan, om hun nieuwe huis te bewonderen. Ze hebben een week of 2 geleden de sleutel gekregen, maar door alle drukte rond de bruiloft en rond de verkoop van ons huis, hadden we er nog niets van gezien. We kregen een rondleiding en genoten mee van al het mooie en nieuwe. Nog een week of twee en dan gaan ze er al wonen!

Van Dordrecht reden we naar Papendrecht om flessen perensap en appelsap op te halen bij van Os. We waren weer door onze voorraad heen en willen ook wat meenemen naar de Fair. We laadden de kofferbak vol en zetten koers naar huis.

Daar lag de hele middag nog voor ons en hebben we een flinke slinger aan het inpakwerk voor de Fair gegeven.

Aan het eind van de middag kwam Leendert het tentwagentje brengen. Jippie!! Nog één drukke werkweek en dan hopen we fijn een weekje te gaan kamperen. Ik werd er helemaal blij van, om het karretje op de oprit te zien staan :-).

We konden tot laat in de middag blijven inpakken, want we waren bij Dirk uitgenodigd voor een bbq. Leuk!!

En zo kwam er een eind aan een hete, drukke, bijzondere, eerste zomervakantieweek en werd het Zondag, de rustdag.

Gisteren was het Willem z´n eerste vakantiedag. Vakantie was het in elk geval níet in de zin van: luieren. Ik denk, dat hij drukker was dan op een gewone werkdag. Maaike, Maria en ik zijn ´s morgens al begonnen met van alles en nog wat in te pakken. Willem zat de hele ochtend achter de computer om handleidingen, recepten, workshopbeschrijvingen enzovoorts te printen. Wat een klus!

´s Middags ging Willem de bus halen. Net als vorig jaar mogen we de bus van Kunstgrasgigant gebruiken om onze spullen naar de Fair te vervoeren. Willem reed meteen ook langs de opslag van de Molen, waar onze meel- en bakmixenbestelling klaarstond.

´s Avonds was het weer alle hens aan dek. De bus moest gevuld. We zijn tot 11 uur bezig geweest. Toen had ik zó´n bekkenpijn, dat ik nog net naar boven gestrompeld kon komen om in bed te ploffen. Ik had de hele dag al heel voorzichtig gedaan en zo min mogelijk gesjouwd. Maar toch was deze dag een aanslag op mijn bekken, wat de laatste week weer hopeloos zeer doet. Ik nam een dubbele paracetamol en gelukkig hielp dat om snel in te slapen.

Wat was ik blij, toen ik vanmorgen om 4 uur weer fris als een hoentje naast m´n bed stond. Ik bakte brood, bakte nog maar een cake (om uit te delen), ruimde op, streek wat, pakte nog weer wat laatste spiullen in.

En eindelijk zijn we dan vertrokken. Met de bus, waarin Maaike rijdt met Maria en haar vriendin Jelinde. En met de auto met aanhangwagen, waarin Willem en ik zitten. We hebben er zin in!

Net gezellig even een bakkie koffie gedronken bij een tankstation. Dat is voor het vakantiegevoel :-). Onze werkvakantie ;-).

Zomer19-journaal#4

En toen waren er zomaar weer twee dagen (bijna) omgevlogen! Dagen waarin voor veel mensen het dagelijkse leven zo ongeveer tot stilstand kwam, vanwege de extreme hitte. Hitterecord na hitterecord sneuvelde. Ook in Alblasserdam was het zeer warm. Maar we konden moeilijk stil vallen. Er lag domweg té veel werk en dus ben ik stilletje aan maar doorgegaan.

Woensdagavond was ik wat vroeger naar bed gegaan dan normaal. En dat was te merken, toen ik de volgende morgen opstond. Het was een bende in de kamer en de keuken. Dus zette ik alle deuren en ramen tegen elkaar open om nog een klein beetje ochtendkoelte binnen te laten en ging als een witte tornado door de benedenverdieping. Fijn als alles weer gezellig aan kant is!

Vòòr het ontbijt was alles weer netjes en tevreden liep ik naar boven met twee kommetjes havermout. Vakantie-ontbijtje voor Willem en mij :-).

