Woensdagavond was ik wat vroeger naar bed gegaan dan normaal. En dat was te merken, toen ik de volgende morgen opstond. Het was een bende in de kamer en de keuken. Dus zette ik alle deuren en ramen tegen elkaar open om nog een klein beetje ochtendkoelte binnen te laten en ging als een witte tornado door de benedenverdieping. Fijn als alles weer gezellig aan kant is!
Vòòr het ontbijt was alles weer netjes en tevreden liep ik naar boven met twee kommetjes havermout. Vakantie-ontbijtje voor Willem en mij :-).
Na het ontbijt besloot ik snel aan de strijk te gaan, voordat het te warm zou zijn. Ik zette de strijkplank buiten, waar het best uit te houden was. Ik had strijk van twee dagen en zette er even de sokken in.
Ik was nog maar nèt bezig, of daar hoorde ik een bekend geluid: de scooter van Koos. Hè? Hij was om half 6 van huis gegaan naar zijn werk en kwam hij nu al terug? Jawel! Er was een misverstand op zijn werk, waardoor hij samen met zijn baas een uur had gewacht op een klus, die er niet was. Maar het was toch veel te warm om te werken en zijn baas gaf een dag vrijaf. Dat was maar goed ook. Koos is stratenmaker en met bijna 40 graden schroei je zo ongeveer van de straat af!
Tussen de strijk vond ik nog een paar laatste stukjes wasgoed van Leendert. Raar hoor, dat ik dat nu voor het laatst onder mijn strijkbout doorschoof...
Even over half 9 was ik klaar. En dat was hoogtijd, want inmiddels stond ik in de zon en was het niet lekker meer.
Maar dat ik verder die dag niets meer aan de was te doen had, was een sprookje. Woensdag had ik vanwege de bezichtiging geen was gedraaid. En er lag nu dus genoeg! Met dat warme weer heb je meer was dan anders. Ik sorteerde alle vuile was en liet m´n wasmachine snorren.
Intussen vouwde ik alle gestreken was weg. Nog vòòr de koffie lag alles keurig in de kast.
Dag dag vulde zich met huishoudelijk werk. Maar ook met webshopwerk. Vanwege de warmte besloot ik wat eerder de pakketjes klaar te maken en naar de post te brengen. Er zaten wat zware dozen bij en ik was dus blij, dat Maria mee ging.
Op de terugweg zag ik op het display in de auto, dat het al 38 graden was!
We reden daarom even langs de Lidl om flink wat ijsjes in te slaan :-).
En was na was ging aan de lijn. Het was allemaal in een mum van tijd droog. Ideaal! Kijk eens hoe vrolijk: rood, wit, blauw aan de molen!
Er stonden nog 6 doosjes mango´s in de garage. Die had ik maandag gekocht om jam van te koken. Ik schoof dus achter m´n aanrecht en schilde en schilde. Oh, ze waren perfect. Zoet en sappig. Ik sneed ze allemaal in repen, woog twee keer 3 kilo af en zette ze weg onder geleisuiker, om later jam van te koken.
Intussen zweette ik peentjes en het leek me daarom een goed plan om bij wijze van vier-uurtje een kommetje champignonsoep te nemen. De uitgezwete zouten een beetje aanvullen.
En toen was het alweer tijd om aan het avondeten te beginnen. Ik maakte een heerlijke Indiase curry met kipfilet, bloemkool, tomaat, ui en rijst erbij. Ik dacht dat ik misschien wel voor twee dagen genoeg had, want we waren maar met z´n vijven. Maar nee hoor, de hele pan ging leeg :-)
´s Avonds na het eten gingen we aan de poets. Ja, alweer! De makelaar had namelijk laten weten, dat de kijkers van woensdag veel interesse hadden en snel een tweede bezichtiging wilden: vrijdagmorgen om 9 uur. Och ja. Ik zei toch al, dat stilvallen bij ons niet aan de orde was.
Na vast een eerste rondje poetsen (de rest zouden we vanmorgen doen), begonnen Maaike en Maria met wat inpakwerk voor de Fair. En ik schoof achter het aanrecht om een Limoentaart te bakken voor de kookrubriek van Terdege. Willem zette de fotografiespullen klaar om de bijbehorende procesfoto´s te maken. Geconcentreerd waren we bezig tot het koffietijd was. De taartbodem met vulling stond toen in de oven en moest daarna afkoelen. Even pauze dus!
Na de pauze wilde ik de meiden gaan helpen, maar Willem had een beter idee. Hij vond, dat ik er nodig even tussenuit moest. En Maaike en Maria waren dat helemaal met hem eens. Ze duwden mij ongeveer de auto in: wegwezen :-). Het was geen straf om lekker af te koelen in de auto met airco! We waren het dorp nog niet uit, of Willem had een goed plan. We zouden Trijnie en Gerwin gaan ophalen (die wonen in Dordrecht) en met hen langs ons nieuwe huis rijden. Zij hadden er namelijk nog niets van gezien. Ja, leuk!
