Het laatste logje van 2021

De Kerstdagen zijn alweer voorbij en we zijn intussen in een rommelige kerstvakantie beland. Toen de kinderen nog klein waren, was ik dol op alle vakanties, behalve de kerstvakantie. Vaak is het druilerig weer, er is niet veel te doen en de twee weken zijn meestal onderbroken door dagen van ´opzitten en pootjes geven´. Maar dit jaar is het anders.

Wonderschoon

Wat was het wonderschoon buiten, vandaag! Ik heb er zoveel ik kon van genoten. Vooral toen ik vanmorgen met Ciara het rondje liep. Het is jammer, dat mijn mobiel (nog) kapot is. Maar ik heb toch wat fotootjes kunnen maken, voordat ik ging lopen.

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)

Deze maand zet ik Stichting Stéphanos in de schijnwerpers.

Stichting Stéphanos

Stichting Stéphanos is een reformatorische stichting, die zich inzet voor de meest kwetsbaren in Malawi en Zambia. En wat is er kwetsbaarder dan een kind zonder vader en moeder? Een weeskind dus? Juist voor de weeskinderen in deze twee zeer arme landen zet Stéphanos zich volop in. Zij proberen deze kinderen weer een toekomst te geven, door ze onderwijs te geven, in hun levensbehoeften te voorzien, medische zorg te verlenen én door ze het Evangelie te brengen.

Zo´n weeskind is bijvoorbeeld Esther. Esther is een meisje van 4 jaar. Haar moeder stierf bij haar geboorte en haar vader is niet in beeld. Ook heeft Esther geen opa en oma, want die waren al gestorven voordat ze geboren werd. Esther groeit nu op bij een zus van haar oma. Deze vrouw is echter zwak en hoe klein Esther ook nog maar is, toch helpt ze al mee. Ze schuurt met zand de pannen schoon!

Er zijn veel kinderen zoals Esther, die hulp nodig hebben. En om deze kinderen te helpen, heeft Stichting Stéhanos uw/jouw hulp weer nodig!

Weet je, dat je zo´n kind als Esther al kunt sponsoren vanaf 20 euro per maand? Wat er met uw/je sponsorgeld gebeurt?

Vijf dagen per week komen deze kinderen naar het dagopvangcentrum. Ook gaan ze naar school en krijgen ze kleding. Na schooltijd krijgen ze te eten. Met een volle maag luisteren ze naar een Bijbelverhaal, en zingen en bidden ze. Daarna gaan ze weer naar huis, om hun grootmoeder, tante of andere verzorger te helpen met het werk rond het huis, met name in de tuin. Als ze ziek zijn, kunnen ze terecht bij Stéphanos.

Dat is toch geweldig? Kun je 20 euro per maand missen? Lees dan hier, hoe je sponsor kunt worden!

Wil je liever eenmalig, of af en toe een bijdrage doen? Met 20 euro kan er heel veel. Daarvan kunnen bijvoorbeeld vier kinderbijbels worden uitgedeeld! Met elke gift, groot of klein, is Stéphanos blij. Nu er vanwege corona veel manieren van geld inzamelen niet mogelijk zijn (stands op markten en fairs bijvoorbeeld) is het fijn, als er per bank gedoneerd wordt. 

Dat kan heel eenvoudig via deze link.

Of door het scannen van de QR-code:

Wil je meer weten over hoe je via Stéphanos iets kunt betekenen voor de weeskinderen in Malawi of Zambia? Kijk dan eens hier.

Verwaarloosd

Poeh, wat heb ik m´n blog verwaarloosd. Dat is in de afgelopen 13 jaar nog bijna nooit voorgekomen, dat ik 10 dagen niet schreef. Maar ja. Soms lopen dingen zo. 

Weer aan het werk

Vanmorgen ben ik weer aan het werk gegaan, na twee lange, emotionele en verdrietige weken. Vreemd om nu een logje te tikken en te weten, dat één van mijn trouwste lezers het niet meer leest...

Rouw

Er is rouw in onze familie gekomen. Gisterenmiddag overleed Willem z´n vader.

Minder aanwezig

Ik ben tijdelijk minder aanwezig hier en op andere plaatsen online. Willem z´n vader ligt ernstig ziek in het ziekenhuis en sinds gisterenavond waken we bij hem. Er komt zo heel wat op ons af en uiteraard heeft dat alle voorrang nu.

Maria draait met hulp zo goed ze kan de webshop. En in de uurtjes dat we thuis zijn, pakken we onze rust en doen we de noodzakelijkste klusjes. Onder druk wordt alles vloeibaar, zeggen we dan. Er blijkt in tijden van nood heel veel mogelijk. En daar zijn we blij om!

Opkrabbelen

Langzaam krabbel ik weer op, na de longembolie. Ik ben nog wel heel snel moe, maar de rugpijn is over. Hoe fijn is dat!

Lummelen

Raar hoor, voor mij, om zomaar wat te lummelen. Maar het lukt me heus aardig. Als ik de knop maar eenmaal omgezet heb, gaat zoiets best goed.

Rustigaan

Ik doe het even rustigaan. Dat kan ook niet anders, want ik heb gewoon nog flink last van pijn in mijn bovenrug en ik ben ook snel moe. Volgens de foldertjes duurt het herstel na een longembolie enkele weken tot maanden. Het is dus niet reëel om te verwachten, dat je met een paar dagen weer de oude bent. Meer één oude, dan dé oude :-(.

Au, m´n rug! The end.

Het laatste logje over m´n zere rug. Niet omdat de pijn over is. Maar omdat ik nu weet wat er aan de hand is en ik dit onderwerp daarmee wil afsluiten.

Au, m´n rug! Deel 2.

Toen ik vanmorgen wakker werd, was de rugpijn helaas niet verdwenen. Jammer! Ik startte in een lagere versnelling dan gewoonlijk. En dat is helemaal niet erg. Slakken komen er ook.

Au, m´n rug!

Sinds zaterdag heb ik last van mijn rug. Eerst een beetje, maar gaandeweg is het erger geworden. Het is nu eens niet mijn bekken of onderrug, maar mijn bovenrug. Echt vervelend. Ik ga ervan uit, dat ik een verkeerde beweging heb gemaakt, waardoor het ´erin geschoten´ is. En ik hoop, dat het er ook maar snel weer uitschiet! Want wat is het vervelend om steeds pijn te hebben en je niet gewoon te kunnen bewegen.

Hè, hè, eindelijk!

Hè, hè, eindelijk is het hier weer wat je ´normaal´ zou kunnen noemen ;-). Geen kind wat trouwt, geen kind wat voor een half jaar weggaat, geen andere heftige veranderingen. Het is wel even heerlijk zo!

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

(Wellicht ten overvloede: als ik buiten deze advertorials op mijn blog weleens een link plaats naar een winkel, evenement, of wat dan ook, dan zijn dat altijd onbetaalde links en heeft het niets met reclame te maken.)

Het is best even een tijdje geleden, dat ik een advertorial schreef. Maar deze maand wil ik dan toch twee adverteerders in het zonnetje zetten. De ene is een oude, vertrouwde adverteerder: KeesKaart voor een enorme keuze aan voordelige (kerst)kaarten. De andere is een nieuwkomer: Laura´s Maison, met allerlei leuke, betaalbare woonaccessoires. Lees maar mee:

1. KeesKaart

Keeskaart.nl is een webshop waar je voordelig allerlei soorten kaarten kunt shoppen. Keeskaart heeft ook een groot assortiment kerstkaarten en daarvoor is het nu het perfecte moment om die aan te schaffen. Je bent nu nog heerlijk op tijd, zodat de kaarten heel snel geleverd kunnen worden. Je bestelling wordt per postnl verzonden en normaal gesproken heb je hem de volgende dag al in huis. GRATIS!

Jazeker: je leest het goed! De verzending is dus snel en gratis. 