Na het ontbijt besloot ik snel aan de strijk te gaan, voordat het te warm zou zijn. Ik zette de strijkplank buiten, waar het best uit te houden was. Ik had strijk van twee dagen en zette er even de sokken in.

Ik was nog maar nèt bezig, of daar hoorde ik een bekend geluid: de scooter van Koos. Hè? Hij was om half 6 van huis gegaan naar zijn werk en kwam hij nu al terug? Jawel! Er was een misverstand op zijn werk, waardoor hij samen met zijn baas een uur had gewacht op een klus, die er niet was. Maar het was toch veel te warm om te werken en zijn baas gaf een dag vrijaf. Dat was maar goed ook. Koos is stratenmaker en met bijna 40 graden schroei je zo ongeveer van de straat af!

Tussen de strijk vond ik nog een paar laatste stukjes wasgoed van Leendert. Raar hoor, dat ik dat nu voor het laatst onder mijn strijkbout doorschoof...

Even over half 9 was ik klaar. En dat was hoogtijd, want inmiddels stond ik in de zon en was het niet lekker meer.

Maar dat ik verder die dag niets meer aan de was te doen had, was een sprookje. Woensdag had ik vanwege de bezichtiging geen was gedraaid. En er lag nu dus genoeg! Met dat warme weer heb je meer was dan anders. Ik sorteerde alle vuile was en liet m´n wasmachine snorren.

Intussen vouwde ik alle gestreken was weg. Nog vòòr de koffie lag alles keurig in de kast.

Dag dag vulde zich met huishoudelijk werk. Maar ook met webshopwerk. Vanwege de warmte besloot ik wat eerder de pakketjes klaar te maken en naar de post te brengen. Er zaten wat zware dozen bij en ik was dus blij, dat Maria mee ging.

Op de terugweg zag ik op het display in de auto, dat het al 38 graden was!

We reden daarom even langs de Lidl om flink wat ijsjes in te slaan :-).

En was na was ging aan de lijn. Het was allemaal in een mum van tijd droog. Ideaal! Kijk eens hoe vrolijk: rood, wit, blauw aan de molen!

Er stonden nog 6 doosjes mango´s in de garage. Die had ik maandag gekocht om jam van te koken. Ik schoof dus achter m´n aanrecht en schilde en schilde. Oh, ze waren perfect. Zoet en sappig. Ik sneed ze allemaal in repen, woog twee keer 3 kilo af en zette ze weg onder geleisuiker, om later jam van te koken.

Intussen zweette ik peentjes en het leek me daarom een goed plan om bij wijze van vier-uurtje een kommetje champignonsoep te nemen. De uitgezwete zouten een beetje aanvullen.

En toen was het alweer tijd om aan het avondeten te beginnen. Ik maakte een heerlijke Indiase curry met kipfilet, bloemkool, tomaat, ui en rijst erbij. Ik dacht dat ik misschien wel voor twee dagen genoeg had, want we waren maar met z´n vijven. Maar nee hoor, de hele pan ging leeg :-)

´s Avonds na het eten gingen we aan de poets. Ja, alweer! De makelaar had namelijk laten weten, dat de kijkers van woensdag veel interesse hadden en snel een tweede bezichtiging wilden: vrijdagmorgen om 9 uur. Och ja. Ik zei toch al, dat stilvallen bij ons niet aan de orde was.

Na vast een eerste rondje poetsen (de rest zouden we vanmorgen doen), begonnen Maaike en Maria met wat inpakwerk voor de Fair. En ik schoof achter het aanrecht om een Limoentaart te bakken voor de kookrubriek van Terdege. Willem zette de fotografiespullen klaar om de bijbehorende procesfoto´s te maken. Geconcentreerd waren we bezig tot het koffietijd was. De taartbodem met vulling stond toen in de oven en moest daarna afkoelen. Even pauze dus!

Na de pauze wilde ik de meiden gaan helpen, maar Willem had een beter idee. Hij vond, dat ik er nodig even tussenuit moest. En Maaike en Maria waren dat helemaal met hem eens. Ze duwden mij ongeveer de auto in: wegwezen :-). Het was geen straf om lekker af te koelen in de auto met airco! We waren het dorp nog niet uit, of Willem had een goed plan. We zouden Trijnie en Gerwin gaan ophalen (die wonen in Dordrecht) en met hen langs ons nieuwe huis rijden. Zij hadden er namelijk nog niets van gezien. Ja, leuk!

