Vanmorgen heb ik me vòòr het ontbijt een slag in het rond gewerkt voor de bezichtiging. M´n shop stond zó hopeloos vol, dat je er geen poot meer kon staan. Dat was het eerste wat ik aanpakte. Doos na doos pakte ik uit. Alles werd geprijsd en op z´n plaats gezet. Lege dozen schoof ik in elkaar. Die hergebruik ik altijd zoveel mogelijk. Maar ze nemen wel veel plaats in. Ik kan ze natuurlijk uit elkaar halen en opgevouwen bewaren. Maar dat is een beetje onzin, omdat de dozen hier nooit langer dan een dag of drie staan. Dan hebben ze wel weer een herbestemming gekregen. Bovendien kan ik beter inschatten welke maat doos ik nodig heb, als die in elkaar staat. Maar goed. Ik stak ze zo goed mogelijk in elkaar en maakte er een nette toren van. Heerlijk, als die shop weer netjes is!
Na het ontbijt hadden Maria en ik nog een uur of twee om de puntjes op de ´i´ te zetten. Iedereen was naar z´n werk. Alleen Jan en Henk niet. Die mochten bij de Hema gaan ontbijten. Daarna zou Jan koers zetten naar de tandarts en Henk zou met neef Henk gaan zwemmen. Ziezo. Maria en ik konden veilig los gaan :-). We werkten keurig het lijstje van de makelaar af en hadden zelfs nog tijd om een kwartiertje koffie te drinken. Daarna was het kwart voor 10 en tijd om te vertrekken.
Deze gedwongen verbanning uit ons huis wilden we nuttig besteden. Eerst reden we naar Papendrecht in een nieuwe poging om muntgeld uit de automaat bij de Rabobank te trekken. We hebben wisselgeld nodig voor de fair van volgende week. Helaas was de automaat wéér leeg. Balen! Ik ging bij de balie vragen bij welke vestiging ik terecht kon voor muntgeld. De meneer vertelde dat de automaat niet wéér leeg, maar nóg leeg was. Hij had er al een paar keer voor gebeld, maar wist niet wanneer hij gevuld zou worden. Hij verwees me naar Dordrecht of naar Ridderkerk. Ridderkerk dan maar. Want we wilden ook nog even iets bij Willem op zijn werk in Barendrecht afgeven.
Maar voordat we koers zetten naar Ridderkerk, deden we even een tussenstop bij de Kringloopwinkel in Papendrecht. Daar kwamen we toch lang. Maria wilde kijken, of ze er een grote konijnenkooi hadden staan. De konijnen hebben het moeilijk met het zeer warme weer. Eigenlijk is 23 graden zo´n beetje de max voor die beestjes. Ze kunnen niet zweten. In de natuur kruipen ze bij hitte onder de grond, waar het koel is. We wilden dus een kooi kopen en ze tijdelijk binnen zetten.
Toen we aankwamen, zagen we meteen buiten een grote, zwarte zweefparasol staan. Wow! Zou die ook te koop zijn? Die van ons is dringend aan vervanging toe. We hebben hem al een jaar of 15 en hij is echt op. Dit zou een prachtige vervanger zijn. We liepen erheen en ja hoor, er hing een prijssticker aan. Mét voet (een veel betere dan die we nu hebben) moest hij 75 euro opbrengen. Een heel bedrag, maar ik vond hem dat zeker waard. Ik belde snel even naar Willem. Die hoefde geen drie seconden na te denken: doen!
Ik liep naar binnen en zei, dat ik de parasol wilde. Maar dat ik ook nog even binnen rond wilde kijken. Dat was prima, maar dan moest ik de parasol wel alvast betalen. Best hoor. En nu ik hem toch al betaald had, besloot ik ook maar meteen te proberen om hem in de auto te krijgen. Maria en ik draaiden de parasol in en ontdekten, dat er wieltjes onder de voet zaten. Handig! We reden het gevaarte naar m´n auto. Maar toen. Hoe moest dat ding uit elkaar? We bestudeerden de constructie, maar zagen het niet direct. Gelukkig kwam er een meneer van de kringloop helpen. Die wist wel hoe dat moest. Was een kwestie van 1 schroef losdraaien :-). Op dat moment bedacht ik, dat de achterklep van mijn auto helemaal niet open kan. Oeps! Zo kon ik de parasol nooit meenemen. Ik besloot om dan maar alvast de voet in de auto te laden en vroeg of het goed was, als ik later op de dag met een andere auto de parasol kwam halen. Dat was geen probleem. Fijn!
