We hadden een uitnodiging gekregen voor de opening van de tentoonstelling ¨Bij ons in de Biblebelt¨ in het Catharijnenconvent in Utrecht. Hoe we aan die uitnodiging kwamen, is nog een heel verhaal:
Je moet weten dat aan het inrichten van zo´n tentoonstelling een hele periode van voorbereiding vooraf gaat. De mensen die de tentoonstelling samengesteld hebben, hadden als doel het leven in en de mensen van de Biblebelt zo getrouw mogelijk weer te geven. De meeste van hen zijn geen insiders. Zij moesten zich die leefwereld dus helemaal eigen maken. Daarom zijn ze op stap gegaan. Onder andere naar het Reformatorisch Dagblad.
Maar ze bezochten vorig jaar ook de Terdege Zomerfair. Daar hebben ze me bezig gezien met brood bakken en limonade maken enzo. Een paar maanden later kreeg ik een verzoekje in mijn mailbox. Of ik een workshop ´Bak je eigen brood´ wilde geven voor de mensen van de werkgroep, die aan de tentoonstelling werkte. Ja hoor, leuk! De workshop werd gepland en het werd een gezellig ochtend. Na afloop werd me beloofd, dat ik een uitnodiging zou krijgen voor de opening van de tentoonstelling. En jawel, die rolde een paar weken geleden op de mat.
Het was wel precies op Leendert z´n verjaardag, maar die zou toch zijn verjaardag niet vieren. En dus meldde ik Willem en mij aan.
Het was een welkom uitje in deze drukke tijd! We kleedden ons netjes aan en om kwart voor vier reden we weg. Tegen vijven arriveerden we in Utrecht bij het Catharijnenconvent.
De opening was op de binnenplaats en het was er een drukte van belang. Gezellig geroezemoes, een drankje, een hapje en dat alles aan het einde van een mooie, zonnige dag.
Het officiële gedeelte hield een praatje in van de directeur,
Willem en ik hebben op ons gemak de hele tentoonstelling bekeken.
Al was het door de drukte niet mogelijk om echt overál lang bij stil te staan. Toch hebben we zeker een goed beeld gekregen. En nee, er is zéker geen karikatuur geschetst! Wat dat aangaat zijn de samenstellers van de tentoonstelling heel goed geslaagd. Al is het als insider best een heel aparte gewaarwording, als je een koptelefoon opzet en dan een preek hoort, zoals je die gewend bent zondags te horen; iets waar je eerbied voor hebt. En je dan te realiseren, dat die preek daar als een soort cultureel erfgoed ten gehore wordt gebracht....
De tentoonstelling is bedoeld voor mensen búiten de Biblebelt, maar ook interessant voor de mensen ván de Biblebelt. Bij de opening waren beide groepen vertegenwoordigd. Het viel me op, dat waar er plechtig psalmgezang (langzaam en op hele noten) klonk, er een deel van de mensen als vanzelf begon mee te neuriën en een ander deel er toch enigszins besmuikt om moest grinniken en niet kon begrijpen, dat je zoiets mooi kon vinden.
In het openingspraatje was al door de directeur opgemerkt, dat de bezoeker wellicht verrast zou worden door het laatste stukje van de tentoonstelling. Dat is het stukje met ´refo-kunst´. Willem en ik waren inderdaad verrast. Of eigenlijk ook wel geschokt. Met name door het laatste kunstwerk wat we zagen. Het idee achter het kunstwerk was dat van de rode draad, die door de tentoonstelling loopt: de brede en de smalle weg. De brede weg is die van veel werelds plezier, maar eindigt in de hel. De smalle weg is niet gemakkelijk, maar eindigt in de hemel. Dit werd uitgebeeld door aan de ene kant een smal, laag ´poortje´ waar je in kon gaan. Aan het einde van een smal gangetje hing een koptelefoon. Als je die opzette hoorde je een preek. (Volgende keer wil ik eens horen waar die precies over gaat. Daar was nu geen tijd voor, vanwege méér belangstellenden). Aan de andere kant was een grote ballenbak met gele, rode en oranje ballen: de kleuren van vuur = de hel.
Boven die ballenbak hing een sound-douche. Zodra iemand in de ballenbak gaat, hoor je een (donder?)preek. Dit vonden Willem en ik in eerste instantie toch wel schokkend: zoiets verschrikkelijks als de hel afbeelden als een ballenbak? En dan die preek erboven? Nee. Ook bij nader inzien is dat voor ons een stap te ver, met alle respect voor de vrijheid van de kunstenaar. Maar goed. Dat is iets persoonlijks.
Al met al is de tentoonstelling zeker de moeite waard. Hij is te zien van 7 juli tot 22 september. Ook is er een interessant lezingen-programma. Als ik dichterbij Utrecht woonde, ging ik er zeker een aantal bijwonen!
Na afloop drentelden Willem en ik nog even nieuwsgierig rond in de museumwinkel, want daar moesten als het goed was ook wat producten uit mijn webshop liggen. En ja hoor, gespot! Leuk :-).
Wil je een wat objectiever verslag? Lees dan hier: https://www.rd.nl/kerk-religie/expositie-bij-ons-in-de-biblebelt-ook-refo-s-veranderen-1.1579947
Willem en ik hebben ons uitstapje nog even gerekt door onderweg lekker een hapje te eten. Het bracht de broodnodige ontspanning in de achtbaan waarin we op dit moment zitten!