En zo reden we met Trijnie en Gerwin op de achterbank bij een ondergaande zon de polder in. Naar Bleskensgraaf. Oh, prachtig!

Tijnie en Gerwin vonden ons huis prachtig, ook al zijn ze zelf meer stadsmensen. Ze zagen ons daar al helemaal wonen. We maakten een stop bij Het Vogelhuisje voor een ijsje. Hè, heerlijk, zo onverwachts een gezellig avondje!

Nadat we Trijnie en Gerwin weer thuisgebracht hadden, reden we in het donker naar huis. Het was dik 11 uur, toen we thuis kwamen. En buiten was het nog 30 graden! Het zou een plaknacht worden. Maar ja.

Maaike en Maria hadden fijn doorgewerkt. Er lagen 90 pakjes Italiaanse kruiden klaar. Wat een dreamteam!

De nacht verliep raar. Om een uur of 2 werden we met een vaart wakker. Ineens waren er harde rukwinden. We schrokken ons naar. Alles klapperde. Willem rende naar beneden om de parasol in te klappen, het zonnescherm in te draaien en overal ramen dicht te doen. Ook de kinderen werden één voor één wakker. Na een kwartiertje kwam er een appje van Wim in de gezinsapp, die bezorgd waarschuwde voor zonneschermen. Zij hadden zelfs de buurvrouw wakker gebeld, zodat die haar zonnescherm kon redden. Intussen zagen we in onze buurt verschillende buren in badjassen of ondergoed in hun tuintjes in de weer om hun boeltje te redden. Ha, ha, toch wel komisch :-). Al snel ging de wind liggen. Maar veel nacht was er niet meer over. Om 5 uur stond ik weer naast mijn bed. Om eerst rustig te dag op te starten en daarna de Limoentaart af te maken. Willem kon om 6 uur de eindfoto maken. Zo dan!

Het was nog even flink doorwerken (en flink dóór zweten) om alles om half 9 weer bezichtigingsklaar te hebben. Henk mocht zomaar bij McDonalds gaan ontbijten. Blij fietste hij weg. Jan ging met Willem bij de Hema zitten. En Maria en ik reden naar Ikea in Barendrecht. Daar wilde ik meteen even wat computerwerk doen. We hadden op internet gelezen, dat het restaurant om 9 uur open was. We waren er al om 8 voor 9. We bleven dus even in de auto wachten tot het tijd was. We liepen naar de ingang, maar zagen daar, dat het restaurant pas om half 10 open ging. Hè, balen! Er waren trouwens nog meer mensen op het verkeerde been gezet. Ik moet dus nog maar eens even naar de klantenservice bellen, dat ze de info op internet aanpassen. Dit was beslist niet leuk!

We reden maar weer terug naar Alblasserdam en streken dan ook even in de Hema neer. Willem en Jan waren daar trouwens allang verdwenen. Willem naar zijn werk. En Jan bleek in het speeltuintje naast ons huis te zitten en wachtte daar tot hij weer naar binnen kon :-).

Om 10 uur was de kust weer veilig. Toch wel heel tof om dan zo´n schoon en opgeruimd huis binnen te stappen. We hadden nu alle tijd om weer verder te gaan inpakken voor de Fair. Hoewel...ik had eerst nog even andere dingen te doen. Maria begon alvast in haar eentje. Ik vulde eerst de broodbakmachines, want er moest brood gebakken worden.

En ook stonden die twee pannen met mangostukjes nog te wachten. Dus kookte ik ook nog maar even 32 potjes jam...

En daarna moest ik de tekst voor de kookrubriek van Terdege nog schrijven.

Tja. Van inpakken kwam er toen vòòr de lunch niet veel meer.

Na de lunch pakte ik een powernapje van 20 minuten en schoof daarna achter de computer. Ik heb niet snel last van warmte, maar daar boven op de tweede verdieping achter de computer was het echt geen pretje meer. Ik was doornat toen ik eindelijk alle benodigde paperassen geprint had en had heeeeeel weinig zin om nog langer met die papieren bezig te zijn. Om even iets anders om handen te hebben, hielp ik Maria een poosje en plakte meelzakken dicht tot het koffietijd was.