Post versturen is zo langzamerhand een dure hobby geworden. Maar dat is vooral te wijten aan de kosten van de postzegels. Bij Keeskaart zijn de kaarten prettig geprijsd. Zo zijn er allerlei verschillende kerst-postkaarten (zonder envelop), die slechts 1,95 per 10 stuks kosten. 

Verstuur je liever kerstkaarten met een envelop, dan is er ook keuze uit heel veel verschillende afbeeldingen en teksten en betaal je slechts 2,25 voor een pakje van 10 stuks! Het zijn dubbele kaarten, zodat je alle ruimte hebt om er iets in te schrijven.

En ja, het versturen van post mag dan serieus iets kosten, het is nog altijd een populaire manier om iemand zomaar te verrassen, of te feliciteren, of een hart onder de riem te steken, of wat dan ook. Ik ben tenminste altijd blij, als er ´leuke´ post is, naast de bekende rekeningen, blauwe brieven en ongevraagde reclame. Dus als je kerstkaarten uitkiest, is het handig om meteen wat kaarten uit te zoeken voor andere gelegenheden. Je kunt ze maar op voorraad hebben. Het minimum bestelbedrag bij KeesKaart is 14,40. Maar daar zit je zó aan, hoor, als je ziet wat voor leuke kaarten er zijn. Hier zomaar nog even wat ideetjes van kaarten voor allerlei gelegenheden en allemaal slechts 36 cent per stuk!

Je ziet het: allerlei stijlen, allerlei teksten, diverse formaten, je kunt heerlijk kaarten shoppen bij Kees! Aanbevolen!

2. Laura´s Maison

Een nieuwe adverteerder op ons blog is Laura´s Maison. Laura is een jonge meid in de leeftijd van onze dochters. Ze deed de opleiding Bloem, Groen & Styling en ging juist die styling steeds leuker vinden. En hoe gaat zoiets? Van het één kwam het ander en Laura begon haar eigen webshop met leuke woonaccessoires.

Je vindt in haar winkeltje veel wit, aardetinten en rotan. Laura beschrijft haar stijl als een combi van Bohemian en Scandinavisch. Het zijn stuk voor stuk items waar je blij van kunt worden. Als ik de collectie moet typeren, dan zou ik woorden gebruiken als: bescheiden, tijdloos, eenvoudig, rustig, verveelt niet snel. En wat me ook opviel: netjes geprijsd! 

Nu de dagen koud, kort en grijs zijn geworden, is het extra leuk om het in huis gezellig te maken. Kijk maar eens bij Laura in haar shop voor iets voor jezelf of voor iets om kado te doen.

Zoek je iets speciaals, iets in grotere aantallen, heb je ergens een vraag over? Neem dan gerust even contact op met Laura

En wil je geïnspireerd blijven door deze jonge ondernemer? Wordt dan volger van haar insta-pagina. Daar vind je steeds alle nieuwe aanwinsten!

De Grote Uittocht

Het is hier echt de Grote Uittocht. In september trouwde onze Maaike, in oktober onze Koos en zaterdag vertrok Jan voor een half jaar naar Zwitserland. Nu moet ik steeds nadenken, hoeveel bordjes ik op tafel moet zetten en voor hoeveel mensen ik moet koken ;-).

De Bruiloft van Koos en Willemijn

Gisteren was het de grote dag van Koos en Willemijn. Wat hebben we een mooie dag gehad! Zowel het weer als het bruidspaar was stralend :-).

Aftellen

We zijn hier (weer) aan het aftellen. Over drie dagen hopen Koos en Willemijn te gaan trouwen. En over vijf dagen hoopt Jan voor een half jaar af te reizen naar Zwitserland.

Stroperig

Poeh, wat ging het stroperig vandaag! 

Ik kan er niet direct de vinger op leggen, waardoor het nu precies kwam. Maar de dag duurde door de stroperigheid drie keer zo lang, voor mijn gevoel. En er kwam nèt niets uit mijn handen.

Na gedane arbeid, is het goed rusten

Wat was het een rare, drukke week, vorige week! Ik voelde hem aan het einde van de week echt wel zitten, hoor. En het was dan ook heerlijk om in de afgelopen dagen weer een beetje op adem te komen en uit te rusten. Ik ben met frisse moed weer aan de nieuwe werkweek begonnen :-).

Herfstneigingen

Poes Muck krijgt herfst/winter-neigingen. In de zomer is ze heel veel buiten. Maar nu de kachel regelmatig brandt, is ze meer binnen. En ze vindt steeds gekkere plaatsen om te luieren en tegelijk bij de kachel en bij ons te zijn.

Dure energie

Het kan niemand ontgaan zijn: de energie-prijzen rijzen de pan uit en iedereen krijgt er mee te maken. Misschien niet direct via je energie-rekening, omdat je bijvoorbeeld juist een voordelig contract afsloot. Of omdat je je dak vol zonnepanelen hebt liggen. Maar ook dan zul je toch geconfronteerd worden met allerlei prijsstijgingen ten gevolge van de energie-tarieven.

Wecken

In 2001 kocht ik een mooie weckketel. Dat is dus alweer 20 jaar geleden! In die tijd was dat behoorlijk tegendraads. Wecken was echt ´uit de mode´.

Brood en kool

Vanmorgen was de eerste workshop ´Bak je eigen brood´ van dit seizoen. Wat had ik er een zin in! Ik was gisterenavond pas tegen half 12 klaar met het bakken van de voorbeelden. Maar toen al die broden op roosters klaar stonden, was ik zó voldaan, dat ik de moeheid niet voelde.

Huis, tuin en keuken

En na die enerverende week met de bruiloft van Maaike & Jaap is het deze week weer gewoon ¨huis, tuin en keuken¨ wat de klok slaat.

Workshops

Deze week hoop ik weer te beginnen met de workshops. Er zijn nog een paar plaatsjes over voor de snelle beslisser. 

Wil je boeken? Ga dan naar eenvoudigleven.nl, kies ´workshops´ en kijk of er nog een beschikbare datum is.

Alles volgeboekt? Niet getreurd! Ergens rond DV half januari zullen er weer nieuwe datums in de agenda verschijnen. Ook loont het de moeite om regelmatig even te kijken, of er plaatsen beschikbaar zijn gekomen. Mensen komen vaak met z´n tweeën of met z´n drieën naar de workshop. Als iemand dan uitvalt, zegt vaak het hele groepje af.

Ik hoop op een mooi workshopseizoen met zo min mogelijk corona-gedoe. Nu de anderhalve-meter-maatregel is vervallen, mogen er sowieso gelukkig meer dan 7 personen tegelijk komen. Om te beginnen heb ik het aantal deelnemers op 10 gezet. Mogelijk blijkt dat er ook best meer dan 10 tegelijk kunnen komen. In dat geval zal ik het aantal deelnemers vergroten. Voor nu ben ik al blij, dat ik weer aan de slag kan en zie er naar uit om veel mensen te ontmoeten!

De Grote Dag van Jaap en Maaike

Gisteren was het dan eindelijk zover: de trouwdag van Jaap en Maaike. Wat hebben we er met z´n allen naar toe geleefd en naar uitgekeken!

Trouwen, trouwen, strikjes aan je mouwen

 Vroeger zongen we een liedje: 

Trouwen, trouwen, 

strikjes aan je mouwen,

 strikjes op je onderbroek,

 morgen eten we erwtensoep.

Voorbereidingen

We zijn hier aan het aftellen naar de Grote Dag van Maaike & Jaap. Volgende week donderdag hopen ze te gaan trouwen en de dagen staan dus strak van de voorbereidingen!

Buitenklussen

Vandaag ben ik veel buiten bezig geweest. Nog twee weken en dan hopen Maaike en Jaap te trouwen. Deze zomer is er enorm veel gedaan aan de buitenboel om alles enigszins toonbaar te krijgen voor de grote dag. We zijn nog lang niet klaar. Maar dat is niet erg. Het is wat het is en ik ben er blij en tevreden mee. 