Toen was de missie ´konijnenkooi´ aan de beurt. Er stonden twee kooien. Eén was heel groot. Precies wat we zochten! Een prachtige kooi voor het moederkonijn en de twee jongen, die nog over zijn uit het nest. Het vaderkonijn kon wel gewoon in een grote doos. Die is heel tam en heel rustig. Wat waren we blij om zo goed te slagen! We liepen nog even verder en daar vond ik een rol met 40 meter zwart papieren tafelkleed. Hé! Voor de fair! Ik krijg daar tafels, maar daar moet natuurlijk wel iets overheen. Dit kon daar prima dienst voor doen! Wat een kringloopgeluk! Later vond ik nog twee mooie, oude, witte, katoenen lakens met geborduurde rand. Ook al prachtige tafelbekleding! Twee fijne rieten manden als decoratiemateriaal volgden en toen vonden we het welletjes. Op naar de kassa en vervolgens naar het volgende adres: de bank in Ridderkerk.
Tomtom bracht ons linea recta naar het juiste adres. En gelukkig was er in deze bank een muntroluitgifte-apparaat waar wèl iets in zat. He, he!
Nog even snel langs Barendrecht en toen naar huis. De makelaar was daar allang verdwenen en Jan zat daar met smart op ons te wachten. We waren vergeten om hem een sleutel te geven. Dom.
Het was een welbestede ochtend, ondanks dat we onze planning drastisch hadden moeten wijzigen vanwege de bezichtiging. Eigenlijk was het plan geweest om de hele dag in te pakken voor de fair. Nou ja. Dat zouden we dan vanmiddag maar gaan doen.
Eerst maar de konijnen installeren in hun nieuwe kooi! Ha, wat fijn, om die beestjes de koelte van de woonkamer te kunnen bieden! Heel wat beter dan buiten!
Daarna terug naar Papendrecht voor de parasol. Daarvoor kon ik Hans z´n auto gebruiken. De meneer van de kringloop zag me al aankomen en charterde meteen een collega. Samen hielpen ze me keurig met het inladen van de parasol. Alle lof!
Thuis hebben we meteen de nieuwe parasol geïnstalleerd. Ik voel me er de koning te rijk mee!
Na een snelle lunch gingen Maria en ik dan toch eindelijk aan het inpakken. We pakten 50 pakjes zadenmix, 40 pakken meel, 50 zakjes broodzout in. En tussendoor dronken we koffie met oudewijvenkoek onder de nieuwe parasol. Intussen las ik, dat er een nieuw hitterecord gevestigd was: 39,3 graden! Zo warm was het bij ons niet. Bij ons was het ´maar´ 36 graden :-).
Even over vieren toog ik net als gisteren met Jan naar de orthodontist voor een behandeling van een minuut of 2. Nu hoeft hij er lekker pas in september weer heen. En dan gaat hij gewoon fietsen. Dit was service van de zaak, inclusief verplichte brugpauze...
Op de terugrit reden we langs Albert Heijn, waar weer banandendozen voor me gespaard waren. Ik deed er meteen ook wat inkopen voor het avondeten en voor het gerecht wat ik morgen voor de kookrubriek van Terdege wil gaan maken.
Willem had gezegd, dat ik van het avondeten maar niet teveel werk moest maken. En Maria had aangeraden om maar eens gewoon een bak salade te kopen. Maar ik had zin om iets te maken met de kastanjechampignons van maandag en had een plaattaart in gedachten. Dat werd het dus. Leuk om klaar te maken, heerlijk om op te eten :-).
Tijdens het eten kreeg ik een berichtje via Marktplaats. Of we de konijntje nog hadden en of er om kwart over 7 één opgehaald kon worden. Fijn! Maria en ik hadden het er juist over gehad, dat de jongen eigenlijk nodig weg moesten. Je wilt het niet meemaken, dat de jonkies de moeder bezwangeren. We waren dus blij, dat er inderdaad om kwart over 7 eentje opgehaald werd. Ook al is het altijd lastig om er afstand van te doen. Voor de liefhebber: we hebben nog één konijntje te koop. Eén met een zwart en een lichtbruin oortje en die daarom DuoPenotti heet.
Na het eten reden Willem en ik langs de molen voor mijn wekelijkse bestelling. Bij thuiskomst was er koffie met cake uit de Wonderpan. En toen vond ik het voor vandaag wel genoeg. Ik ben lekker in bad gegaan en ga op tijd naar bed. Even een iets langer nachtje, zodat ik er morgen hopelijk fris en uitgerust weer tegenaan kan.