Na de koffie maakte ik de webshopbestellingen klaar en vroeg iedereen naar menusuggesties. Ik had even géén inspiratie. Het moesten pannenkoeken worden. Vooruit dan maar. Op vrijdag is dat altijd wel feestelijk. Het werd trouwens éxtra feestelijk: Willem kwam thuis uit zijn werk en heeft maar liefst drie weken vakantie. En als kers op de taart belde de makelaar dat ons huis is verkocht (onder voorbehoud van financiering). Wat super fijn!!

Intussen was hier ook al koffie met taart (ja, de limoentaart :-)) vanwege deze feestelijkheden. En na een kleine onweersbui is de temperatuur weer op normale zomerse waarden. Het is nu 24 graden. En dat voelt toch wel een stuk minder plakkerig :-). Hopelijk hebben we een wat rustiger nacht voor de boeg en kunnen we morgen uitgerust onze onafgemaakte taken oppakken.

Zomer19-journaal#3

Zo. Vandaag eens een wat vroeger blogje. Ik wil  een iets langere nacht maken, dan de afgelopen nachten. De vermoeidheid slaat langzamerhand toe.

Vanmorgen heb ik me vòòr het ontbijt een slag in het rond gewerkt voor de bezichtiging. M´n shop stond zó hopeloos vol, dat je er geen poot meer kon staan. Dat was het eerste wat ik aanpakte. Doos na doos pakte ik uit. Alles werd geprijsd en op z´n plaats gezet. Lege dozen schoof ik in elkaar. Die hergebruik ik altijd zoveel mogelijk. Maar ze nemen wel veel plaats in. Ik kan ze natuurlijk uit elkaar halen en opgevouwen bewaren. Maar dat is een beetje onzin, omdat de dozen hier nooit langer dan een dag of drie staan. Dan hebben ze wel weer een herbestemming gekregen. Bovendien kan ik beter inschatten welke maat doos ik nodig heb, als die in elkaar staat. Maar goed. Ik stak ze zo goed mogelijk in elkaar en maakte er een nette toren van. Heerlijk, als die shop weer netjes is!

Na het ontbijt hadden Maria en ik nog een uur of twee om de puntjes op de ´i´ te zetten. Iedereen was naar z´n werk. Alleen Jan en Henk niet. Die mochten bij de Hema gaan ontbijten. Daarna zou Jan koers zetten naar de tandarts en Henk zou met neef Henk gaan zwemmen. Ziezo. Maria en ik konden veilig los gaan :-). We werkten keurig het lijstje van de makelaar af en hadden zelfs nog tijd om een kwartiertje koffie te drinken. Daarna was het kwart voor 10 en tijd om te vertrekken.

Deze gedwongen verbanning uit ons huis wilden we nuttig besteden. Eerst reden we naar Papendrecht in een nieuwe poging om muntgeld uit de automaat bij de Rabobank te trekken. We hebben wisselgeld nodig voor de fair van volgende week. Helaas was de automaat wéér leeg. Balen! Ik ging bij de balie vragen bij welke vestiging ik terecht kon voor muntgeld. De meneer vertelde dat de automaat niet wéér leeg, maar nóg leeg was. Hij had er al een paar keer voor gebeld, maar wist niet wanneer hij gevuld zou worden. Hij verwees me naar Dordrecht of naar Ridderkerk. Ridderkerk dan maar. Want we wilden ook nog even iets bij Willem op zijn werk in Barendrecht afgeven.

Maar voordat we koers zetten naar Ridderkerk, deden we even een tussenstop bij de Kringloopwinkel in Papendrecht. Daar kwamen we toch lang. Maria wilde kijken, of ze er een grote konijnenkooi hadden staan. De konijnen hebben het moeilijk met het zeer warme weer. Eigenlijk is 23 graden zo´n beetje de max voor die beestjes. Ze kunnen niet zweten. In de natuur kruipen ze bij hitte onder de grond, waar het koel is. We wilden dus een kooi kopen en ze tijdelijk binnen zetten.