Deze speciale tijd

Het is al bijna een week geleden, dat ik schreef, dat het is, alsof ik in een rollercoaster zit. Een goed plan om eens even wat op te schrijven. Want deze tijd is toch best heel speciaal, nu er zomaar ineens drie kinderen op de rand van het nest zitten, om uit te gaan vliegen!

Rollercoaster

Het is hier de afgelopen dagen, alsof ik in een rollercoaster zit. Er gebeurt zóveel en er lopen zóveel projectjes en projecten. Ik kan best veel aan in mijn hoofd. Maar gisterenavond wilde ik toch echt even samen met Willem de polder in, om even te kalmeren ;-).

Vergeten

Na een week weer in een soort van gewoon ritme, ben ik de vakantie eigenlijk al zo´n beetje vergeten. Nee, niet de mooie herinneringen. Die heb ik veilig opgeslagen en kan ik zó weer oproepen. Maar het gewone ritme heeft wel het vakantieritme overstemd. Ach ja. Zo gaat dat. 

Het einde en het begin

Vandaag begon ´het gewone leven´ weer. Althans voor Willem, Hans, Maria en voor mij. Ik moet zeggen, dat ik niet direct stond te trappelen. Ik was de vakantie nog niet zat. Maar na een ochtendje gewoon werken, was het ook wel weer goed zo. Het begin van een nieuw werk-jaar! Ik heb er weer zin in!

Een zomer zonder zee?

Een zomer zonder zee is voor ons geen zomer. Weliswaar zijn we de ene zomer fanatieker dan de andere, maar helemaal zonder zee komt nooit voor. 

En nog weer verder op tournee

Ook de afgelopen dagen twee dagen gingen we weer op familie-tournee. Tja, met 9 broers en zussen ben je zomaar nog niet rond :-). 

Straatwerk, oogst, een jarige, beton!!

Vrijdag hebben Hans en Willem zich nog even flink uitgesloofd met het straatwerk. Het was de laatste werkdag van de week, hier, want Hans zou zaterdag zijn vriend weer gaan helpen. Dat kwam mooi uit, want wij hadden zaterdag een jarige en wilden dan niet de hele dag aan het werk zijn.

Nog meer tuin en nog meer familiebezoek

Ook de woensdag en de donderdag van onze tweede vakantieweek stond in het teken van werken aan de tuin en het afleggen van familiebezoek. Het is een apart soort vakantie. Het past wel bij ons. Elke avond en elke ochtend zeggen we tegen elkaar: ¨Wat is dit heerlijk, hè.¨

Een zeempaadje!

Willem en ik hopen in december onze 35ste huwelijksverjaardag te vieren. In die 35 jaar bewoonden we vier huizen.

Uit en thuis

Vroeger had je een hotel, wat als slogan had: ¨Waar meneer zich uit en mevrouw zich thuis voelt¨. Onze vakantie speelt zich ook af tussen ´uit´ en ´thuis´. Het grappige is, dat Willem en ik op z´n tijd het zowel leuk vinden om ´uit´ te zijn, als om ´thuis´ te zijn. Helemaal goed dus :-).

Zomervakantie 2021, Elburg

We hadden nog geen plannen voor deze dag. Behalve dan, dat ik ´s morgens eerst de aflevering voor de kookrubriek van Terdege wilde maken. Dat zat me een beetje op de nek. Dus dan kun je maar het beste ervoor zorgen, dat het er snel af is. Niet dan?

Zomervakantie 2021, een thuisdag en cassave

Voor vandaag hadden we een thuisdag gepland. We hadden wat karweitjes, die afgevinkt moesten worden. En verder is er natuurlijk ook niets mis met een fijn thuisdagje :-).

Zomervakantie 2021, Apeldoorn

Ook de tweede dag van de vakantie zijn we op familiebezoek gegaan. Deze keer ging de reis naar Apeldoorn, waar Willem z´n broer Koos met zijn gezin woont. 

Zomervakantie 2021, familiebezoek

Gisteren was het Willem z´n eerste vakantie-dag. Hij heeft zomaar drie hele weken vakantie!! Wat een heerlijkheid! We waren echt wel aan wat ontspanning toe.

We gaan dit jaar niet op vakantie, maar maken uitstapjes. We willen vooral heel veel familiebezoekjes afleggen. Vanwege corona worden er al zo´n anderhalf jaar geen verjaardagen gevierd en hebben we vooral Willem z´n familie niet of nauwelijks gezien. En omdat de familie door heel Nederland woont, belooft dat een hele tournee te worden.

Een zomerdag

Wat een heerlijke zomerdag was het vandaag! Ik heb ervan genoten. Van het licht. Van de warmte. Alleen niet van de vliegen. Dat is dan altijd weer een minpuntje van de zomer. Maar vooruit. We nemen ze gewoon op de koop toe ;-).

Verrassingen, bloemen en aftellen

Zijn jullie ook altijd zo nieuwsgierig naar wat er in de brievenbus zit? Wij hebben zo´n brievenbus op een paal aan de weg. De postbode komt meestal laat in de middag en dan neemt Hans de post mee naar binnen, als hij thuis komt uit zijn werk.

Vaak is het niets bijzonders. Gewoon een enkele factuur (de meeste gaan tegenwoordig wel online), een blauwe brief, of iets dergelijks. Leuker is het al, als er een trouwkaart of geboortekaartje bij zit. Maar het allerleukste is wel een kaartje of brief van fans. Die zitten er ook regelmatig bij. 

Een mooi moment op een verder treurige dag

Vanmorgen ging al om 8.15 uur mijn mobiel. Het was Jan z´n wiskundedocent. Hij had een mooi bericht. Jan had maar liefst een 9,6 gehaald voor zijn examen en had daarmee een 9 op zijn diploma binnen gehengeld.

Wandelen!

Even een open deur intrappen: wandelen is gezond. Ja, duhhh! En wandelen is leuk! Althans: dat vind ik. Ik heb altijd graag gelopen. Maar er zijn jaren geweest, dat lopen me niet echt goed af ging. Of liever: dat lopen met echt níet goed af ging. 

Samen naar buiten

Vanavond na het eten, zijn Willem en ik samen naar buiten gegaan. De werkdag zat erop. Wij begonnen aan onze werkávond :-).

De (bijna) laatste keer.

Vrijdagavond was het diploma-uitreiking en was het de laatste keer dat Jan op school was. Nou ja, bíjna de laatste keer dan. In elk geval de laatste keer dat hij er met zijn mede-leerlingen was.

De vlag hing uit!

Eerst werden er weken afgeteld. Toen werden er dagen afgeteld. En vandaag was het eindelijk zover! 

Raar

Vandaag is Koos jarig. Het is zijn laatste verjaardag thuis, want hij hoopt in oktober te gaan trouwen. Hij is echter de grote afwezige vandaag. En dat maakt, dat het maar een rare verjaardag is ;-).

Clichés

Over het leven van een huisvrouw bestaan veel clichés. De meeste zijn waarheden als een koe.

Afmaken en opmaken

Een klus beginnen is een ding. Maar een klus afmaken is ook een ding. Vorige week zondag stortte de kledingkast op de jongenskamer in elkaar. En omdat die niet meer te repareren was, moest er iets anders komen. Dat was een mooi moment om het opkalefateren van de jongenskamer tot ´inhaalslag´ te benoemen.

Blijdschap!

Vandaag een klein logje om even onze blijdschap te delen. Onze Jan kreeg vandaag het verlossende telefoontje: hij is geslaagd!

Een noodreparatie

We hebben de luxe, dat we twee badkamers hebben. Eén is op de eerste verdieping. Die hebben we gelaten zoals hij was, toen we hier kwamen wonen. Het is een eenvoudige badkamer met een douchecabine, een toilet en een wastafel. Gedateerd, maar functioneel. Deze badkamer wordt door de kinderen gebruikt.

