Vanmiddag was de tweede begrafenis en hoorde ik dat er vanmorgen alwéér iemand uit de gemeente is overleden. Een man van mijn leeftijd. Wat een verdriet toch. De dagelijkse bezigheden kunnen dan zo onbenullig lijken. Toch gaan die dagelijkse onbenulligheden ook door en vliegt de week zomaar weer om.
Vanavond kwamen de mensen die ons huis gekocht hebben op bezoek. De kinderen waren zó benieuwd, waar ze zullen gaan wonen! Wij hadden nog geen kennis gemaakt met de kopers. Dat is toch eigenlijk best raar. Ik vind het leuk om nu te weten wie na ons in dit huis gaan wonen. En ik hoop, dat ze er met net zo veel plezier zullen wonen als wij.
We lieten het gezin eerst op hun gemakje in ons huis rondkijken. En terwijl de kinderen de speeltuin naast ons huis gingen verkennen, dronken we een kop koffie en hadden spraakwater genoeg. De nieuwe bewoners zijn ook Alblasserdammers en al snel blijk je dan gemeenschappelijke kennissen te hebben. Als we nog een uurtje langer gepraat hadden, waren we misschien heel in de verte nog familie van elkaar geweest. Ha, ha. Wat is Alblasserdam dan toch ook echt een dorp :-).
Intussen hebben we ook al bijna de tweede week van de back-to-basic-maand er op zitten. Ook deze week ben ik bloedfanatiek en koop alleen wat echt nodig is. We leven zoveel mogelijk uit de voorraad. Eigenlijk is het ook wel heel fijn om straks bij de verhuizing een zo klein mogelijke voorraad te hebben staan. Ik kan beter in het nieuwe huis met een schone lei en een lege kelder beginnen. Die kelder is trouwens letterlijk. Er zit een grote, ouderwetse kelder in de boerderij. Zoéén met een steil trappetje en met twee kleine raampjes, die nét bovengronds zitten. Ik verheug me er al op om straks mijn eigen winkeltje aan huis te hebben daar! Bij voorkeur met planken vol weck uit eigen moestuin ;-).
Hoewel ik dus zo min mogelijk koop, heb ik maandag wel een partijtje groenten en fruit bij de groentekraam op de markt gekocht. Want daar was ik nagenoeg doorheen. Er zat niet zo heel veel groente bij, maar wel veel fruit. Ik betaalde 30 euro. Dat is best een groot bedrag. Maar daar doe ik dan wel twee weken mee. Het is dus 15 euro per week en maar iets meer dan 2 euro per dag. Welbeschouwd is dat een koopje voor een gezin van 8 personen. Slecht 0,25 euro per persoon per dag aan groente en fruit.
Het fruit van deze week is niet alleen overvloedig, maar ook behoorlijk luxe. We hebben een bak vol passievruchten. Volgens de groenteman is dat goed om meer passie in je relatie te krijgen :-). Verder: handperen, verse abrikozen, wat appels, Hollandse kersen, aardbeien, honingmeloenen en zespri´s. Ik zei het al: pure luxe!
Wat ziet zo´n passievrucht er van binnen trouwens kunstig uit! Prachtig!
De maaltijden zijn misschien een beetje wonderlijk samengesteld :-). Maar ze zijn beslist geen straf!
Maandag moest ik rond etenstijd met Maria naar het ziekenhuis voor therapie. Ik zorgde, voordat we weggingen, dat het eten klaarstond voor Willem en de kinderen. Ik noemde m´n brouwsel: ¨Kerrie-groente met kip en rijst¨. Voor deze maaltijd maakte ik een grote pan kerriesaus van gelijke delen zonnebloemolie en tarwebloem, aangelengd tot sausdikte met bouillon en een flinke lepel Engelse Kerrie. Ik voegde er kort gekookte broccoliroosjes aan toe een handje rozijnen. Als laatste ploos ik het vlees van het stuk soepkip, waar ik vorige week bouillon van had getrokken. Het was een flinke pan gele prut. Eigenlijk zag het er niet zo heel aantrekkelijk uit, maar de smaak was verrukkelijk. Ik warmde een restant zilvervliesrijst van vorige week op en kookte nog wat aardappels voor de rijsthaters. Voor het toetje zette ik een flink vergiet met kersen klaar.
Terwijl ik in de wachtkamer op Maria zat te wachten, verschenen er twee foto´s in de familie-app.
De ene kwam om 17.41 uur:
De andere om 18.01 uur...
Het was weer eens ´sneller opgegeten, dan klaargemaakt´. Ha, ha.
Dinsdag stond er soep met vers gebakken brood en kruidenboter op het menu. We hadden die dag niet zoveel tijd om te tafelen, want we zouden al om kwart voor 7 op stap gaan naar Zeeland. Ik maakte een bijzonder lekker uitgevallen tomaten-groentesoep. Ook deze soep was deels weer restverwerking/voorraad opmaken. Ik gebruikte het restant van de courgettesoep van vorige week. Daar ging een literpot tomaten-basissaus uit de weck bij en een grote zak fijne soepgroenten uit de vriezer. Verder: twee blikjes tomatenpuree (voorraad), wat soepballetjes van een restje gekruid gehakt en een flinke hand vermicelli (voorraad). Het brood bakte ik van een restant Waldhornmix en bloem. De kruidenboter maakte ik van een restje roomboter (over van zondag), een lik tafelmargarine en kruidenboterkruiden.
Gisteren was het weer tijd voor een ´gewoon prakkie´. Het werd bloemkool, gekookte aardappels, slavinken (uit de vriezer; vorige week met 35% korting gekocht) en pindasaus (restje van zaterdag). Fruit toe.
Vandaag aten we stamppot rode kool met rookworst en een restje jus. De rode kool kwam uit de vriezer. De rookworsten kocht ik aan het eind van de winter bij Xenos. Daar hebben ze bij de kassa vaak van die dumpartikelen met een heel korte THT-datum. Het waren Unox worsten en als ik het me goed herinner heb ik er 0,25 euro per stuk voor betaald. Inmiddels waren die worsten minstens een half jaar over de datum. Maar dat maakt echt geen fluit uit, als ze goed in de vacuüm zitten. Nu kwamen ze mooi van pas.
Het toetje was geheel in stijl: ik maakte een doos vanille ijs op. Het doosje was nog voor ongeveer driekwart vol. Het ijs was niet perfect meer, want een paar weken geleden heeft de vriezer open gestaan. Het ijs is toen een beetje ontdooid geweest en nu zaten er ijskristalletjes in. Maar die werden prachtig gecamoufleerd door de aardbeitjes, waar ik even de kook over had laten gaan én de slagroom (pakje uit de voorraad).
Ik geniet er echt van om van ´niets´ iets lekkers klaar te maken. Er hoeft niets weggegooid te worden. Het vergt alleen wat planning, wat tijd en wat creativiteit.
