Aad kwam vandaag niet. Hans en Koos waren dus samen. Eerst hebben ze voor ons huis gewerkt. Daar moest een betonnen damwandje geplaatst worden, zodat de parkeervakken goed aangelegd kunnen worden.
Wat boffen we met het prachtige lenteweer!
Terwijl de jongens hard werkten, lag Ciara lekker te luieren :-).
En zelf nam ik het er ook eens van. Mijn schoonzus was jarig en ze had mijn twee zussen en mij uitgenodigd om met z´n vieren in de tuin een bakkie te komen doen. Een echte corona-verjaardag dus, met maximaal 3 gasten en voldoende afstand. Maar wat was dat fijn! We hadden elkaar op 12 maart voor het laatst gezien. Op de dag dat mijn jongste zus haar 50ste verjaardag met ons vierde in Villa Augustus. Dat was nèt een paar dagen, voordat de horeca dicht ging. Ik weet nog, dat we toen al twijfelden, of we elkaar nog wel konden/mochten zoenen. Wie had kunnen denken, dat alles zó snel zó zou veranderen!
We genoten van elkaar, van de zon, van het bijpraten. Toch heel anders dan wanneer je via de app met elkaar communiceert. Het was mijn eerste uitje sinds een week of zes, zeven geleden de webshop ontplofte. Ik genoot er dus dubbel van.
Na afloop reed ik meteen door naar de molen om mijn bestelling van meel en bloem en bakmixen op te halen. Ik was net op tijd thuis om nog een leuk aantal pakketten klaar te kunnen maken voor de post.
Juist toen Willem die om 17.00 uur ging wegbrengen, draaide er een enorme kiepwagen het erf op. Dat kostte nog heel wat stuurmanskunst! De jongens hadden een vracht grond besteld. Voor ... jawel! M´n moestuin-in-wording!
Een moestuintje is al jaren en jaren een grote wens van me. In Alblasserdam hadden we daar geen ruimte voor. En een volkstuin ´mocht´ niet van Willem. Die zei: ¨Als jij een volkstuin neemt, ben je nooit meer thuis. Je mag een tuin, als dat bij huis is.¨ Gelijk had hij, hoor. Hij kent me langer dan vandaag.
Een paar jaar heb ik gemoestuinierd in potten en bakken op ons dakterras. En ja, daar had ik enorm veel aardigheid in, ook al was het natuurlijk echt ieniemienie. Later deed ik de imkercursus en wilde ik gaan bijen houden. De enige geschikte plek bij huis was het dakterras. Dus offerde ik m´n moesdak op aan mijn bijen.
Maar nu we verhuisd zijn, is er dan ´bij huis´ ruimte voor een stukje moestuin. Geen enorme lap, maar dat hoeft ook niet. Daar heb ik niet eens tijd voor. Maar het is precies leuk om lekker in te wroeten :-). Toen de jongens vanavond na het eten de grond netjes gemaakt hadden, zag het er echt serieus uit.
Ik kan niet wachten :-). Ja hoor. Ik kan príma wachten. Het duurt echt nog wel even, voordat ik er m´n eerst slaplantje poot. Maar dat geeft niets. Stukje bij beetje wordt het wat.