Verplicht shoppen

Vandaag stond het maken van een aflevering van de kookrubriek van Terdege in mijn agenda. In de zomer hoeft dat minder frequent, maar de rest van het jaar komt dat elke 4 weken terug. Ergens in die 4 weken bedenk ik wat ik voor de nieuwe aflevering wil gaan maken. En zodra ik dat weet, ga ik ook nadenken over hoe het op de foto moet komen.

Buikje rond

Vandaag maar een heel kort logje. We zijn vanavond met de brussen en aanhang heerlijk uit eten geweest. We hadden een ouderwets gezellige avond, waarop we veel herinneringen hebben opgehaald en fijn bijgepraat hebben. Intussen aten we ons buikje rond. Het is welletjes geweest. Ik zoek m´n wieg op.

Met donderend geraas ...

Gisterenochtend waren alle Luijkjes bijtijds in de weer. We waren ingedeeld voor de vroege kerkdienst. Die begint om 9.00 en wij gaan dan om 8.15 uur van huis. Ineens werden we opgeschrikt door een flink lawaai, alsof er iets instortte. We renden naar boven, waar het geluid vandaan kwam. Daar was het een ravage. Met donderend geraas was de kledingkast van de jongens finaal in elkaar gestort. Ja, ja, die kast die ik pas nog zo keurig opgeruimd had.

Dat was echt lang geleden!

Vanmorgen waren Willem en ik van plan om samen naar Sliedrecht te gaan, om ook voor Willem een kostuum voor de bruiloften te gaan kopen. We hadden er zin in, om er even lekker samen tussenuit te zijn. Ik had alleen zo m´n twijfels over dat kostuum.

Een lange dag

Hè, hè, het was een lange dag, vandaag. Dat heb je, als het vroeg licht en laat donker is. Dan blijf je vanzelf ook langer aan het werk. Niet dat het een straf was, om vanavond tot zonsondergang buiten bezig te zijn, hoor. Verre van dat. Het was heerlijk. Maar evengoed voel ik m´n rug nu wel ;-).

Als heer vermomd

Vrijdagavond las Willem bij z´n moeder in de krant een advertentie van een kledingwinkel bij ons in de buurt, waar een verbouwingsuitverkoop begon. Kostuums en trouwpakken en nog veel meer. Allemaal voor ronde prijzen. En aangezien in september onze Maaike en in oktober onze Koos hoopt te trouwen, waren we van plan om deze zomer voor het manvolk kostuums te gaan kopen.

Wegschuiven

Zo, het is al laat, maar toch nog even een kort logje.

Dat het zo laat is, komt omdat ik vanavond weg geweest ben. Voor het eerst sinds corona zijn mijn vriendin Wilma en ik naar onze gezamenlijke tante geweest. Tante is herstellend van een heup-operatie en het was dus extra fijn, dat we nu eindelijk eens op bezoek konden.

Het was een fijne avond van een verder gewone werkdag.

Een lofzang op de biet

Vandaag aten we bietjes. Of ´krootjes´, zoals wij zeggen. Het waren geen bietjes uit eigen tuin, want die zijn nog niet klaar om te oogsten. Al zie ik ze wel steeds dikker worden en kíjk ik ze bijna groot. Bietjes vers van de tuin zijn zó lekker!! Maar ik had dus gewoon bieten bij de groenteboer vandaan. Bietjes zijn het hele jaar door verkrijgbaar, al heb je wel verschil tussen zogenaamde zomerbietjes en winterbietjes. Maar welke bietjes je ook koopt en in welk seizoen dan ook, ze zijn eigenlijk altijd voordelig. 

Waar hebben we het helemaal over

Op deze warme, klamme, zomerdag deed ik een wárm inhaalslagje. Eéntje in de categorie van: ¨Waar hebben we het helemaal over.¨ Het was een klusje van een kwartiertje en je vraagt je serieus af, waarom je dat zó lang uitgesteld hebt.

Wat het inhaalslagje was? Een klein randje festonneren van de deken, die ik gehaakt heb. Het ging om een randje van misschien 50 centimeter en dat was alles om het dekentje helemaal áf te krijgen.

Rijkdom uit de kelder

Vanmorgen heb ik mezelf in de hoogste versnelling gegooid, om m´n werk af te hebben, voordat ik weg zou gaan. Het zat nog even tegen met de wasmachine. Die heeft steeds kuren en dan pompt hij het water niet af. Soms gaat het 10 keer goed en dan ineens is het drie keer achter elkaar feest. Ik kan niet ontdekken, waardoor het komt. Het pomphuis is helemaal schoon, dus daar ligt het niet aan. Nou ja, ik moet er een keer een monteur naar laten kijken. Voor nu zit er steeds niets anders op, dan het water via het noodslangetje weg te laten lopen. Maar dat is een hoop gezemel. En natuurlijk gebeurt het altijd op een moment, dat je het kunt missen als kiespijn.

Futen

Ik had vandaag een volle dag. Maar het was wel leuk. 

Ik begon om 5.00 uur weer in de tuin. Ik wilde het wieden afmaken. Wieden is net als wassen. Zó denk je, dat je klaar bent; je draait je om en kunt opnieuw beginnen :-). Maar goed. Vanmorgen kon ik er toch even van genieten, dat de tuin weer helemaal ´schoon´ was.

Beestjes

Vanmorgen was ik al vroeg in de tuin onkruid aan het wieden. De bloemenpunt was aan de beurt. Dat is een priegelwerk, want daar staan allemaal nog kleine zaailingen in. Als je even niet oplet, trek je een zaailing uit, in plaats van onkruid. 

Het was nog stil, want nog maar even over vijven. Ineens hoorde ik een zacht: ¨Kwork¨. Hé, dat had ik gisteren ook al gehoord. Een ´Kwork´ met een echo. Zou er dan echt een kikker in de put zitten? Ik liep naar de kolk om door het rooster te gluren. En jawel hoor. Daar zat inderdaad een kikker in. Ach, die kon er natuurlijk niet uit! En hoe lang zou het beestje daar al zitten? Tja, ik kon er weinig aan doen. Ik kon het deksel van de put niet oplichten. Nou ja, dan maar verder met wieden.

Latertje

Zo, het is een latertje, vandaag! Maar kom, ik zal nog snel even bij-bloggen. 

Mijn dag verliep uitermate stroperig. Ik had zóveel regeldingen en het ging bepaald niet allemaal van een leien dakje. Ik kon vandaag toch heus een klant het niet 100% naar de zin maken. En daar baal ik van. Ik wil alleen 100% tevreden klanten. Maar het leek wel, of die van vandaag zich gewoon niet tevreden liet stellen, wat ik ook aan service bedacht. Ik leg me er maar bij neer. Maar al met al maakte het mijn dag nu niet direct tot een leuke dag, zeg maar. En het was ook heel vermoeiend :-(. 

Zal ik wel, of zal ik niet ... ???

Vrijdag voelt altijd een beetje ´vrij´. Willem werkt dan voor Eenvoudig Leven en we kunnen dus zelf onze tijd indelen. Het was dan ook geen probleem, dat Willem vanmorgen Jan heen-en-weer reed, die z´n schoolboeken moest gaan inleveren.

Het was verleidelijk om een beetje een lummeldag te nemen, door géén inhaalslagje te slaan. ¨Zal ik wel, of zal ik niet?¨ vroeg ik me af. Maar nee. Het werd wèl! Ik heb tenslotte met mezelf afgesproken om élke dag een inhaalslagje te slaan. In elk geval totdat Willem vakantie krijgt. En we hoorden vandaag, dat dat pas op 26 juli is. De beuk er dus maar weer in. Het mag ook best een piepklein inhaalslagje zijn. 

De zolder

Ons huis heeft een enorme zolder, die in twee delen is gedeeld. Die twee delen zijn gescheiden door een brandmuur. Eén deel hoort bij de zakelijke kant van ons huis en noemen we ´de workshopzolder´. Op deze zolder geef ik van september tot mei allerlei workshops. Hoewel er nog wel wat kleine dingen aan moeten gebeuren, is deze zolder verder prima voor dat doel geschikt en ik ben er super blij mee.

