Zaterdag draaide het natuurlijk om de puppy! Ciara had zich uitstekend gedragen ´s nachts. Hans was haar ´s avonds om 12 uur nog een keer gaan uitlaten en daarna ´s morgens om een uur of 6. We hadden haar de hele nacht niet gehoord!
Wat is het toch gezellig, zo´n jong diertje in huis! Nou ja, niet echt in huis. Ze zit in een bench in de (inpandige) schuur. Als ze wat groter is, krijgt ze buiten een hok. Een Mechelse herder is nu direct niet een hond voor in huis. Vinden wij dan, hè. (daar mag je gerust anders over denken).
Intussen genoten we van het heerlijke voorjaarsweer. Ineens werden er allerlei buitenactiviteiten opgestart. Koos haalde z´n scooter maar eens uit de mottenballen. Sinds hij een rijbewijs en een auto heeft, rijdt hij er niet meer mee. Tijd om het ding maar eens op te poetsen en te koop te zetten.
Bij de bouwmarkt scoorde hij een bosje tulpen. Die mocht ik hebben. Gezellig! Op de salontafel stond ook al zo´n vrolijke bos. En ´s avonds bracht Jaap, de vriend van Maaike, ook nog eens een dikke bos mee!
Ons terras is nog niet klaar. Maar niet getreurd. Op de oude witte kuipstoeltjes streken we gewoon op de oprit neer voor het eerste bakkie koffie in de zon.
De kinderen konden geen genoeg krijgen van de buitenlucht en stookten ´s avonds na het eten een vuurtje, waar ze gezellig omheen gingen zitten. Halverwege de avond hadden we opeens politie-controle. Ze dachten, dat er een feestje gaande was. En dat is nu natuurlijk verboden. Ze vroegen met hoeveel mensen we hier woonden. En toen dat bleek te kloppen met de inmiddels geraadpleegde basis-administratie, was het goed. Alleen vroegen ze, of de jongens wat minder zichtbaar wilden zijn, want het zou andere mensen op ideeën brengen. Tja, dat wordt lastig. We hebben geen bomen of schutting en zijn vanaf de weg in volle glorie zichtbaar.
De zondag verliep als de voorgaande zondagen: kaal om niet naar de kerk te kunnen. Ook hiervoor geldt: ontberen doet waarderen. Toen we ´gewoon´ elke zondag naar de kerk konden, vonden we dat ´gewoon´. Nu weten we, dat ´gewoon´ juist ´bijzonder´ is. We zijn dan wel blij, dat we de preken online kunnen horen, maar missen het samenkomen als gemeente.
Tussen de kerkdiensten door vroeg en kreeg Ciara alle aandacht. Het is net een baby, die van hand tot hand gaat. Arie, de kat, moet niets van Ciara hebben. Ze negeert haar. Maar je merkt aan haar, dat ze niet helemaal op haar gemak is. Ook al zit Ciara in de bench, dan ruikt Arie haar. Eén keer heeft ze al lelijk naar Ciara geblazen. En vanonder de tafel heeft ze rare geluiden zitten maken. Maar Ciara is één en al onschuld. Die ziet geen gevaar in Arie. Ik ben benieuwd, of ze vriendschap sluiten.
Vanmorgen om half zes deed Hans het eerste rondje met Ciara. Om half 8 was het mijn beurt. Ze snapt nog niet goed hoe ze aan de riem moet lopen. Steeds gaat ze er in bijten. Maar ze leert vlug. Deze twee weken krijgt ze zindelijkheids-, bench- en riemtraining.
Ze mag 10 tot 15 minuten lopen. In die tijd kan ik precies naar het Pelgrimspad lopen, dat hier vlakbij het weiland in gaat. Wat is het mooi!
Het was genieten van de rust voor een drukke werkdag! Er was weer van alles te doen in het huishouden en in de webshop.
