Een groot deel van het bouwdepot ging dan ook op aan isolatiewerk: vloerisolatie, muurisolatie, dakisolatie, en hier en daar ook wat ramen en deuren met dubbel glas.
In januari hebben we hiervoor subsidie aangevraagd. Dat aanvragen was nog een flinke klus. Het grootste deel is gedaan door Thea, onze schoondochter. Daar was ik super blij mee. Nadat alle gegevens ingediend waren, kregen we een ontvangstbevestiging en begon het grote wachten. Er is een behoorlijk bedrag mee gemoeid. Een bedrag waarvoor ik al een bestemming had ook. Eerst en vooral wil ik er raambekleding mee aanschaffen. Die kale ramen vind ik zó ongezellig. Als het avond is en de lampen zijn aan, heb ik net het gevoel alsof ik in de etalage zit ;-). Het klinkt ook zo hol zonder iets voor de ramen. En bovendien is het snel warm, als de zon naar binnen schijnt. Daar heb ik wel wat op gevonden: mobiele zonwering! Echt reuze duurzaam, hoor. Wat dat is? Dat zijn de grote, platte kartonnen dozen, die voor ons slaapkamerraam zitten tegen de inkijk. Als ´s middags de zon in de keuken en de kamer schijnt, pak ik die kartonnen uit onze slaapkamer en verplaats ze naar de kamer. Voilà: mobiel zonwering. Heel praktisch.
Evengoed kijk er erg uit naar de raambekleding en dus keek ik de laatste weken elke morgen, of die subsidie misschien al gestort was. In de bevestigingsmail stond, dat er binnen uiterlijk 13 weken uitbetaald zou worden. Thea had het al voorspeld: komen ze in de 13e week ermee, dat ze nog gegevens missen. En ja hoor. Gisteren kwam er een mail. Ze moesten dit nog en dat nog en zus nog en zo nog. Bah, bah, bah. Kunnen ze dat nu echt niet eerder aangeven :-(. Toch was er ook iets positiefs: ze gaven aan, dat als we iets in de aanvraag veranderden, we dan zelfs nog voor iets méér subsidie in aanmerking zouden komen. Kijk! Dat is leuk. Ook leuk is, dat de aanvraag sowieso niet afgewezen is. We moeten nu binnen 2 weken de gevraagde gegevens aanleveren. Ok. Het is zeer de moeite waard om daar de nodige tijd in te steken. Willem wilde dat met alle liefde doen. Hij besloot daarom vandaag een dag vrij op te nemen van zijn werk. Op zijn werk zijn ze alleen maar blij als je nu alvast wat vrij neemt, want die zien de bui al hangen: als het corona-verhaal over is en we kunnen op vakantie, dan wil ineens iedereen tegelijk. Die vrije dag was dus geen probleem en Willem heeft zich vanmorgen allereerst op die subsidie-aanvraag gestort.
Daarnaast wachtte er nòg een klus op hem: het bouwen van de lift. Een klus? Zeg maar gerust een project! Willem heeft samen met verschillende mensen die lift uitgedacht. Zijn broer Marinus heeft er het schema voor gemaakt. Iemand uit onze kerkelijke gemeente heeft er iets voor gelast. En stukje bij beetje komen er onderdelen binnen. Vorige week kwam de motor en Willem heeft samen met Wim op koningsdag vast bekeken, hoe dat ding precies werkt.
Vanmorgen kwam al om 8 uur een vrachtwagen van de Technische Unie weer allerlei schakelmateriaal brengen. Zodra Willem klaar was met z´n administratieve werk, sloeg hij aan het Willy Wortelen in de schuur.
Vanavond kwam Wim ook weer langs. Wim is automonteur en zo´n techniekklus is een kolfje naar zijn hand. De mannen maken allerlei interessante schakelpanelen.
Als ik het goed begrijp wordt er eerst een proefopstelling in de schuur gemaakt. Het zal allemaal wel. Ik zie er echt helemaal niets in en wacht dus maar rustig af, tot die lift er in het echt hangt. Dat zal nog wel even duren, denk ik. Maar dat maakt niet uit. Elke dag een draadje, is een hemdsmouw in het jaar.
Vanmorgen heb ik de stellingen voor de webshopspullen besteld. Die komen zaterdag of maandag binnen. Oh, wat zal dat heerlijk zijn, als alle spullen beneden liggen en we op de begane grond alle pakketten kunnen klaarmaken!!
Vanavond heb ik wat spullen voor de bijen besteld. Extra honingkamerramen en kunstraat. Dan kan ook het derde volk een honingkamer krijgen. Allemaal leuke dingen dus!