Het andere deel is boven het woongedeelte van ons huis en noemen we ´de privé-zolder´. De twee zolders hebben elk een eigen opgang. De workshopzolder bereik je via een mooie trap, die Leendert op maat heeft opgebouwd. De privé-zolder is bereikbaar via een simpele ladder. 

Kamerplanten

Vandaag had ik het wat drukker met de webshop. Op woensdag ga ik altijd meel en bakmixen enzo halen bij De Driekleur in Rotterdam. Daar ben ik toch altijd wel anderhalf uur mee zoet. Ik had m´n wagen vol geladen, want  vandaag stond ook mijn bestelling van zaden en pitten en van speltmeel klaar. 

En doorrrr

Vanmorgen zou Maria me helpen met de inhaalslag. Zaterdag was ik al begonnen op de slaapkamer van de jongens. Het ziet er al een stuk beter uit. Vandaag gingen we daar verder. Ik moest nog één kledingkast. Die van Jan. Jan was thuis en kon dus mooi meebeslissen, wat er weg kon en wat er behouden moest worden. Jan had een paar weken geleden zelf al alles nagelopen. 

Het werkt aanstekelijk :-)

Zaterdagochtend ben ik vroeg opgestaan om een monster-strijk weg te werken. Als je hier langer leest, weet je dat ik graag vroeg opsta en dat ik strijken leuk vind. Vroeg opstaan om te strijken = twee x leuk dus :-). Ik had er al een halve dag opzitten, voordat de anderen ontwaakten. Het taartje om 10 uur bij de koffie, smaakte als een beloning. 

Cijfertjes

Op vrijdag werkt Willem voor Eenvoudig Leven. We hebben een gedeeld document, waarin ik doorheen de week opschrijf, wat Willem op vrijdag kan doen. Dat zijn allerlei dingen, die ik niet kan, of waar Willem gewoon veel beter in is. Zo maakt hij bijvoorbeeld altijd de nieuwsbrieven, zet nieuwe artikelen in de webshop, maakt foto´s van producten, haalt spullen op, brengt spullen weg enzovoorts.

Toen we vanmorgen aan het ontbijt zaten, bespraken we de to-do-list van deze dag. Willem zou eerst een bestelling weg gaan brengen en spullen op gaan halen bij een leverancier. Hij hoopte vòòr de koffie terug te zijn. Intussen zou ik dan Ciara uitlaten. Daarna konden we fijn héél véél producten in de webshop gaan zetten. 

Lekker veel!

Oh, wat kon ik vandaag lekker veel (inhaal)slagjes slaan! Het was echt een super productief dagje. Ik ben er blij van :-). Mijn dag begon weer in de tuin. Eerst alles maar water geven. 

Het verhaal van de specht

Een groene specht

Maandag had ik hem zien vliegen, die mooie, gekleurde vogel!

Dinsdagochtend, toen ik Ciara uitliet, kwam ik hem opnieuw tegen. Helaas ... dood! Daar lag hij, in al zijn kleurenpracht, aan de kant van de weg :-(. 

Inhaalslag

Vrijdag had ik de laatste workshop voor de zomerstop. Vanaf juni tot en met augustus zijn er geen workshops. Dan is het veel te warm op de workshopzolder. De zomerstop is voor mij het startsein voor de inhaalslag in huis en tuin. Ik heb enorm veel zin om van alles op te ruimen, schoon te maken, te reorganiseren, te repareren enzovoorts. 

Van alles wat

We hadden rustige Pinksterdagen. We hadden geen plannen gemaakt en dat is wèl zo fijn. Gisterenochtend was onze groep aan de beurt om naar de kerk te mogen. Na de dienst reden we naar huis en zag ik ineens twee reeën in een weiland. Zo mooi! We zijn speciaal nog even omgekeerd en teruggereden om ze goed te kunnen zien.

Energie

De dag sudderde zomaar voorbij. Met allemaal gewone bezigheden, als wassen, strijken, de hond uitlaten, bestellingen inpakken, administratie bijwerken, kaartjes schrijven en eten koken. Zo´n dag, dat er niets bijzonders is en er geen druk op de ketel staat. Dat zijn de mooiste dagen.

Zo´n dag dat je blij bent, dat het droog is en dat je was naar buiten kan. Dat Maaike gezellig meeloopt, als je Ciara uitlaat. Dat je verse melk gaat halen bij de tap. Dat je een praatje maakt met je buurvrouw.

Dat het restjes-dag is en je eet als een vorst.

Allerlei groenten, die op moesten, gingen op de bakplaat in de oven. Een courgette, een zoete aardappel, een paprika, een paar bieten, een paar winterwortels, een paar uien. Beetje olijfolie erover en grof keltisch zeezout en dan roosteren. Oh, heerlijk. Ik haalde een zak couscous uit de vriezer en hing de couscous in een vergiet boven een pan kokend water, totdat het helemaal doorgewarmd was. Net zo lekker als vers gemaakt! Ik warmde ook een restant kerriesaus op, wat nog in de koelkast stond. En ik kookte een pannetje simpele macaroni met stukjes cervelaatworst en blokjes kaas van een stukje, waar geen plakjes meer van gesneden konden worden. Ook deed ik er wat bruschettakruiden en 1/3 kuipje goedkope kruidencrème door. M´n bord zag er misschien wonderlijk uit, maar dan toch vrolijk en in een sterrenrestaurant had het me niet beter gesmaakt.

En toen was het avond. Ik veerde na het eten op en zei: ¨Ik doe snel de keuken aan kant en dan ga ik lekker nog een poosje buiten rommelen.¨ Zo gezegd, zo gedaan. En wat krijg je dáár een energie van, van dat rommelen in de buitenlucht! Ik ben doorgegaan tot het donker was.

De plantjes die ik zaterdag kocht van de bon, die ik voor Moederdag kreeg, staan nu gezellig in de bakken en in de rand op de erfafscheiding. De plantjes zijn nog klein en ik zal ze goed vertroetelen. Wat zal het er straks fleurig uit gaan zien!

We dronken buiten koffie en daarna heb ik de boel strak aangeveegd. Dat was nog een beste klus. Intussen waren Hans en Willem de afvoer eens aan het bestuderen. Een half jaar (of langer?) geleden, hadden we een flinke verstopping. Bij het ontstoppen waren enkele buisstukken opengezaagd. Al die tijd heeft de boel zo open gelegen. Maar nu hebben de mannen er eens een studie van gemaakt wat voor soort buisstukken er nodig zijn, om de boel weer te repareren. Ze hadden net alles opgenomen en Hans loopt nog even naar die afvoer, ziet hij dat hij op dit moment suprème weer verstopt zit!!! Grrrrr. Dat gaf nog weer even een heel gedoe, voordat alles doorliep.

Plus dat we nu in twijfel zijn, om de boel dicht te maken. Als het dicht zit, zie je zo´n verstopping niet en merk je het pas, als er binnen een overstroming is op het laagste punt. Ik moet er echt niet aan denken, dat mijn slaapkamer weer blank staat! We hebben net een ´nieuw´ bed. Nou ja. Daar moeten we dus maar een nachtje over gaan slapen. Misschien krijgen de mannen een goed idee...

Want ja, zo´n open ´put´ naast de deur, is natuurlijk ook echt géén gezicht!

Hobbyen in de (moes)tuin

Heel langzaam, maar  wèl zeker, komt er vorm in de tuin en de moestuin. Dat langzame komt doordat er het nodige tuinwerk bij Hans op z´n bordje ligt, maar die is niet zo vaak beschikbaar. Er wordt nogal eens een beroep op hem gedaan en hij zegt niet snel ´nee´. Daarbij is het natuurlijk ook leuk om eens met broer Wim aan diens camper te sleutelen, of gewoon een keer lekker niets te doen :-).  Ik heb alle geduld om rustig te wachten tot hij weer wat aan de tuin kan doen. 