Toen we aankwamen, zagen we meteen buiten een grote, zwarte zweefparasol staan. Wow! Zou die ook te koop zijn? Die van ons is dringend aan vervanging toe. We hebben hem al een jaar of 15 en hij is echt op. Dit zou een prachtige vervanger zijn. We liepen erheen en ja hoor, er hing een prijssticker aan. Mét voet (een veel betere dan die we nu hebben) moest hij 75 euro opbrengen. Een heel bedrag, maar ik vond hem dat zeker waard. Ik belde snel even naar Willem. Die hoefde geen drie seconden na te denken: doen!

Ik liep naar binnen en zei, dat ik de parasol wilde. Maar dat ik ook nog even binnen rond wilde kijken. Dat was prima, maar dan moest ik de parasol wel alvast betalen. Best hoor. En nu ik hem toch al betaald had, besloot ik ook maar meteen te proberen om hem in de auto te krijgen. Maria en ik draaiden de parasol in en ontdekten, dat er wieltjes onder de voet zaten. Handig! We reden het gevaarte naar m´n auto. Maar toen. Hoe moest dat ding uit elkaar? We bestudeerden de constructie, maar zagen het niet direct. Gelukkig kwam er een meneer van de kringloop helpen. Die wist wel hoe dat moest. Was een kwestie van 1 schroef losdraaien :-). Op dat moment bedacht ik, dat de achterklep van mijn auto helemaal niet open kan. Oeps! Zo kon ik de parasol nooit meenemen. Ik besloot om dan maar alvast de voet in de auto te laden en vroeg of het goed was, als ik later op de dag met een andere auto de parasol kwam halen. Dat was geen probleem. Fijn!

Toen was de missie ´konijnenkooi´ aan de beurt. Er stonden twee kooien. Eén was heel groot. Precies wat we zochten! Een prachtige kooi voor het moederkonijn en de twee jongen, die nog over zijn uit het nest. Het vaderkonijn kon wel gewoon in een grote doos. Die is heel tam en heel rustig. Wat waren we blij om zo goed te slagen! We liepen nog even verder en daar vond ik een rol met 40 meter zwart papieren tafelkleed. Hé! Voor de fair! Ik krijg daar tafels, maar daar moet natuurlijk wel iets overheen. Dit kon daar prima dienst voor doen! Wat een kringloopgeluk! Later vond ik nog twee mooie, oude, witte, katoenen lakens met geborduurde rand. Ook al prachtige tafelbekleding! Twee fijne rieten manden als decoratiemateriaal volgden en toen vonden we het welletjes. Op naar de kassa en vervolgens naar het volgende adres: de bank in Ridderkerk.

Tomtom bracht ons linea recta naar het juiste adres. En gelukkig was er in deze bank een muntroluitgifte-apparaat waar wèl iets in zat. He, he!

Nog even snel langs Barendrecht en toen naar huis. De makelaar was daar allang verdwenen en Jan zat daar met smart op ons te wachten. We waren vergeten om hem een sleutel te geven. Dom.

Het was een welbestede ochtend, ondanks dat we onze planning drastisch hadden moeten wijzigen vanwege de bezichtiging. Eigenlijk was het plan geweest om de hele dag in te pakken voor de fair. Nou ja. Dat zouden we dan vanmiddag maar gaan doen.

Eerst maar de konijnen installeren in hun nieuwe kooi! Ha, wat fijn, om die beestjes de koelte van de woonkamer te kunnen bieden! Heel wat beter dan buiten!

Daarna terug naar Papendrecht voor de parasol. Daarvoor kon ik Hans z´n auto gebruiken. De meneer van de kringloop zag me al aankomen en charterde meteen een collega. Samen hielpen ze me keurig met het inladen van de parasol. Alle lof!

Thuis hebben we meteen de nieuwe parasol geïnstalleerd. Ik voel me er de koning te rijk mee!

Na een snelle lunch gingen Maria en ik dan toch eindelijk aan het inpakken. We pakten 50 pakjes zadenmix, 40 pakken meel, 50 zakjes broodzout in. En tussendoor dronken we koffie met oudewijvenkoek onder de nieuwe parasol. Intussen las ik, dat er een nieuw hitterecord gevestigd was: 39,3 graden! Zo warm was het bij ons niet. Bij ons was het ´maar´ 36 graden :-).