Terwijl ik halverwege de dag een was ophing aan de wasrekjes op zolder, hoorde ik een vreemd geluid. Ik ging het laddertje af om eens poolshoogte te gaan nemen. Het geluid leek uit Maaikes slaapkamer te komen. Dat was bíjna goed. Het kwam niet uit het kamertje, maar uit het raam! Daar stond Arie, de kat, op het dakje van de serre. Hij was compleet gebiologeerd door de zwaluwnesten onder de dakgoot, waar de zwaluwouders af- en aanvlogen om hun hongerig kroost van voedsel te voorzien. Wat hebben we gelachen om die suffe Arie :-).
´s Middags kwam Geertje met de kinderen aanfietsen. We hadden elkaar al drie weken niet gezien! Maar nu we op gepaste afstand buiten koffie konden drinken, was het toch wel heel erg leuk! De jongens genoten van Ciara. Hè fijn, dat het zo even kon!
De dag was weer goed gevuld met het klaarmaken van bestellingen van de webshop. Nog steeds is er in de supermarkten nauwelijks bloem en gist verkrijgbaar. De mensen bestellen het dus vaak online. We lopen een dag of 5 achter met het wegwerken van de orders. Langzaam lopen we in. Ik zal blij zijn, als we helemaal ´bij´ zijn.
Ik wil meteen nog even mijn blog gebruiken om aandacht te vragen voor een actie van Zomerkind. Zomerkind is een centrum voor dagbesteding van meervoudig gehandicapte kinderen in Nieuw-Beijerland. Onze Maaike werkt daar een aantal uren per week. Bij Zomerkind willen ze een 18+ groep gaan opstarten en ze zijn daar gelden voor aan het inzamelen. Zo was er ook bedacht om paaseitjes te verkopen voor dit doel. De paaseitjes zijn gesponsord en de opbrengst is dus helemaal voor Zomerkind. Helaas is het centrum nu vanwege het Corona-virus gesloten en konden de eitjes niet eenvoudig aan de man gebracht worden. Ik heb ze daarom opgenomen in mijn webshop en we hopen, dat ze zo hun weg vinden. We hebben nog een kleine 40 zakjes te gaan. Wie maakt ons los? Als je in de buurt woont, kun je uiteraard ook kiezen voor de optie ´ophalen´ en betaal je geen verzendkosten.
Bestellen kan hier: https://www.eenvoudiglevenshop.nl/a-59439334/bak-je-eigen-brood/meebesteller-paaseitjes-voor-het-goede-doel/
Einde reclame voor het goede doel :-).
Morgen willen we nog weer een dag extra veel inpakken en ook wil ik de wasmanden leeg wassen. Aan het eind van de middag komt namelijk de schilder om de vloer van de webshop te verven. Het is een soort garagevloer met een toplaag van egaline. Daar moet nu 2-componentenverf op komen. Het lastige is, dat er dan twee dagen niet op gelopen kan worden. Ik kan dan 2 dagen niet bij mijn wasmachine en ook niet bij mijn vriezer. Dat vergt enige planning. Ook kunnen de pakketten, die naar de post moeten, niet via de shop-trap naar beneden gesjouwd worden. Die moeten dan over de privé-trap. Dat is een eng trappetje met smalle treden en als je íets langer bent dan ik (ik ben maar een kleintje), moet je bukken om je hoofd niet te stoten. Een uitdaging dus. Het goede nieuws is, dat als die vloer af is, eindelijk de webshop op de benedenverdieping ingericht kan worden. Dan kan die noodshop uit de slaapkamer van de jongens en is er een hele partij minder sjouwwerk. Er rest dan nog één grote wens. Of eigenlijk een ´must´: een goederenlift! Daarmee kunnen de balen meel, bloem, zaden en andere producten naar boven gehesen worden, om daar in de inpakruimte verpakt te worden. En daarna kunnen de pakjes op diezelfde lift weer naar beneden om in de stellingen van de webshop geplaatst te worden. We kijken ernaar uit! Nog even doorsparen ;-). En tot die tijd hebben we hier gewoon een gratis sportschool...