Zaterdag hielp hij Koos met een klus. De jongens kwamen tegen vijven tamelijk afgepeigerd thuis. Grondwerk/straatwerk/tuinwerk, het is allemaal lichamelijk behoorlijk zwaar. Toch besloot Hans om nog éven thuis iets aan de tuin te doen. Hij had namelijk een kraantje bij zich en dat kwam mooi van pas om de voortuin een stuk af te graven. Die lag namelijk te hoog en moest aan beide zijden aansluiten aan de opritten. Super fijn dat dit werd aangepakt, want intussen zit ik met voorgezaaide dahlia´s en lupinen, die zo onderhand de grond in moeten. Zover is het echter nog niet. Die blommetje moeten nog even geduld hebben :-). 

Evenals al het andere zaaigoed, wat langzamerhand kan gaan afharden en dan uitgeplant kan worden.

Vanavond na het eten hebben we ook weer een flinke slinger aan de buitenboel gegeven. We waren met een heel ploegje en de hele voorraad kachelhout hebben we met elkaar in één van de houthokken gestapeld. Het hok is een goed eind vol gekomen. We hebben zo al een mooi begin voor komende winter. En bovendien is ons terras nu meer beschut en zitten we vanaf de weg niet voluit in het zicht. Ook wel prettig ;-).

We dronken voor het eerst dit jaar ´s avonds buiten koffie. Hans speelde intussen even lekker met Ciara.

Na de koffie hebben Hans, Willem en ik nog even onkruid gewied en de boel aangeveegd. 

Wat is het heerlijk om buiten te zijn, totdat de zon ondergaat! Een merel op het dak die z´n avondlied zingt. Het wegstervende geluid van een brommer. Een blatend schaap. Het is echt genieten.

Waar ik vandaag ook zo blij mee was: eindelijk zoemden de bijen!! Gisteren zag ik voor het eerst écht activiteit bij de bijenkasten. Toen dacht ik, dat het kwam vanwege de warme dag met zuidenwind en onweer in de lucht. Maar vandaag vlogen de bijen wèèr in en uit, precies zoals dat in het voorjaar hoort. 

M´n volken waren niet bijzonder goed uitgewinterd. Drie volken waren echt klein. En toen het maar koud bleef en koud bleef en koud bleef, was ik bang, dat ze het niet hadden overleefd. Nu heb ik er wel rust van en wil ik deze week eens een uitgebreide inspectie doen.

Ook heb ik het plan om deze week eens fijn te gaan shoppen bij de Boerenbond. Ik kreeg van de kinderen een dikke kadobon voor Moederdag. Daarmee kan ik fijn plantjes kopen voor in de bloembakken en wellicht ook nog wel wat voor de moestuin. Ik heb er helemaal zin in.

Op dit moment staan er alleen nog maar peultjes, rabarber, aardbeien, pluksla en bieslook. Voor die-hard tuinders is het vast een giller. Maar ik ben er de koning te rijk mee :-).

Als het koolzaad bloeit ...

Elk jaar, als het koolzaad bloeit, gaan mijn gedachten terug naar 1987. Op 1 mei van dat jaar werd ons eerste kindje, na 23 weken zwangerschap, geboren. Ik had 10 dagen met voortijdige weeën en bloedverlies in het ziekenhuis gelegen. Ons zoontje heeft na de geboorte nog ongeveer een uur geleefd. In die tijd werd je kindje gelukkig niet meer direct na de geboorte bij je weggehaald, zoals nog niet zolang daarvòòr de gewoonte was. Willem en ik kregen gelegenheid om kennis te maken met ons zoontje en er ook afscheid van nemen. Maar verder was er (nog) niet zoveel oog voor het verdriet van het verlies van zo´n te vroeg geboren kindje. Dat is tegenwoordig wel anders allemaal. 

Op 2 mei mocht ik naar huis. Willem kwam me halen. Ach, wat deed mijn hart pijn van verdriet. Op weg naar huis zag ik langs de snelweg overal het koolzaad uitbundig bloeien. Die uitbundigheid stond zó haaks op hoe ik me voelde, dat het zeer deed.

Jaar op jaar op jaar denk ik terug aan die pijn, als het koolzaad bloeit...

De laatste jaren stond het koolzaad steeds vroeger in bloei, vanwege de warmere lentes. Maar dit jaar is de lente kouder en het koolzaad is twee weken later in bloei, dan in de voorgaande jaren. Het klopt nu precies met 34 jaar geleden en mijn gedachten gingen steeds maar terug.

Ook naar onze andere vroeg gestorven kinderen. Want helaas hebben wij dit grote verdriet zes keer moeten dóórmaken.

Zaterdag wilde ik graag naar de begraafplaats om langs de grafjes te lopen. Willem vond dat een goed idee en samen zijn we gegaan. Terug naar toen. 

De oudste twee kinderen hebben geen naam gekregen. Dat was toen niet zo gewoon als nu. Het was zelfs niet ´standaard´ om je kindje te begraven. Ons jongetje en ons meisje liggen bij elkaar in één grafje. Ze delen ook één steen. We zagen dat die inmiddels wel erg verweerd is. We gaan eens kijken om de letters opnieuw te laten verven. De andere kinderen liggen op andere plaatsen. Als zo´n kinderhoekje op een begraafplaats vol is, wordt er een nieuwe hoek aangelegd. Zo komt het, dat ze niet bij elkaar liggen.

We liepen ook langs het graf van mijn ouders. Deze maand is het al vijf jaar geleden, dat ze overleden. Aan de ene kant lijkt het nog maar zó kort geleden. Alsof het vorig jaar was. Aan de andere kant is het alweer zó lang geleden, omdat er inmiddels zo heel veel gebeurd is.

Zaterdag lieten Koos en Willemijn weten, dat ze een trouwdatum hebben. Ze hopen in oktober te gaan trouwen. Eerder dan ze aanvankelijk dachten. We zullen dit jaar bij leven en welzijn twee bruiloften hebben in 5 weken tijd. Ik moet wel even wennen aan dat idee, hoor. En zo wisselt het zich af: trouwen en rouwen...

De druk van de ketel

Wij hadden heerlijk een paar dagen, dat de druk even wat van de ketel was. Daar waren we echt aan toe!

Vrijdag hebben Willem en ik het nuttige met het aangename verenigd. We moesten eerst naar de Achterhoek, naar de fabriek waar de Wonderpannen worden gemaakt. We gingen er een nieuwe voorraad vlamverdelers ophalen. Vorige keer hebben we ze laten bezorgen. Maar dat kostte bijna 30 euro. Die vlamverdelers zijn namelijk van staal en zijn heel zwaar. Daarom hadden we al bij het bestellen bedacht, dat Willem en ik ze deze keer zouden gaan ophalen. Dan zouden we er meteen een klein uitstapje van maken.

Het was een mooie rit.  Natuurlijk had ik een handwerkje meegenomen. Heerlijk om te doen, tijdens lange autoritten! En zo kwam er meteen eens schot in dat nieuwe paar sokken voor Willem ;-).

Nadat we de vlamverdelers hadden opgehaald, reden we naar en klant in Rijssen, waar we een aantal Wonderpannen gingen bezorgen. Het was een uurtje rijden vanaf de pannenfabriek en de rit was echt prachtig.

We kwamen door Vorden en we haalden herinneringen op, hoe we daar ooit een fair bezochten bij het kasteel. We waren met 10 kinderen per trein naar Vorden gereisd. In die tijd gingen we bijna nooit op vakantie, maar we maakten wel uitstapjes. Meestal naar dingen die gratis waren, of die we met korting bij elkaar gespaard hadden. Een dagkaart met de trein met een sleep kinderen onder de 12, die met een railrunner konden reizen, kostte niet zoveel. En als je haast nooit met de trein reist, is dat echt een belevenis. Toentertijd vonden we het heel normaal om met het hele koor op stap te gaan. Maar nú snap ik wel, waarom er altijd mensen spontaan aan het tellen sloegen, als ze ons zagen. We hebben heel wat opmerkingen gehad. Soms flauwe, op het schunnige af. Maar vaak kregen we ook nieuwsgierige vragen. Afijn, die fair kwam weer in onze gedachten. En toen we het kasteel zagen, konden we het niet laten om even van de weg te gaan en er langs te rijden.