En zo reden we met Trijnie en Gerwin op de achterbank bij een ondergaande zon de polder in. Naar Bleskensgraaf. Oh, prachtig!
Tijnie en Gerwin vonden ons huis prachtig, ook al zijn ze zelf meer stadsmensen. Ze zagen ons daar al helemaal wonen. We maakten een stop bij Het Vogelhuisje voor een ijsje. Hè, heerlijk, zo onverwachts een gezellig avondje!
Nadat we Trijnie en Gerwin weer thuisgebracht hadden, reden we in het donker naar huis. Het was dik 11 uur, toen we thuis kwamen. En buiten was het nog 30 graden! Het zou een plaknacht worden. Maar ja.
Maaike en Maria hadden fijn doorgewerkt. Er lagen 90 pakjes Italiaanse kruiden klaar. Wat een dreamteam!
De nacht verliep raar. Om een uur of 2 werden we met een vaart wakker. Ineens waren er harde rukwinden. We schrokken ons naar. Alles klapperde. Willem rende naar beneden om de parasol in te klappen, het zonnescherm in te draaien en overal ramen dicht te doen. Ook de kinderen werden één voor één wakker. Na een kwartiertje kwam er een appje van Wim in de gezinsapp, die bezorgd waarschuwde voor zonneschermen. Zij hadden zelfs de buurvrouw wakker gebeld, zodat die haar zonnescherm kon redden. Intussen zagen we in onze buurt verschillende buren in badjassen of ondergoed in hun tuintjes in de weer om hun boeltje te redden. Ha, ha, toch wel komisch :-). Al snel ging de wind liggen. Maar veel nacht was er niet meer over. Om 5 uur stond ik weer naast mijn bed. Om eerst rustig te dag op te starten en daarna de Limoentaart af te maken. Willem kon om 6 uur de eindfoto maken. Zo dan!
Het was nog even flink doorwerken (en flink dóór zweten) om alles om half 9 weer bezichtigingsklaar te hebben. Henk mocht zomaar bij McDonalds gaan ontbijten. Blij fietste hij weg. Jan ging met Willem bij de Hema zitten. En Maria en ik reden naar Ikea in Barendrecht. Daar wilde ik meteen even wat computerwerk doen. We hadden op internet gelezen, dat het restaurant om 9 uur open was. We waren er al om 8 voor 9. We bleven dus even in de auto wachten tot het tijd was. We liepen naar de ingang, maar zagen daar, dat het restaurant pas om half 10 open ging. Hè, balen! Er waren trouwens nog meer mensen op het verkeerde been gezet. Ik moet dus nog maar eens even naar de klantenservice bellen, dat ze de info op internet aanpassen. Dit was beslist niet leuk!
We reden maar weer terug naar Alblasserdam en streken dan ook even in de Hema neer. Willem en Jan waren daar trouwens allang verdwenen. Willem naar zijn werk. En Jan bleek in het speeltuintje naast ons huis te zitten en wachtte daar tot hij weer naar binnen kon :-).
Om 10 uur was de kust weer veilig. Toch wel heel tof om dan zo´n schoon en opgeruimd huis binnen te stappen. We hadden nu alle tijd om weer verder te gaan inpakken voor de Fair. Hoewel...ik had eerst nog even andere dingen te doen. Maria begon alvast in haar eentje. Ik vulde eerst de broodbakmachines, want er moest brood gebakken worden.
En ook stonden die twee pannen met mangostukjes nog te wachten. Dus kookte ik ook nog maar even 32 potjes jam...
En daarna moest ik de tekst voor de kookrubriek van Terdege nog schrijven.
Tja. Van inpakken kwam er toen vòòr de lunch niet veel meer.
Na de lunch pakte ik een powernapje van 20 minuten en schoof daarna achter de computer. Ik heb niet snel last van warmte, maar daar boven op de tweede verdieping achter de computer was het echt geen pretje meer. Ik was doornat toen ik eindelijk alle benodigde paperassen geprint had en had heeeeeel weinig zin om nog langer met die papieren bezig te zijn. Om even iets anders om handen te hebben, hielp ik Maria een poosje en plakte meelzakken dicht tot het koffietijd was.
Na de koffie maakte ik de webshopbestellingen klaar en vroeg iedereen naar menusuggesties. Ik had even géén inspiratie. Het moesten pannenkoeken worden. Vooruit dan maar. Op vrijdag is dat altijd wel feestelijk. Het werd trouwens éxtra feestelijk: Willem kwam thuis uit zijn werk en heeft maar liefst drie weken vakantie. En als kers op de taart belde de makelaar dat ons huis is verkocht (onder voorbehoud van financiering). Wat super fijn!!
Intussen was hier ook al koffie met taart (ja, de limoentaart :-)) vanwege deze feestelijkheden. En na een kleine onweersbui is de temperatuur weer op normale zomerse waarden. Het is nu 24 graden. En dat voelt toch wel een stuk minder plakkerig :-). Hopelijk hebben we een wat rustiger nacht voor de boeg en kunnen we morgen uitgerust onze onafgemaakte taken oppakken.
