Bij het notariskantoor kwamen we ook onze hypotheekadviseur tegen. Die zat daar al te wachten. Na het passeren van de koopakte, zou ook meteen onze hypotheekakte bij deze notaris passeren.
Eerst was daar dus, na het gedeeltelijk voorlezen, het passeren van de koopakte en het overhandigen van de sleutels. Een historisch moment!
De makelaar feliciteerde zowel de verkoper, als ons en we kregen een feestelijke fles wijn.
Daarna werd ook het passeren van de hypotheekakte afgehandeld en kregen we van de hypotheekadviseur een even zo feestelijke taart overhandigd. Mmm!
Daarmee was het officiële gedeelte afgehandeld en konden we voor het eerste echt naar óns huis rijden.
Maar eerst maakten we een stop bij de Jumbo, waar ook een Postnl-balie is. Ik had namelijk de webshopbestellingen van vandaag vast meegenomen en kon die hier mooi op de post doen. Hebben we dat ook meteen maar vast uitgetest.
Ik schoot nog even de Jumbo in voor een pak krentenbollen, een pak chocolade-melkbroodjes en twee trossen bananen. We zouden namelijk met de hele familie in het nieuwe huis eten. Ik had daarvoor thuis alvast van een halve emmer beslag drie flinke stapels pannenkoeken gebakken, maar wilde voor de zekerheid nog wat in de achterhand hebben.
We reden naar ons nieuw huis en Willem draaide voor de eerste keer de deur van het slot.
We laadden de eerste benodigdheden uit: een koffiezetapparaatje, eten en drinken voor vanavond, theedoeken, handdoeken, vaatdoeken, afwaskwast enzovoorts. En vast een stapeltje witte plastic kuipstoeltjes, speciaal voor dit doel bewaard.
We liepen de tuin in en bespraken hoe we die zouden aanpakken. Daar zijn we nog niet helemaal over uit. Daarna drentelden we eens door de lege kamers. Al snel kwam Geertje met de kleinkinderen. Wat waren de jongens opgewonden! Voor we het wisten waren ze al fijn aan het verstoppertje spelen.
Eén voor één druppelden de kinderen met aanhang binnen. Allemaal blij en opgewonden :-). Steeds opnieuw werden alle kamers bekeken. Ook mijn vriendin kwam. Zij woont op 5 minuten fietsafstand. Hoe leuk is dat!
Willem en ik improviseerden een buffettafel in de schuur. We gebruiken daarvoor een deur, die we op een verwarmingsketel en een kliko legden. We zetten er de stoeltjes vast omheen. Maar dat waren er natuurlijk veel te weinig. Willem had daarom aan Leendert gevraagd, of die voor iets wilde zorgen, waar we op konden zitten. En ja hoor, daar kwam Leendert. En de jongens klapten even snel van steigermaterialen een paar lange zitbanken in elkaar. Ha, ha. Wat een creativiteit. Uiteindelijk konden we z´n 22-en zitten.
Willem ging op dit speciale moment voor in gebed en vroeg een zegen over de maaltijd en een zegen over ons huis en onze plannen. Daarna verdwenen de stapels pannenkoeken als sneeuw voor de zon. Ook de broodjes, de krentenbollen en de bananen waren in een mum van tijd verorberd. Restte nog de taart, die keurig in 20 stukjes werd gesneden. Dat was een heerlijk toetje.
Trijnie en Gerwin overhandigden ons een leuk en toepasselijk kado:
Na het eten moesten we racen. Willem en ik gingen eerst naar een condoleance. Daarna reden we snel naar de kerk, waar we een gemeente-avond hadden vanwege de opening van het catechisatie-seizoen. Daar kwamen we ook de kinderen weer tegen, die daar, de één per fiets, de ander per auto, op eigen gelegenheid heen gereden waren.
Al met al hadden we een heel speciale, gedenkwaardige dag en was het heel bijzonder om dat zo met het hele gezin te beleven.