Vlakbij het kasteel zag ik een prachtige boom. ¨Even wachten, Willem, even een fotootje maken voor Hans,¨ zei ik. Thuis liet ik de foto zien:

¨Hé, die boom ken ik,¨ zei Hans meteen. ¨Die kwam pas voorbij in mijn app¨. Hij swipete even wat en kwam al snel met informatie. Het is een eik van maar liefst 300 jaar!! Ik had terecht gezien, dat die boom iets bijzonders was. Hoe leuk is dat, om zo´n gezamenlijke interesse te hebben :-). Wie meer over de boom wil weten: bij dezen een link met info: Link

Nadat we in Rijssen even een praatje hadden gemaakt met de klant, zochten we een supermarkt om er een lunchsalade te kopen. Een afgeprijsde smoothie erbij en twee bekertjes ijskoffie om even op te peppen. Maar voordat we van onze lunch gingen smikkelen, reden we eerst alvast een stuk richting ons volgende reisdoel: Elburg. Ook daar moesten we Wonderpannen bezorgen.

Op een zonovergoten parkeerplaats aten we onze salade en pakte Willem even een kwartiertje rust. Dat was geen overbodige luxe na zoveel kilometers. Het bekertje ijskoffie kwam ook heerlijk van pas en opgefrist reden we verder. 

We reden een gedeelte van de Dellenroute. Wat is dat toch een prachtige route, zo dwars door de bossen! Het was inmiddels halverwege de middag en we besloten even een korte wandeling te maken door het mooie voorjaarsbos. Al snel zagen we een parkeerplaats. Je kon daarvandaan verschillende routes lopen. We pakten een korte, want zo heel veel tijd hadden we nu ook weer niet. Het was precies goed: 2,6 kilometer. We strekten lekker onze benen en snoven de boslucht in. 

Een half uurtje laten stapten we helemaal ontspannen weer in de auto. We waren al vlakbij onze bestemming. Ook bij deze klant maakten we een praatje. Wat kan dat onverwachts inspirerend zijn!

Eenmaal terug in de auto zagen we op de routeplanner, dat we om ongeveer 18.00 thuis konden zijn. En dat lukte ook. Precies op tijd om een gemakkelijke maaltijd in elkaar te flansen en na te genieten van deze fijne dag!

Ook vandaag was het een dag van ontspannen en de accu opladen. Mijn dag begon samen met Maria in de keuken. Maria had gisteren bladerdeeg gebakken voor tompoucen en die maakte ze vandaag af. Ik had gisteren een bescuitdeeg gebakken in de Wonderpan en maakte daar vandaag een koningsdagtaart van. Eerlijk gezegd ben ik meer van het broodbakken. Voor taarten bakken heb ik niet zoveel geduld. Maar uiteindelijk stond er een toch wel heel vrolijke oranje-rood-wit-blauwe taart.

Willem kwam thuis van zijn ochtendwandeling en hing de vlag uit. Ziezo. Koningsdag 2021! 

Om 10 uur kwamen Trijnie en Gerwin gezellig koffie drinken. Met daarbij keuze uit tompoucen van de oranjevereniging, tompoucen van Maria en de taart. Voor elk was wils.

Toen Trijnie en Gerwin weer opstapten, brachten wij Henk naar Alblasserdam. Hij ging een daagje naar neef Henk. We dronken meteen een theetje bij mijn zus en zwager en kregen daar sinaasappel-kwarktaart voorgeschoteld. Wat een verwennerij vandaag!

We hadden verder geen speciaal programma. Maar dat was nu juist wel een keer fijn. Ik wilde graag ook nog wat wassen draaien. Anders moet ik de rest van de week zo hard draven, om achterstand weg te werken. Sinds de houthokken bij ons terras geplaatst zijn, kon ik mijn droogmolen niet meer gebruiken. En dat is toch wel heel vervelend, als het zulk heerlijk weer is. Willem en ik besloten om daarom eindelijk eens die droogmolen te verplaatsen. Het plaatsje had ik al uitgekozen. Willem pakte de grondboor en boorde een mooi gat. De molen paste perfect. Het was een genot om m´n eerste wasje sinds weken weer buiten te kunnen drogen. En het was nog wel zo´n wasje, wat perfect bij Koningsdag paste. Ha,ha.

Vanmiddag heb ik extra lang met Ciara gewandeld. Dat was geen straf. Wat is het mooi in de polder!

Toen ik nèt thuis was, kwamen Leendert en Thea. Die waren een daagje wezen mountainbiken op de Veluwe. Ze hadden genoten. Nu kwamen ze lekker even uitzakken op het terras. En natuurlijk kwamen er nu ook weer tompoucen op tafel :-).

Intussen stond mijn oven al een poosje op vol vermogen aan. Een tijdje geleden had ik iets nieuws toegestuurd gekregen om uit te testen voor in de webshop. Het heet bakstaal en het is een stalen plaat, die je in de oven legt. Je laat die plaat gloeiend heet worden en daarna is hij perfect voor het bakken van pizza´s (en ook brood). Het werkt een beetje zoals een pizzasteen. Je schuift de pizza erin en na 4 minuten is hij klaar. De degen had ik aan het begin van de middag al gemaakt. Ik hoefde ze nu enkel maar even te beleggen. En zodoende konden we om 18.00 uur zo aanschuiven in onze eigen pizzeria op de workshopzolder. Het experiment is voor 100% geslaagd. We hebben nog nooit zo lekker pizza gegeten!

Na het eten trakteerden Maria en Jan-Hendrik op een ijsje. Daarvoor reden we met z´n vijven naar de ijsboer in Brandwijk. We mochten allemaal twee bolletjes kiezen en ik koos Malaga en Amarena-kwark. Oh, wat was dat lekker!

Het werd tijd om Henk weer op te gaan halen. Hij moet morgen gewoon naar school. Jan ook, trouwens. De rest van de week is het gewoon buffelen geblazen. Ook voor mij staat er het nodige op het programma. Maar als de druk even van de ketel geweest is en je weer opgeladen bent, is het fijn om lekker de draad op te kunnen pakken.

Het was een fijne dag.

Inspiratie

Vandaag gaf ik de workshop DIY persoonlijke verzorging. En, eerlijk is eerlijk, op het moment dat ik alles aan het klaarzetten ben, denk ik weleens: ¨Waar ben ik toch aan begonnen? Waarom doe ik dit?¨ Het is altijd een klus, die náást allerlei andere klussen gedaan moet worden. Zo sloop ik vanmorgen om 5.00 over de workshopzolder om de tafeltjes van de deelnemers te voorzien van een kookplaatje, pannetje, au bain marie pannetje, maatlepeltjes, baksoda, maizena, kokosolie, olijfolie, etherische oliën, potjes, kop en schotels, gebaksbordjes, koffiemelkcupjes, suikerklontjes. O ja, en dan heb ik eerst al een Wonderpan op de kookplaat gezet met beslag voor kruidkoek met een pindamix (mmm, heerlijk!), want ja, er moet ook iets voor bij de koffie zijn.

Oeps, daar valt per ongeluk toch iets om en ik hoop maar dat de jongens, die een verdieping lager liggen te slapen, daar niet van wakker worden!

Ik ga verder: handleidingen, check! Inspiratiemateriaal, check! Materiaal voor een bonusproduct, check! Koffiezetapparaat met koffie en filterzakjes, check! Theepot, check! Fles water in de koelkast, check!

Ik loop naar beneden om ook nog even de puntjes op de ´i´ te zetten in de webshop en nog een doekje door het toilet te zwieren.

