Voorzichtig lieten de ambulance-mensen Koos gaan staan en hielpen hem in de ambulance om te kijken wat er aan de hand was. Ik ging mee de ambulance in en voorzichtig trokken we Koos z´n jas en vest uit. We zagen al direct zijn sleutelbeen raar uitsteken. Dat was dus in elk geval gebroken. Omdat Koos bijna van z´n stokje ging van de pijn, werd hij op de brancard geïnstalleerd en kreeg hij alvast wat pijnbestrijding.
Op naar het ziekenhuis!
Willem reed achter de ambulance aan.
In het ziekenhuis is Koos door de dokter nagekeken en zijn er foto´s gemaakt. Behalve het gebroken sleutelbeen is er gelukkig niets aan de hand. Maar dat sleutelbeen is wel erg naar gebroken. Het is in drieën.
Na een paar uur mochten we Koos weer mee naar huis nemen. Met een batterij medicatie: paracetamol, diclofenac en morfine. De foto van de fractuur zou op maandag door een traumachirurg beoordeeld worden en die zou bepalen of er een operatie nodig zou zijn.
En ja. Koos moet inderdaad geopereerd worden. Maar hij is pas volgende week maandag aan de beurt. Dat is een erg lange zit, als je veel pijn hebt. En veel pijn heeft hij! Ik heb vanavond voor de zekerheid nog even naar de Huisartsenpost gebeld, omdat Koos niets van de morfine merkt. Die mocht ik gaan verdubbelen. Best apart. Bij de Eerste Hulp werd erg aarzelend gedaan over morfine voorschrijven (en terecht!). Maar op de Huisartsenpost krijg je, na 30 seconden overleg, groen licht voor een dubbele dosis. Maar goed. Het is even niet anders. Koos is best een harde, maar dit houdt hij echt geen week vol.
Ik ben dus maar weer eens volaan in de zusterrol geschoten. Het leven van een huisvrouw is toch echt niet saai.
Verder had ik het -zeker voor een vakantiedag- raar druk. Om 11.00 zou er een makelaar komen om ons huis te taxeren voor de financiering van de koper. Het hoefde er dan niet ´bezichtigingsklaar´ uit te zien. Maar toch...Er lagen nog restanten fair-rommel, vakantiewas, onuitgepakte tassen, een batterij te wassen slaapzakken, er zwierven bijbels en psalmboeken door de kamer, er stond nog vaat van gisterenavond. Afijn. Je kent het wel. Of niet...
Ik ben om kwart over 5 aan de slag gegaan. En ik zal eerlijk zijn: ik had weinig zin. Het was nog donker :-(. Maar ik moest er toch uit, om Koos medicijnen te geven. En Hans moest ook om half 6 de deur uit en dan vind ik het toch even fijn om ´goeiemorgen´ te zeggen en brood klaar te leggen. Toen ben ik dan toch maar meteen aan de slag gegaan.
Stipt om 11.00 uur stond de makelaar op de stoep en gaf ik haar een rondleiding. Het fijne was, dat, toen ze vertrokken was, in elk geval m´n huis aan kant was :-). En dat was maar goed ook, want er lagen van een hele week webshop-orders, die ingepakt moesten worden. Het was een middagvullend programma.
Ik was blij, dat Maaike met me meeging naar de post. We hadden twee boodschappenkarren met een kop erop en waren precies op tijd bij de post-balie.
Ik schoot nog even bij Albert Heijn naar binnen. Ik had totaal geen ruimte gehad om over het avondeten na te denken. In zo´n geval laat ik me meestal inspireren door wat er in de aanbieding is. Preien zag ik liggen. Niet eens zo héél goedkoop. Maar ik kreeg spontaan zin om een preischotel te maken. Lekker met vers gekookte aardappelpuree, een klein beetje geruld gehakt, een vleug kerrie, blokjes kaas en een flinke lik grove mosterd. En omdat het nog vakantie is, was er een feestelijk toetje: roomijs met kersen.
En vanavond houd ik lekker m´n gemak :-). Ik ben toe aan een avondje handwerken!
