Oh, wat werd ik akelig wakker, vanmorgen. Ik had sowieso een verschrikkelijke nacht gehad. Elk uur van de nacht was ik wakker en moest ik meteen aan Arie denken, die er niet meer was. Bovendien had ik het echt vreselijk warm. Dan gooide ik de deken weer van me af, om er even later toch weer onder te kruipen. Ik hád het niet meer. Die warmte was snel verklaard. Toen m´n wekker om 5.00 uur afliep en Willem ook uit bed stapte, voelde hij het meteen: de vloer was warm! Hè bah! De vloerverwarming stond keihard aan! Er is telkens wat met dat ding :-(. Gisterenmiddag was de verwarming op Maaikes slaapkamer ´op hol geslagen´. Om te kijken waardoor dat kwam, had Willem het ´kastje´ naar beneden gehaald, wat met de CV ´praat´. Toen Maaike ´s avonds naar bed ging, had ze dat kastje weer mee naar boven genomen. Dacht ze. Ze had namelijk niet haar eigen kastje meegenomen, maar het kastje van de woonkamer. Heel lang en ingewikkeld verhaal, wat er op neerkomt, dat het in onze slaapkamer 24,7 graden was!!! Pff. Ik was zo gaar als wat. Ik heb het raam opengezet en ben nog een uur terug gegaan om te proberen wat te slapen. Dat lukte zeker wel. Alleen het wakker worden en dan meteen het weten: Arie is er niet meer :-(.
Het was maar goed, dat we een drukke dag hadden. Dat leidde af. We hebben met z´n vieren hard gewerkt aan de orderstroom in de webshop. Het gaat de goede kant op. De achterstand wordt steeds kleiner en het overzicht komt weer terug. Heerlijk!
Ook voor Maria was het maar goed, dat we het druk hadden. En elke 2 uur Ciara uitlaten, hielp ook. Wat is het een lief dier!
Vanavond kwam de politie-agent, die Arie aangereden had, nog even aan, om te vragen, hoe het met ons was. Goed om er toch nog even over na te praten. We hebben gewezen, waar we Arie begraven hebben. Hij heeft een plekje onder het voorraam. Dat is zo´n beetje de enige plaats, waar we niet meer hoeven te zijn. De rest moet allemaal nog op de schop.
Ik ga vroeg naar bed. Emoties zijn zwaar vermoeiend.