Even over vieren toog ik net als gisteren met Jan naar de orthodontist voor een behandeling van een minuut of 2. Nu hoeft hij er lekker pas in september weer heen. En dan gaat hij gewoon fietsen. Dit was service van de zaak, inclusief verplichte brugpauze...

Op de terugrit reden we langs Albert Heijn, waar weer banandendozen voor me gespaard waren. Ik deed er meteen ook wat inkopen voor het avondeten en voor het gerecht wat ik morgen voor de kookrubriek van Terdege wil gaan maken.

Willem had gezegd, dat ik van het avondeten maar niet teveel werk moest maken. En Maria had aangeraden om maar eens gewoon een bak salade te kopen. Maar ik had zin om iets te maken met de kastanjechampignons van maandag en had een plaattaart in gedachten. Dat werd het dus. Leuk om klaar te maken, heerlijk om op te eten :-).

Tijdens het eten kreeg ik een berichtje via Marktplaats. Of we de konijntje nog hadden en of er om kwart over 7 één opgehaald kon worden. Fijn! Maria en ik hadden het er juist over gehad, dat de jongen eigenlijk nodig weg moesten. Je wilt het niet meemaken, dat de jonkies de moeder bezwangeren. We waren dus blij, dat er inderdaad om kwart over 7 eentje opgehaald werd. Ook al is het altijd lastig om er afstand van te doen. Voor de liefhebber: we hebben nog één konijntje te koop. Eén met een zwart en een lichtbruin oortje en die daarom DuoPenotti heet.

Na het eten reden Willem en ik langs de molen voor mijn wekelijkse bestelling. Bij thuiskomst was er koffie met cake uit de Wonderpan. En toen vond ik het voor vandaag wel genoeg. Ik ben lekker in bad gegaan en ga op tijd naar bed. Even een iets langer nachtje, zodat ik er morgen hopelijk fris en uitgerust weer tegenaan kan.

Zomer19-journaal#2

Genoot ik gisteren om 22.45 van de zon die mooi rood onderging, vanmorgen om 5.04 genoot ik van de zon die mooi rood opkwam :-).

Wat houd ik van die lange, lichte dagen! Ook al kun je al goed merken, dat de langste dag alweer een maand geleden is. Jammer!

Het beloofde een warme dag te worden en ook later deze week is er zeer warm weer voorspeld.

De bijen hingen vanmorgen om 5 uur al rond de vliegopening van de kast. Ik besloot om nog vòòr de zon op de kasten zou schijnen een inspectie te doen.

Maar eerst had ik ander werk. M´n mailbox leeg maken en nu het in huis nog lekker koel was, deed ik meteen m´n dagelijkse portie strijk.

Toen ik naar boven liep om de strijkmand te halen, zag het er buiten alweer heel anders uit, dan een uur daarvòòr. Kijk, daarom ben ik ook graag zo vroeg op. Je ziet de dag geboren worden! Nu lag er een sprookjesachtige deken van mist over de weilanden.

Weer een uur later was het tijd voor ontbijt voor twee. Willem lag nog lekker te slapen, maar wilde voor een kommetje havermout zijn ogen wel open doen :-).

Na het ontbijt trok ik mijn imkerpak en handschoenen aan en ging aan de slag in de bijen.

Van twee volken zat de honingkamer bomvol en de honing was bovendien helemaal verzegeld. Dat wil zeggen, dat de honing goed ingedikt is en dat de bijen er vervolgens een dekseltje van was op gemaakt hebben, zodat de honing schoon en goed bewaard kan worden. Dat is ook het moment, dat de honing goed is om geoogst te worden. Meestal leg ik dan een bijenuitlaat tussen de honingkamer en de broedkamers. De bijen kunnen daar doorheen om uit de honingkamer te gaan, maar kunnen niet meer terug. Eén voor één gaan zo de bijen dan uit de honingkamer en als je na een dag of 2 gaat kijken, is er bijna geen bij meer te bekennen daar. Maar ik heb maar 1 honinguitlaat en er waren twéé honingkamers en maar een paar dagen de tijd (want volgende week is de fair). Ik besloot daarom de honingramen één voor één van bijen te ontdoen (die schud je er soort vanaf). Twintig ramen is dan best nog wel even een werkje en ik kreeg het smoorheet in m´n imkerpak. Maar ja. Eindelijk was ik dan toch klaar en ik zette de honingkamers binnen, met het plan om vanavond honing te gaan slingeren. Fijn vooruitzicht!!

