Er kwamen twee makelaars (van één kantoor), die onafhankelijk van elkaar de taxatie deden. De uiteindelijke vraagprijs kwam daar tussenin te liggen. Eerst liepen ze samen het hele huis door en keken heel gericht naar bijvoorbeeld de kozijnen en de ramen (dubbel glas). Ze maakten notities. We begonnen boven, op de tweede verdieping. Daar stuitten ze meteen op een specialiteit: mijn bijenkasten op het dakterras :-). Tja, dat kom je niet overal tegen. We liepen kamer voor kamer naar beneden en tenslotte maakten we een ommetje om het huis. Nadat de makelaars de prijs bepaald hadden, legden ze Willem en mij uit, hoe die bepaling tot stand gekomen was. Ook legden ze de verdere verkoopstrategie uit.
Intussen waren de fotografen (twee meneren) gearriveerd. Met een stalen gezicht vroeg de makelaar, of ze vooral het dakterras vanuit alle hoeken wilden fotograferen. Liefst ook eentje vanuit ligstand. Je zag de fotografen bij elk woord argwanender worden. Wát wás er met dat dakterras??? Aarzelend pakten ze hun apparatuur en trokken naar boven. Maria liep met ze mee. Big suprise: 120.000 bijen :-)). Ha, ha.
Afijn. De hele middag ging er wel mee heen. Pas om half 5 was iedereen vertrokken. Hè, hè!! Maar tijd om in te kakken hadden we niet!! Willem en ik hadden namelijk om kwart over 5 een afspraak op het kantoor van een makelaar in Oud-Alblas om de koopovereenkomst van ons nieuwe huis te ondertekenen. En dat was nog niet alles: Er hadden zich intussen geïnteresseerden voor ons huis gemeld. En nu toch alles helemaal spic en span was, had ik met de makelaar afgesproken, dat we deze mensen zelf, ´s avonds, een bezichtiging zouden geven. Die bezichtiging stond gepland om 19.00 uur.
Voortvarend besloot ik, dat we voor deze gelegenheid buiten de deur zouden eten. We konden onmogelijk in zo korte tijd eten koken, eten en dan ook alles weer helemaal spic en span trekken. Terwijl Willem en ik naar het makelaarskantoor reden, reed iedereen die thuis was vast naar Bleskensgraaf naar snackbar Het Vogelhuisje. Grote verrassing voor iedereen natuurlijk, want zoiets doen we nooit. Het was zowaar een heel feestelijk gebeuren. We aten daar heerlijk op het terrasje in de avondzon en reden daarna terug naar ons keurige huis :-). Allemaal precies volgens plan.
Ik gaf de geïnteresseerde mensen een rondleiding. Grappig om je eigen huis te ´verkopen´ :-). Ik vond het echt leuk om te doen.
Daarna was het dan vrijdagavond. Tijd voor koffie met wat lekkers. En eindelijk heerlijk ontspannen. Ik stond tot dat moment stijf van de adrenaline :-). Ik bedacht om zaterdag maar eens een keer uit te slapen ....
Dat werd uitslapen tot 6 uur. Toen was ik echt klaarwakker. Wat zou ik eens gaan doen? Alles was keurig. Alleen was er inmiddels wel weer een puist was. Dus vooruit: de wasmachine aan! Daarna ging ik in mijn schone keuken lekker een appeltaart bakken. Schoonmama en zwager Marinus zouden ´s morgens op de koffie komen. Dan is een appeltaart nooit weg.
Na het koffieuurtje zijn we gaan shoppen voor de bruiloft. Er was koopjesmarkt in het dorp en in de uitverkoopkraam van de schoenenwinkel sloegen we onze slag: schoenen voor Jan, schoenen voor Willem, schoenen voor mij. Top!
Daarna trokken we met z´n vieren naar de stad: Koos, Henk, Willem en ik. We kochten een pak voor Koos en een pak voor Henk. Hè, wat was dat heerlijk afvinken!!
´s Avonds vierde Dirk z´n verjaardag met een bbq. Het was een heerlijke zomeravond na een warme dag.
We waren met het hele gezin compleet. Met aanhang, met kleinkinderen, iedereen! Dat gebeurt niet zo heel vaak. Echt gezellig!
En zo kwamen we na een wel heel drukke week helemaal op rust!