En ja, tussen de bedrijven door slinger ik snel een was aan, dek de ontbijttafel, roep jongens uit bed en bedenk van we vandaag gaan eten.

Na het ontbijt mezelf wassen en aankleden en terwijl ik daar mee bezig ben, bedenk ik, dat Henk misschien wel even een filmpje op wil nemen. Henk heeft vandaag thuisonderwijs, omdat de juf in quarantaine zit. Ik ga snel naar hem toe, geef hem instructie voor zijn schoolwerk en vraag of hij een filmpje wil maken. Dat wil hij wel. En hij doet het nog verrassend goed ook! Hij houdt de camera keurig stil. Dat ik op een gegeven moment erg in de zon sta, wat een wittig beeld oplevert, daar kan hij ook niets aan doen. Ach, we zijn ook maar amateurs, hè :-).

Het filmpje was nèt klaar toen de deelnemers arriveerden. En eigenlijk was het meteen gezellig en was ik al mijn twijfels snel kwijt. Het is zó leuk, om mensen van alles te mogen doorgeven! En wat ik dan ook zo leuk vind: zelf doe ik automatisch ook weer kennis op. Zo leer je van elkaar. Ik mag anderen inspireren en tegelijkertijd kríjg ik inspiratie. Dat noem ik dan win - win!

Aan het einde van de workshop was er nog 20 minuten tijd over en ik vroeg de deelnemers, of ze het leuk vonden om nog een extra product te maken. Ze mochten kiezen: wasmiddel of desinfecterende handspray. De keuze was unaniem: desinfecterende handspray ging het worden. Eén van de dames merkte op: ¨Dat had je een jaar geleden toch ook niet kunnen denken, dat je voor desinfecterende handspray zou kiezen! Dan had je gedacht: wanneer gebruik je zoiets ooit!¨ Inderdaad! Maar nu weten we niet beter en is het best handig om te weten, hoe je zoiets heel eenvoudig zelf maakt. 

En zo gingen de deelnemers na afloop van de workshop naar huis met hun zelfgemaakt tandpasta, deodorant, basiszalf en desinfecterende handspray. En hopelijk met veel inspiratie om zelf verder te gaan met deze materie.

De dag vloog om. Vanmiddag moesten alle bestellingen voor de webshop klaargemaakt worden, want daar had ik natuurlijk vanmorgen geen tijd voor gehad. En vanavond hebben Maria en ik nog een poosje Wonderpannen staan schoonmaken en assembleren. We hadden gezellig de Terdege Live uitzending aangezet. En al luisterend lieten wij onze handen gaan. Maar om half 10 hielden we het echt voor gezien. We hadden allebei zere benen van het staan bij de werktafel. ¨Stalpoten¨ zei mijn moeder dan altijd. Niet echt een net woord misschien :-).

Om uit te rusten ben ik heerlijk in mijn bed gaan zitten. Nog even een blogje tikken, een zakje nootjes naast me en wie weet brei ik zometeen nog een paar naaldjes. Zo niet, dat houd ik dat heerlijk voor morgen. Dan hebben Willem en ik een tochtje door Nederland voor de boeg. Helemaal niet erg, hoor. Willem rijdt en ik brei. Mooi verdeeld. Ha, ha.

Voorjaar in natuur, huis en (moes)tuin

Langzaam maar zeker wordt het warmer en kwam er ook een einde aan een nachtvorstperiode van maar liefst een hele week. Ondanks dat er in februari extreem warme dagen waren, is het voorjaar over het geheel genomen echt koud. Maar gisteren en vandaag konden we toch weer fijn buiten koffie drinken. 

De houthokken aan de randen van ons terras zijn echt een toevoeging. Het maakt het terras zo gezellig en knus. Vorig jaar om deze tijd zaten we nog in een zandbak. Er is in een jaar tijd toch heus nog wel het één en ander geklust. Zaterdag is zelfs eindelijk de nieuwe dakgoot aan de schuur gemaakt. De materialen hadden we allang liggen. Maar het kwam er maar niet van, om die klus te klaren. Totdat Wim, die zaterdagmiddag bij ons was, ineens zei: ¨Pa, zullen we die goot eens samen op gaan hangen?¨ Dat was precies het zetje wat er nodig was :-). Aan het einde van de middag hing hij! Er moeten alleen nog wat naadjes dicht gesoldeerd worden, geloof ik. En de aansluiting met de goot van de buren moet nog aangebracht worden. Maar het ziet er een stuk beter uit en bij een flinke regenbui spoelt het terras niet meer weg, door de waterval vanwege een ontbrekend stuk goot....

Intussen rommelde ik lekker wat in de moestuin. Willem en Hans hadden een stuk gaasbeton voor me op de tuin gezet, waar ik de peulen tegenaan wil laten groeien. Het gaasbeton is echter te wijd en Willem en ik hebben er kippengaas tegenaan gespannen.

De peulenplanten zijn pierig en slungelig. Maar dat komt vast goed. Ze zijn goed beworteld. Ik heb alle planten een flinke slok water gegeven en zowel in het plantgat als rondom de planten een schep compost gedaan. Hopelijk slaan ze snel aan en kunnen we over niet al te lange tijd lekker verse peultjes eten. Mmmm.

Ook de rabarberplanten kregen een schep compost en ze krijgen regelmatig een flinke slok water. Ik kíjk die planten zo ongeveer de grond uit :-).

En vandaag zag ik het eerste aardbeienbloemetje :-).

Elke dag ben ik nu wel eventjes met de tuin bezig. Zowel binnen als buiten, trouwens. Binnen ben ik namelijk nog steeds regelmatig aan het voorzaaien. Ik heb aardig wat moestuintjes van AH toegestoken gekregen. Daar zaten ook echt wel leukerds bij. Van sommige dingen heb ik teveel. Maar dat geeft niet. Als de zaadjes mooi opkomen, kan ik de plantjes altijd nog weggeven of langs de weg te geef zetten. Het zaaien op zich is al een feestje.

In de natuur valt er ook elke dag weer zóveel moois te zien. Bijvoorbeeld baltsende futen. Wat een prachtig schouwspel! Vandaag keek ik naar een meerkoet op haar nest. Met voorbedachte rade kunstig gebouwd in het opkomende riet. Als de jonkies er straks zijn, is het nest mooi verstopt!

Vorige week vond ik nog zomaar een meerkoet-ei langs de kant van de weg. Geen nestje te bekennen en het ei was helemaal koud. Je vraagt je af, hoe dat daar zomaar terechtkomt. Hoe dan ook, ik heb het ei maar mee naar huis genomen om te kijken, of er iets in zat.

Er zat in geen vruchtje in en toen heb ik het eierstruif maar in een schaaltje gedaan en aan Ciara gegeven. Die vond het heerlijk en zo is dat ei toch niet voor niets gelegd ;-).

Een paar honderd meter voorbij het waterhoen-nest, stond ik even stil, om te kijken bij een broedende fuut.

Prachtig, dat kopje weerspiegeld in het water!

En dan het bloemenfeest, wat elke dag anders is. Vorige week zag ik nog haast geen paardenbloemen. Vandaag stonden ze ineens óveral in bloei. En ook de smeerwortel krijgt al bloemknoppen. Ciara weet de smeerwortel haarfijn te vinden. Ze eet vaak van de bladeren.

In huis genoten we ook van bloemen. Van een simpel bosje gele rozen van de Aldi. Dat geel is zó vrolijk. We zeiden gisteren tegen elkaar, dat het best leuk zou zijn om de boel een beetje op te vrolijken met hier en daar iets geels.

Kijk, Henk z´n gele vest kleurt er ook al zo mooi bij. Ha, ha.

Maaike was vandaag met Jaap bij Ikea om aankopen te doen voor hun huisje. Als verrassing nam ze gele kussensloopjes mee. En ook een gebloemde sloop. Wat staat dat gezellig!

Zo hebben we met een paar fleurige kussens het voorjaar óók in huis.