Eerst was er ander werk te doen. Ik had gisteren bij de groenteboer aardig wat kastanjechampignons gescoord en ik besloot een grote pan soep te maken. Lekker als lunch, maar vandaag zou er ook maar gewoon soep met brood als avondeten zijn. Met dat warme weer is er niet zo heel veel eetlust. Maar soep is altijd lekker.

Er moest ook brood gebakken worden. Op dinsdag is het ´moerman-dag´. Dan bak ik Moermanbrood voor twee vrouwen uit onze gemeente. Vandaag hoefde ik maar één Moermanbrood te bakken en bakte ik er meteen maar twee voor onszelf.

De ochtend vloog voorbij. En de soep bij de lunch smaakte heerlijk. Zeker met een stuk stokbrood wat nog van gisterenavond over was.

Er was nog meer keukenwerk: Ik moest nog Lamme Teun (advokaat) maken voor de webshop. Maar ik had niet genoeg eieren. Jan wilde wel even er om gaan. Maar dan wel in ruil voor een ritje heen-en-weer naar Ridderkerk later op de middag. Jan moest namelijk voor een halve minuut naar de orthodontist en had niet zo heel veel zin, om daar een uur voor op de fiets te zitten. Prima hoor. Taxi Mama rijdt wel :-).

Snel klapte ik Lamme Teun en maakte de webshopbestellingen klaar.

Nog voordat ik klaar was met Lamme Teun maken, kreeg ik telefoon van de makelaar. Ze hadden een bezichtiging ingepland voor ... morgenochtend 10 uur. OEF! OEPS! Dat betekende: mijn planning omgooien. Want voorafgaand aan zo´n bezichtiging moet er uiteraard opgeruimd en gepoetst worden. Ik weet niet of elke huisverkoper daar even consciëntieus in is, maar ik houd me graag aan de tips en aanwijzingen van de makelaar. En dat is toch een flinke waslijst: schone ramen, netjes opgemaakte bedden, leeg aanrecht, geen zichtbare wasmand, geen persoonlijke items, lege kapstok enzovoorts enzovoorts. Ik wil graag bekennen, dat ik het steeds een flinke klus vind. Maar goed. Alles voor de goede zaak. We willen natuurlijk ook wel graag ons huis verkopen. Niet gezeurd, niet getreurd, maar gáán.

Eerst dus naar de ortho en naar de post. En wat was ik blij met die geplande gemakkelijke soep-maaltijd!

Rond etenstijd kwam Maaike thuis van vakantie. Ze was met het gezin van haar vriend naar Zeeland geweest. We namen de tijd om lekker even bij te kletsen. Daarna gingen we aan de slag met de poetserij. Met z´n tweeën schoot het lekker op!

Na de koffie was het gedaan met de poetserij. Althans, met die van mij. Maaike en Maria hebben tot een uur of 9 nog even lekker door gesjeesd. Voor mij begon het slingerfeest! En ook voor neefje Henk, die er speciaal voor gekomen was. Hij mocht dan ook draaien, wat hij vol overgave deed.

Voordat er geslingerd werd, verwijderde ik met de ontzegelvork de wasdekseltjes van de raten.

Daarna gingen de ramen in de slinger.

Ik ben tot half 11 bezig geweest, maar had dan ook een mooie oogst. Een hele emmer vol!

Steeds kwam er iemand langs, om éven te proeven. Vers geslingerde honing is zóóóó lekker!!

Willem hielp me nog even met het schoonmaken en op z´n plaats terugzetten van de slinger. Fijn! Want ik was het best zat. Intussen poetste ik alle gereedschappen goed schoon en verwijderde alle honingdruppels van het aanrecht en de vloer. Anders hebben we morgenochtend een mierenfeest, vrees ik. Daar zit ik nu even niet op te wachten...