Rond half 1 werd ik terug gebeld. De dokter had overlegd en het was, wat ik al dacht: er wordt pas maandag een foto gemaakt. De dokter wilde nog wel even Koos uitvragen en met hem de pijnstilling bespreken. Het gesprek bevestigde haar in haar vermoeden van een gebroken sleutelbeen. Koos moet elke vier uur 1 ibuprofen 600 mg en 2 paracetamollen 500 mg innemen. Als het morgen onhoudbaar is, mag hij bellen. Wellicht wordt er dan toch al morgen een foto gemaakt.
Nou....
Het is bijna niet uit te houden, helaas.
Echt heel dikke pech, dit!!
Afijn. Moeder/vrouw/webwinkelier/kok/bakker/chauffeur/psycholoog/motivator/interieurverzorgster/enzovoorts, Teunie, mag nu ook haar verpleegster-vaardigheden weer uit de kast trekken. Zuchterdezucht.
Vandaag was ik trouwens vooral gewoon de interieurverzorgster. Na al die weken, dat het extreem druk was in de webshop, had ik maar zeer minimaal ´gehuishoud´ en het was een genot om nu eens lekker overal de bezem door te halen. Behalve twee vroege uurtjes administratie-werk, heb ik de hele dag niets aan de webshop gedaan. Mijn huishouden en gezin hadden vandaag echt topprioriteit.
De keuken die een bende was
werd omgetoverd tot een plaatje
mijn moeders zoutpotje
Het hele huis werd gestofzuigd en gestoft en gemopt en ontrommeld. Daarbij werd ook het sanitair fijn gepoetst. Heerlijk! Maaike heeft de hele ochtend geholpen. Maria ook nog even, maar die was het grootste deel van de ochtend met Hans mee naar de dierenarts voor Ciara. Zij moest inentingen en een gezondheidscheck enzo. Met de lunch was alles spic en span.
Vanmiddag heb ik op de workshopzolder van alles gebakken.
Gewoon brood
een trommel vol American chocolat cookies
en een amandeltaartje
Maaike was inmiddels boodschappen gaan doen en kwam thuis met een berg lekkers van de groenteboer.
Een deel werd uitgedeeld. Met de rest ging ik aan de slag in m´n schone, opgeruimde keuken.
Ik maakte een pan verse champignonsoep
en perste sinaasappels.
Intussen braadde ik ook vast vlees voor morgen.
Aan het eind van de dag kwam iedereen weer op de frieten af. En zo werd het weer zaterdagavond.
Omdat het vandaag toch een wat kille dag was, stak ik de kachel nog maar een keer aan.
En ik haalde ook eindelijk mijn haakwerk weer eens voor de dag.
Tijd voor de rustdag. Maar ik houd er rekening, dat er nog wel een ritje naar het ziekenhuis zal langskomen...