Ik had voor vandaag de lat hoog gelegd voor wat betreft de web-bestellingen, die ik af wilde krijgen. De laatste drie dagen is het aantal orders weer aardig normaal. Ik verlang er daarom des te sterker naar om de achterstand weggewerkt te hebben en wat de webshop betreft weer ´back to normal´ te gaan. Ja, daar kijk ik écht naar uit.
Maaike heeft me de hele dag geholpen en Maria de hele ochtend. We hadden onszelf wel een paar kleine beloningen in het vooruitzicht gesteld :-). ´s Morgens zouden we bij de koffie de panettone aansnijden, die ik gisterenavond in mijn poffertpan gemaakt had. En vanmiddag zouden we fijn buiten in de zon koffie drinken. Zo geschiedde.
De panettone smaakte verrukkelijk. Ik had een recept van een panettone in een supermarkblad zien staan. En na bestudering van het recept bedacht ik, dat ik dat best een beetje om kon bouwen en de panettone in mijn poffertpan kon maken. Voor wie niet weet wat een poffertpan is: dat is een soort puddingpan met een deksel erop. Je zet die pan in een grote pan kokend water en kookt zo een poffert (ook wel broeder genoemd). Zodra ik er tijd voor heb, zal ik het recept uitschrijven. De panettone was heerlijk.
Het bakkie koffie, vanmiddag, buiten in de zon, was óók verrukkelijk. Al ziet onze buitenboel er echt (nog) niet uit! Zowel aan de voorkant van ons huis, als aan de zijkant, staan er grote stapels tegels, die nog gelegd moeten worden. Die stapels staan er al vanaf december. Maar we moeten nog éven geduld hebben. Eerst moet er een goede beschoeiing gemaakt worden tussen onze tuin en de wei ernaast. Pas daarná kan het terras aangelegd worden en de parkeerplaats voor Hans z´n werkbus. Nog éven geduld. Intussen grapte ik, dat het net was, of we in het stenen tijdperk koffie zaten te drinken. Kijk maar:
Maar ach, ons kopje koffie was er niet minder om.
En als je je hoofd omdraait en je kijkt over de weg en het water uit, naar al het prachtig uitlopende groen aan de overkant ...
Of als je je een beetje uitrekt en óver de stenen heen kijkt, hoe het gras voor het eerst gemaaid wordt....
Dan weet je, dat je zeer bevoorrecht bent, om zo fijn te mogen wonen!
We kregen maar liefst 43 pakketjes ingepakt en Willem bracht ze aan het eind van de dag weer naar de post.
Dat is de laatste tijd zo vaste prik. Willem vindt het wel leuk om even een ritje te hebben en ik kan in die tijd mooi het eten klaarmaken.
We waren vanavond maar met z´n vijven om in de huiskamer naar de Goede Vrijdag-preek te luisteren. Het went niet, om niet naar de kerk te kunnen. Oh, wat mis ik het :-(.
Na de dienst dronken we koffie en Willem klapte de piano open. Ik dacht, dat we nog wel even zouden gaan zingen. Maar Willem had een ander plan. Al een tijdje ergert hij zich groen en geel aan de piano, omdat die hoognodig weer eens gestemd moet worden. Dat moment was nú aangebroken :-).
Een uurtje later was de allergrootste ergernis weg. Nee, het stemmen is nog niet klaar. Dat duurt wel wat langer. Maar het was nu goed genoeg om toch nog even te zingen:
T´en zijn de Joden niet, Heer Jesu die U kruisten,
Noch die verraderlijk U togen voor ´t gericht,
Nocht die versmadelijk U spogen in ´t gesicht,
Noch die U knevelden, en stiet U vol puisten.
T´en zijn de krijgslui niet die met hun felle vuisten
De rietstok hebben of de hamer opgelicht,
Of het vervloekte hout op Golgotha gesticht,
Of over Uwe rok saam dobbelden ten tuisten-
Ik ben ´t, o Heer, ik ben die U dit heb gedaan,
Ik ben de zware boom, die U had overlaân,
Ik ben de taaie streng waarmee Gij ging gebonden,
De nagel en de speer, de gesel die U sloeg,
De bloed-bedropen kroon die Uwe schedel droeg,
Want dit is al geschied, helaas! om mijne zonden.
- Jacobus Revius-
